ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด เป็นลูกคนเดียว และตั้งแต่เรียนมหาลัยก็มาอยู่กรุงเทพและทำงานต่อที่นี่เลย
ตอนนี้อยู่กรุงเทพมาได้ 10 ปีละ มีแพลนว่าอยากเก็บเงินสร้างเนื้อสร้างตัวอีกสักพักแล้วจะกลับไปอยู่บ้าน
ระหว่างที่อยู่กรุงเทพ กับตอนอยู่ต่างจังหวัด บรรยากาศต่างกันชัดเจน

กรุงเทพ - ผมเช่าห้องมาตลอดตั้งแต่เรียนจนทำงาน ย้ายมาแล้วประมาณ 7-8 ที่ สังคมกรุงเทพแทบจะไม่ได้วุ่นวายกันเลย ต่างคนต่างเรียน ต่างทำงาน ไม่มีมาวุ่นวายกัน บางที่ผมอยู่มา 3 ปี คนข้างห้องผมยังไม่รู้จักเลย หน้าตาเป็นยังไงไม่เคยเห็นเลย เช้าตื่นไปเรียนไปทำงาน เย็นกลับเข้าห้องนอน วันหยุดนอนเล่นอยู่ห้องบ้าง กลับต่างจังหวัดบ้าง เที่ยวบ้าง สังคมที่มีส่วนใหญ่ก็คือเพื่อนวัยเรียน วัยทำงาน แค่นั้น

บ้านผมที่ต่างจังหวัด - บ้านติดๆกัน คนในหมู่บ้านรู้จักกันเกือบหมด เพื่อนเยอะ ญาติพี่น้องเยอะ เวลามีงานก็ต้องไปช่วยกัน งานบ้าน งานบุญ งานบวช งานแต่ง ใครไม่ไปก็จะโดนคนในหมู่บ้านนินทา ไม่เข้าสังคม ก็จะถูกบังคับเรื่อยมาว่ามีงานอะไรก็ต้องไปช่วย แล้วก็ชอบมีป้าๆในหมู่บ้าน มาคอยบัฟกันเรื่องลูก ลูกชั้นติดนายร้อย ลูกชั้นเข้าโรงเรียนดังๆ ลูกชั้นเป็นครู ลูกชั้นเงินเดือน 3 หมื่น 4 หมื่น ลูกชั้นออกรถป้ายแดง ลูกชั้นทำบ้านใหม่ นู่นนี่นั่นมากมาย แม่ผมก็คอยเอาเรื่องนี้มาเล่าให้ผมฟังทุกเกือบทุกวัน ญาติพี่น้องก็คอยเอาเปรียบตลอด มายืมเงินมั่งแม่ผมก็ให้ ทวงมั่งไม่ทวงมั่ง ไม่ให้ก็กลัวมีปัญหา กลัวญาติพี่น้องเคือง เพราะทางนู้นเป็นญาติพี่น้องของพ่อหมดเลย พ่อก็ใจดีให้ยืมด้วยเหมือนกันเพราะกลัวพี่น้องไม่รัก

ตอนนี้มันกลายมาเป็นเรื่องของผมละ ตั้งแต่ทนฟังมาเป็น 10 ปี ระหว่างอยู่กรุงเทพ มันทำให้ผมรู้สึกเบื่อสังคมที่บ้านผมมาก ขนาดผมไม่ได้ไปอยู่ผมยังเบื่อเลย แล้วพ่อกับแม่ผมอยู่นั่นมาตลอดเค้าจะเบื่อขนาดไหน แต่ผมเป็นลูกคนเดียวยังไงก็คงต้องกลับไปอยู่กับพ่อแม่ดูแลท่าน

ผมอยู่กรุงเทพพอทำงานเองเราก็จะมีของที่เราอยากซื้ออยากได้ เราก็จัดการซื้อทุกอย่างเลย รถยนต์ รถมอเตอร์ไซต์ ทีวี ตู้เย็น มือถือ คอม กล้องถ่ายรูป นู่นนี่มากมายแต่มันก็เป็นของที่ต้องใช้ต้องมี บางอย่างใช้ทำมาหากินก็เลยไม่ได้คิดว่าฟุ่มเฟือย ซื้อของให้ที่บ้านบ้างติดแอร์ เครื่องซักผ้า ทำบ้านให้พ่อแม่ ส่งเงินให้พ่อแม่บ้าง ทำให้มีเงินเก็บไม่เยอะมาก แต่ตอนนี้ก็ค่อนข้างนิ่งละ เลยคิดว่าจะทำงานแบบเก็บเงินจริงจังไปเลย 3-5 ปีเพื่อเงินสักก้อนไปรีโนเวทบ้านต่างจังหวัดแล้วกลับไปอยู่บ้าน

พ่อแม่ผมทำงานอยู่บ้านคือร้านขายของชำ รายได้พออยู่ได้ ไม่รวย ไม่จน แต่ตอนนี้ลูกค้าก็เริ่มไม่มีเพราะเซเว่นเพิ่งมาเปิด คนในหมู่บ้านก็แห่ไปซื้อข้างนอกหมด บ้านผมเล็กๆของก็ไม่หลากหลาย ผมก็บอกแม่ว่าต้องทำร้านใหม่จัดบ้านใหม่หรือเปล่า แม่ก็รอให้ผมกลับไปทำเอง ซึ่งตอนแรกผมก็คิดว่าอยากกลับไปทำนะ จะรีโนเวทบ้านให้สวยๆ ทำร้านขายของให้ดีไปเลย แต่ก็คิดว่า รายได้มันจะเยอะขึ้นขนาดนั้นไหม แล้วรายได้ที่ผมทิ้งจากกรุงเทพไป เพื่อไปทำร้านขายของอยู่บ้านมันจะดีขึ้นไหม ไม่ได้หวังให้เยอะมากหรอก แค่ดีกว่าไปเป็นลูกน้องคนอื่นอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ แต่ก็อย่างที่บอกไปข้างบนว่าสังคมเพื่อนบ้าน ญาติพี่น้องผมก็ไม่ค่อยโอเคก็เลยคิดไม่อยากกลับ อยากขายบ้านไปอยู่ที่อื่นเลย แต่มันเป็นบ้านที่พ่อแม่สร้างไว้ด้วยน้ำพักน้ำแรงจะตัดใจขายก็ไม่ใช่เรื่องง่าย และผมก็กลัวพ่อกับแม่อยู่ที่อื่นไม่ได้ เพราะเพื่อนเค้าอยู่ที่นี่หมด ญาติอยู่ที่นี่ อยู่บ้านขายของได้ มีคนเข้ามาคุยมาซื้อของทั้งวัน แต่ถ้าย้ายไปที่อื่นก็ยังไม่รู้ว่าจะไปทำอะไร ผมเลี้ยงพ่อแม่ได้นะ แต่จะให้แกอยู่บ้านเฉยๆไม่ทำอะไรแกคงเบื่อ ยิ่งไม่มีเพื่อนด้วยกลัวแกจะเหงาเวลาเราไปทำงาน

แต่ถ้าจะซื้อบ้านในกรุงเทพบอกตรงๆว่าก็เบื่อความแออัดในกรุงเทพ รถติด งานเครียด การแข่งขันสูง ชอบบรรยากาศต่างจังหวัดมากกว่า แต่ก็ไม่อยากทิ้งรายได้เพราะตอนนี้กำลังโอเค อยากอยู่ต่างจังหวัด แต่ไม่อยากอยู่บ้านเดิม แต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มจากอะไร หรือจะไปหางานจังหวัดอื่นทำไปก่อน หาช่องทางทำกินให้ได้ก่อน อยู่ห่างๆญาติพี่น้องไปเลย ค่อยซื้อบ้านแล้วค่อยย้ายพ่อแม่ไปอยู่ หรือจะกลับไปอยู่บ้านสบายๆไม่ต้องเช่า ไม่ต้องกู้เงินซื้อบ้านให้เป็นหนี้ แต่ทนอยู่กับสังคมแบบนั้นไป คิดไม่ตกจริงๆ

สรุป เบื่อสังคมบ้านที่ต่างจังหวัด แต่ก็เบื่อกรุงเทพด้วยเหมือนกัน มีจังหวัดไหนน่าอยู่ หรือมีทางออกอื่นๆมั้ย ขอความเห็นหน่อยครับ