คือมีนิสัยนึงของตัวเองที่เราไม่ชอบค่ะ คือการที่เราชอบหาข้ออ้างนู่นนี่ตลอดเวลาให้ตัวเองถูกตัวเองดี เช่น พอนัดเพื่อนสายก็บอกว่ารถติดมากเลย มีรถชนกันแต่คือจริงๆตื่นสาย555555555 หรือแบบไม่อยากไปทำรายงานเลยอ้างว่าไปเยี่ยมญาติไปไม่ได้ หรือไม่ก็คิดข้ออ้างต่างๆให้ตัวเองดูดีไว้ล่วงหน้าแล้ว ที่สำคัญคือเวลาที่มีคนมาขอให้ทำอะไรแล้วเราไม่อยากทำ เราก้จะทำเป็นไม่ปฏิเสธแต่ทำท่าทางหรือพูดว่าเหนื่อยให้เค้ารุ้สึกผิด หรือเวลาเราอยากจะว่าใครเราก็ไม่พูดตรงงเรากลับถามอ้อมๆแบบพูดอ้อมโลก หรืออย่างแย่สุดก็คือไปทำเป้นถามคนอื่นพูดนุ่นนี่เผื่ออยากจะว่าคนคนนี้แทนเรา หรือแบบพอเราคุยกับคนนี้เราก็จะเข้าข้างคนนี้ พอคุยอีกคนก็จะไปเข้าข้างอีกคน ที่เราไม่ชอบอีกคือเราชอบปั้นคำพูดอ่ะ แบบเหมือนให้มันดุดี ให้สวยหรูแต่จริงๆเราอยากพุดอะไรที่จริงใจแบบพูดอกมาเลย แต่เราจะชอบกลัว กลัวว่าคำที่เราพูดมันจะไม่คิดเยอะ คิดเยอะเลยชอบประดิษฐ์คำให้สวยหรู เลยไม่รุ้ว่าตกลงจริงใจรึเปล่า เอาง่ายๆเลยคือเราชอบตอแ_ล555555555555 เราไม่ชอบเลย แต่สาเหตุคือเพราะเรากลัวเพื่อนหรือคนรอบข้างไม่ชอบ คือเราพยายามจะพูดหรือทำอะไรด้วยความจริงใจนะ แต่ในหัวมันก็คิดข้ออ้างเหตุการณ์ต่างๆไปแล้วว่าจะทำไง หลีกเลี่ยงยังไงให้ตัวเองดูดี จนมันติดเป็นนิสัยแล้วอ่ะค่ะ คือเราอยากแก้ไขมันมากๆ เราก็รู้ตัวมานานแล้ว แต่มันก้แก้ไขไม่ได้สักทีอ่ะ หรือแบบเรารู้ตัวแต่ก็ชอบรู้ตัวช้าเงี้ย เช่นเราตื่นสายบ่อยเวลานัดเพื่อน แต่พอไปถึงเงี้ยเราก้จะบอกว่ารถติดบ้างล่ะ พี่สาวทำสายบ้างล่ะ แล้วพอสักพักมันก็จะรุ้สึกว่าแบบ เอ้าละทำไมเมื่อกี้ไม่บอกเพื่อนไปว่าตื่นสาย เรารู้สึกแย่ รุ้สึกผิด เหมือนเราหาข้ออ้างจนมันออกมาเองแล้วอ่ะ แบบเราไม่โทษตัวเองอ่ะ มันเหมือนเป็นอัตโนมัติไปแล้ว คือเรารู้สึกว่ามันไม่จริงใจเลย เราไม่ชอบ แต่มันก็ชอบเกิดขึ้นมาเองตอนอยู่ในเหตุการณ์จริงแบบเราคืดอะไรไม่ออกก้โทษนู่นโทษนี่ไว้ก่อน จนหลังๆเริ่มมีเพื่อนพูดแบบข้ออ้างเยอะตลอดอ่ะ แต่เค้าก็แซวขำๆ แต่กลัวไปๆมาๆจะเริ่มขำไม่ออก เราเครียดมากเลย เราไม่อยากอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ เราอยากแก้ไขมันมากจริงๆ เราอยากเป็นคนจริงใจมากกว่านี้ อยากจะแบบเป็นคนที่มีเพื่อนที่ดีเยอะๆ เลยอยากถามว่ามีใครพอจะแนะนำวิธีแก้ไขได้บ้างคะ อยากทราบว่าควรจะทำยังไง จะเริ่มแก้จากตรงไหนดี ใครมีคำแนะนำอะไรก็บอกได้เลยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ