ยอมรับเลยว่า เมื่อก่อนเป็นคนใจร้อนมาก ไม่ว่าจะเรื่องอะไร ก็หงุดหงิด ไม่พอใจ แค่คนมองหน้า หรือนินทา ตอนนั้นต้องมีเรื่องให้ได้ทุกครั้ง ไม่ยอมอะไรทั้งนั้น เราต้องเป็นคนชนะ
หลังจากนั้นเลยรู้ตัวเองว่า เวลาโมโห จะควบคุมอารมณ์สติตัวเองไม่ได้เลย ทั้งใจสั่น มือสั่น คือตอนนั้นไม่ว่าจะยังไง คนที่มีเรื่องด้วย ต้องตายกันไปข้างนึง
ไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นคนแบบนี ทั้งๆที่ปกติแล้วเป็นคนเฮฮามาก ชอบปล่อยมุข ให้คนรอบข้างหัวเราะบ่อยๆ แต่พอถึง เวลาโมโห

ชอบใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหาทุกครั้ง ความรุนแรงเช่น ทำลายข้าวของ ทำร้ายคนที่มีเรื่องด้วย จนห้ามตัวเองไม่อยู่ ทำจนไม่ยั้งมือ ถ้าไม่มีคนมาช่วยแยก
จนวันนึง หน้ามืดทำ จนลืมไปว่าคนที่ทำอยู่ เคยเป็นเพื่อนที่เราเคยรักมาก . พอใจเย็นลง รู้สึกแย่,รู้สึกผิด,เสียใจ นี่เราทำอะไรลงไปหว่ะ 😔

หลังจากวันนั้น จนตอนนี้..
เวลามีปัญหาอะไรเข้ามาในชีวิต มีคนมาพูดไม่ดีใส่ มีคนด่า มีคนว่า มีคนนินทา มีคนปากหมาใส่
มีคนใส่ร้ายป้ายสี มีคนนิสัยเหตุแก่ตัว มีคนเห็นแก่ได้
มีคนคิดว่าตัวเองถูกไปหมด แล้วคิดว่าเราเลวไปหมด
มีคนเอาความดีเข้าตัว แล้วเอาความชั่วใส่เรา

บอกกับตัวเองเสมอว่า ถ้าเจอคนประเภทนี้ในชีวิต
แล้วพูดกับตัวเองว่า ..ชั่งแ_ง
ทุกคนมีกรรมกันทุกคน อยู่ที่ว่าจะประเภทไหน ยังไง
ใช้ชีวิตให้ตัวเองมีความสุข โดยไม่เบียดเบียนใคร
ไม่ต้องแคร์คนที่มันทำให้เราบั่นทอนจิตใจ
แต่จงแคร์คนที่ทำให้เรามีความสุข อยู่ข้างๆเราในเวลาที่เราทุกข์.

| เพราะเราไม่สามารถบอกให้ใครมารักเรา หรือมาไม่เกลียดเราไม่ได้ จิตใจมนุษย์นั้น มีความคิดที่ไม่เหมือนกัน เค้าก็ถูกในมุมของเค้า เราก็ถูกในมุมของเรา จงปล่อยวางกับสิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์
และเดินต่อไปข้างหน้าในแบบของเรา .