สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ แท็กผิดห้องก็ขอโทษด้วยนะคะ
ย้อนกลับไปเมื่อ 3 ปีก่อน เราแอบรักผู้ชายคนนึง เขาเป็นผู้ชายที่ดีมาก เรียนเก่ง นิสัยก็ดี อยู่ใกล้แล้วอบอุ่น
เขารู้นะว่าเรารักเขา แต่เรานะสิไม่เคยรู้เลยว่าเขาเคยรักเราหรือเปล่า
ถึงมันจะเป็นเวลาแค่ 141 วันที่เราได้ใกล้ชิดกัน แต่เราก็ดีใจที่อย่างน้อยๆในชีวิตนี้เราก็ได้อยู่กับเขา ได้รัก
ได้มีความรู้สึกดีๆให้เขา
ตอนนี้มันก็ผ่านมา 3 ปีกว่าแล้วสินะที่เราจากกัน จนถึงวันนี้เราขอบอกเลยว่าเรามีแฟนแล้ว
เฮ่ออออออ เรื่องหนักใจมันก็อยู่ที่ตรงนี้นี่แหละ เรากับผู้ชายคนแรกไม่ได้คบกันนะ เราบอกแล้วว่าเราแอบรักเขาข้างเดียว แต่เราก็ยังมีหวัง ว่าสักวันเขาจะหันกลับมาสนใจเราบ้าง แต่เรารอมาสองปีกว่าๆแล้วมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้นเลย
ทุกอย่างยังเหมือนเดิม เขายังคงเย็นชาทุกครั้งที่เราโทรไป แต่...เราก็รักเขาอ่ะ เมื่อต้นปีที่ผ่านมาเราแอบปรื้มผู้ชายคนหนึ่ง คือเขานิสัยดี เป็นนักกีฬาทีมชาติ ไม่เจ้าชู้ ไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า ปรื้มไปปรื้มมาเราก็ไปตีสนิทกับเขา
แล้วสุดท้ายเรากับผู้ชายคนนั้นก็เป็นแฟนกันจนถึงทุกวันนี้นี่แหละ ตอนที่เราเป็นแฟนกับคนนี้ใหม่ๆเราก็คิดนะว่า
เราเลิกรักคนเก่าแล้ว แต่...พอเวลาผ่านไปสัก 3 4 เดือน ความรู้สึกเดิมๆมันก็กลับมา คิดถึง อยากคุย รัก เราพยายามห้ามความคิดของตัวเองแล้วนะว่า เรามีใครอีกคนแล้ว อย่าคิดแบบนั้น แต่...เราก็ห้ามความรู้สึกที่เกิดขึ้นไม่ได้จริงๆ
เราไม่รู้จะกำจัดมันยังไงดี คือผู้ชายคนนั้นเขาเป็นรักแรกของเรา เป็นคนแรกที่เรารู้สึกอบอุ่น และเททั้งใจให้
เรารู้นะว่าตัวเองเลวมากที่รู้สึกแบบนี้ ถ้าแฟนเรารู้เขาคงเสียใจมากที่เรายังรักผู้ชายอีกคนนึงอยู่ ถ้าถามว่าเรารักแฟนเราคนนี้ไหม ก็รักนะ แต่รักคนเก่ามากกว่า เราเลยอยากได้ความเห็นจากเพื่อนๆหน่อยว่าเราควรทำยังไงดี
ควรตัดใจจากคนเก่า แล้วอยู่กับคนปัจจุบัน
ควรเลิกกับคนปัจจุบัน แล้วกลับไปจมอยู่กับอดีต
หรือว่า คนอย่างเราไม่สมควรให้ใครรัก
ใครเป็นแบบเราบ้าง ช่วยมาตอบเราที เราหาทางออกไม่เจอจริงๆ
ขอบคุณทุกความเห็นล่วงหน้าค่ะ

หนึ่งคนทิ้งเราให้ตาย...อีกคนให้ลมหายใจ
หนึ่งทางคือรักจริง...อีกทางคือรักฝังใจ