เราอายุ 18 ตอนนี้ขึ้นมหาลัยเเล้ว
บอกเลยว่าอาการมันเป็นผลพวงของช่วงม.6
ช่วงนั้นเครียดมาก มีเเรงกดดันจากทุกทาง
ทั้งตัวเองและครอบครัว
บวกกับเราเป็นเด็กที่พ่อแม่แยกทางกัน
แม่อยู่ต่างจังหวัด เราอยู่กับพ่อ
จนพ่อมีแฟนใหม่ก็ย้ายไปอยู่กับแฟนใหม่
กลายเป็นว่าเราอยู่กับพี่ชายแค่สองคน
แต่พี่ชายก็คอยพูดบั่นทอนเราตลอด ว่าไม่อยากอยู่กับเรา ไล่เรา ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากให้เราอยู่ด้วย
จนวันนึงเราหยิบมีดขึ้นมาจะแทงตัวเองในตอนเช้าของวันที่คะแนน แกทแพทออก
แต่นึกขึ้นได้ว่ามีพรีเซ้นงานของกลุ่มเพื่อนที่ต้องพึ่งเรา
เราแค่คิดว่าถ้าเราจะตายเราจะทิ้งเพื่อนให้พรีเซ้นแบบไม่มีเราไม่ได้
เราคิดอยากตายทุกวัน บ่นให้เพื่อนฟังจนเพื่อนกลัวเราตาย
จนขึ้นมหาลัยสอบติดแล้ว
ตอนนั้นเราคิดว่าเราไม่มีอาการนั้นเเล้ว
ตอนนี้เราเรียนอยู่คณะที่เครียดและยากพอสมควร (เกี่ยวกับยา)
เราเครียดมาก ทุกครั้งที่คะแนนควิซออก เราจะซึมในใจ
เราอยู่หอคนเดียว เราไม่ได้คุยกับใครเลย
เพื่อนมัธยมก็มีแฟนกันหมด เราก็ไม่กล้าทักไปคุย
เรารู้สึกเราไม่เหลือใคร ในใจก็คิดแต่ว่าไร้ค่า ตัวเองโง่
ไม่รู้จะเอาตัวเองไปอยู่จุดไหน อยู่ตรงไหนก็ไม่สบายใจ
อยู่คนเดียวก็ไม่มีความสุข เราเหนื่อย และรู้สึกตัวเองไม่มีสาระ
เราเป็นแบบนี้มา 5 เดือนเต็มแล้ว ใช้ชีวิตหัวเราะกับเพื่อนปกติ
แต่ข้างในมันฝืนๆ ไม่มีความสุขที่แท้จริงเลย
เราควรไปหาหมอมั้ย ถ้าไปต้องทำยังไงบ้าง
เรากลัวเราตาย