ตามหัวข้อเลยค่ะ คือเราอายุอยู่ในช่วงม.ต้นแล้วถูกแม่กดดันเรื่องการเรียนมาตั้งแต่ม.1แล้ว แต่เราก็ยังไม่เคยทำคะแนนให้ถึงตามที่แม่ต้องการเลยสักครั้ง ยิ่งนานวันไปเรายิ่งรู้สึกเครียด ไม่อยากทำอะไรอยากนอนอยู่แต่ในห้องตัวเองตลอดเวลา รู้สึกที่ไหนก็ไม่ใช่เซฟโซนแม้กระทั่งในบ้านอ่ะค่ะ เซฟโซนที่เดียวของเราคือในห้องแต่พออยู่ในห้องนานๆแม่ก็จะโมโหแล้วเรียกให้ออกมาจากห้องบ้าง บางทีอยากจะออกไปเที่ยวกับเพื่อนแม่ก็ไม่ให้ไปอาจจะเพราะช่วงนี้มีโควิดก็เข้าใจแต่ก่อนจะมีโควิดแม่ก็ไม่ยอมให้ไปไหนกับเพื่อนเลย  เราเลยต้องพึ่งโลกออนไลน์เราเริ่มเล่นบอทแล้วมันเหมือนจะเป็นความสุขเล็กๆที่เรามีได้ แต่พอนานๆเข้าแม่ก็จะด่าว่าเราติดโทรศัพท์ให้เลิกเล่นบ้าง ถ้าไม่เลิกจะยึดแล้ว

เมื่อประมาณกลางปีที่แล้วเราเคยคิดฆ่าตัวตายอยู่แต่ก็ทำไม่สำเร็จเพราะเหมือนใจไม่แข็งพอ ช่วงนี้ก็เหมือนจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมคือ อยากนอนตลอดเวลา,ไม่อยากทำอะไร,กินน้อยเบื่อข้าวมากๆ แล้วก็รู้สึกผิดหวังในตัวเอง หลายครั้งเหมือนกันที่เวลาโดนแม่ดุเราจะชอบคิดว่าถ้าตายก็คงดีแม่จะได้ไม่รำคาญ

อยากถามว่าอาการแบบนี้เสี่ยงเป็นโรคซึมเศร้าไหมคะ แล้วถ้าเสี่ยงเราควรทำยังไง เพราะเราไม่กล้าบอกแม่แน่ๆ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ