ซับพราม/แยงกี้เน่า ปี คศ 2008
เป็นการเอากระดาษ CDO/CDS เน่าๆ มาขายให้กองทุนเม่าทั่วโลก
แล้วเอาเงินไปผลาญ ในกลุ่มผู้บริหารกองทุนใหญ่ระดับ ๑-๕ของโลก/นักการเมือง/กลุ่มทุนหลังฉาก

พอลูกโซ่ขาด ไม่มีเหยื่อเหลือแล้ว(เพราะสูบจนแห้ง)
รายเม่าอย่างเราไปซื้อกระดาษ CDO/CDS ไม่ได้นะ
เขาขายเป็น ล็อตใหญ่ๆๆๆ

รัฐบวมแยงกี้เน่า แก้ปัญหาไม่ได้ เพราะหนี้เสียมาก ล้นโลกไปดวงจันทร์
รัฐบวมแยงกี้เน่าก็ โยนปัญหา ไปให้ชาวโลก แบกปัญหา แทน แบบแนียนๆ
โดยออก QE คือพิมพ์เงินสดมาให้ กองทุนใหญ่ระดับ ๑-๕ของโลก/นักการเมือง/กลุ่มทุนหลังฉาก กู้
โดยเอาพันธบัตรมาจำนำเอาเงินสดออกไป ทำธุกิจต่อ แบบเนียนๆ
ดอกเบี้ยถูกมาก ประมาณเกือบ ๐% /ปี

เงิน QE แยงกี้ดอกเกือบ ๐% /ปี ออกมาเอาเปรียบทั้งโลก (ทุนต่ำ)
ยุโรป/จีน/ญี่ปุ่น และอีกหลายประเทศ ก็ต้องออก QE ดอกเกือบ ๐% /ปี มาสู้เพื่อให้สินค้าตัวเองทุนต่ำบ้าง
ที่นี้หละ เลยเกิดฟองสบู่ QE
๑ เงินสดท่วมโลก
๒ ดอกเบี้ยทั่วโลกตกลงมาเกือบ ๐% /ปี ใครฝากประจำ/ออมทรัพย์ จะแค้นมาก
๓ ชาวเม่าตายหมู่ระยะยาว เพราะ ดอกเบี้ยฝาก ต่ำกว่าเงินเฟ้อ จนดำรงชีพด้วยดอกเบี้ยฝากไมได้
๔ เงิน QE ไหล/รั่ว ไป ตลาดหุ้น/ที่ดิน/ลงทุน/ตราสารหนี้/สินค้าโภคภัณฑ์ เพื่อหากำไรกับส่วนต่าง เช่น ปันผลหุ้นได้ ๕% /ปี ทุนดอกQEเกือบ ๐% /ปี

ถ้ามองภาพรวมออก จะเห็นว่า
รัฐบวมแยงกี้เน่าก็ โยนปัญหา ไปให้ชาวโลก แบกปัญหา แทน
บังคับทางอ้อมให้ชาวโลก ปรับต้นทุนทางการเงินลงมา เท่ากับแยงกี้
เท่ากับอุ้มแยงกี้ไปเรื่อยๆ กว่า๑๐ปี จนกว่าแยงกี้จะสางปัญหาได้

วันนี้ พศ นี้ เงินQEเกือบ ๐% /ปี ก็ยังกระจายอยู่ทุกตลาด
คำถาม(ของชาวโลก+เม่า)คือ พวกจะทำยังไงต่อ
๑ ดูดเงิน QE ออกเลย
๒ ทยอยดูดเงิน QE
๓ ปล่อยไว้ตลอดชาตินี้และชาติหน้า
๔ เพิ่มเงิน QE  เข้ามาอีก

เม่าอย่างเราคิดว่าเขาจะเลือกแบบไหนละที่
๑ ไม่ทำให้ตลาดเงินผันผวน วุ่น คุมไม่อยู่
๒ เงินเฟ้อ พุ่ง
๓ การสร้างงานใหม่ยังดีเท่าตอนมีQE
๔ บางประเทศไม่ล้มละลายเพราะจ่าย QEคืนไม่ได้

ตอบ ........
๑ เม่าอย่าหวังมากว่าเขาจะทำเพื่อเม่า
๒ นายทรัมป์ ทำไมเร่งบีบให้อุตสาหกรรมจริง กลับประเทศ
๓ นายทรัมป์ ทำไมเร่งปั้มน้ำมันดิบ และน้ำมันหิน ออกมาใช้/ขาย
๔ นายทรัมป์ ทำไมไม่สนเรื่องโลกร้อน
๕ นายทรัมป์ ทำไมไม่สงเสริมรถยนต์แบตเตอร์รี่
๖ นายทรัมป์ จะทำอะไรที่แย่กว่าQE อีกปะ
๗ ๑๐ ปีของQE ชาวโลกช่วยแยงกี้แก้ปัญหา ซับพราม ไปแล้วกี่%

ก่อนจบตอน๑ ขอเอาเสียงครวญของ อจ.ท่าน๑ มาให้อ่าน ใน คห๑