◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

(ความเดิมตอนที่แล้ว)
เรามุดกลับลงไปใต้ดิน มุ่งหน้าไปทางคิวแท้กซี่ ที่เห็นอยู่ข้างหน้าลิบๆตอนมาถึง
รอคิวเป็นคนที่เกือบ ห้าสิบ จนได้รถแท้กซี่ (คนขับหล่อเช่นเดิม) ที่รับแจ้งสั้นๆ คำเดียว...

หงหย่าต้ง


เราไป หงหย่าต้ง ดงช้อปปิ้ง
สูงจริงจริง สิบเอ็ดชั้น ปีนกันง่วน
ร้านขายของ ยั่วเย้า เฝ้าเชื้อชวน
อาม่าน้อง จิตป่วน กระวนกระวาย

ที่จริง เค้าว่า จาไม่ซื้อ
เหตุใดฤๅ ใจเค้า อ่อนเอาง่ายง่าย
แค่เดินผ่าน ก้อติดมือ มามากมาย
ฉงฉัยว่า คนขาย เล่นของ มั้ง

พอเมื่อยเพลีย อาม่าพี่ เริ่มงอแง
ขาแก่แก่ เหลียวไปมา หาที่นั่ง
อาม่าน้อง สะตาบั๊ก mug สวยจัง
หิ้วกลับมา อีกครั้ง ฉองใบเอ๊ง


◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

อาม่าทั้ง 2 เลือกกลับมาเที่ยวข้างบ้าน เนื่องจากกิจกรรมรับตั๋วกินแรงไปเกือบหมดละ เดินตั้งหลายกิโล
ตอนแรกว่าจะไป ฉือซีโค่ว (ประมาณ ตลาดโบราณ) แต่อาม่าพี่ เริ่มเดี้ยง เจ็บเข่าจากการเดินทนทางไกลวันนี้

หงหย่าต้ง เคยเป็นถ้ำโจรสลัดริมฝั่งแม่น้ำ ตอนนี้พัฒนาเป็นแหล่งท่ องเที่ยวและโรงแรม
ที่เห็นมาจากหน้าต่างห้อง ในระดับถนน คือชั้นที่ 11 ของอาคาร และค่อยลาดลงตามริมฝั่งตลิ่งจนถึงชั้นล่าง

บ่ายๆ ตลาดยังไม่เปิดดี (นักท่องเที่ยวนิยมมากันตอนค่ำเพื่อดูแสงสี)
อาม่าทั้ง 2 เดินกันตามสบาย ดูโน่นนี่นั่น ถ่ายรูปไปเรื่อย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ที่ขั้น 4 อาม่าพี่ ชักไม่สบาย กระวนกระวายทั้งกายใจ
เนื่องจาก นม(จึน)พาสเจอไรซ์ มื้อเช้า เริ่มสำแดงพิษเร้นลึกล้ำ จนธาตุไฟ (ในพุง) กำเริบเป็นระยะๆ
จึงเหลียวซ้ายไปเห็นหนุ่มน้อย (หน้าตาดีตามเคย) ยืนเฝ้าประตูเหลาข้างๆอย่างเคร่งครัด

อาม่ายืน โทสับ ที่เปิด Dict. Eng-Chinese กดไปที่ lady toilet ด้วยพลังภายในสิบส่วนเต็ม
โทสับของอาม่า จึงเปล่งสำเนียงจีนหวานจ๋อยว่า 'หนู่ว เช่อะ' 3 ครา

ทำให้อาตี๋น้อยสะดุ้งเหย็ง หน้าตาเครียดจัด รีบกล่าวมธุรสวาจาตอบมา 'Follow me'
แล้วรีบจ้ำอ้าวนำหน้า พาอาม่าไปหา เจึ่ยเจีย สาวสวยถัดไป 2-3 ร้าน
แถมเจรจาให้ จนอาม่าได้เข้าไปนั่งครวญเพลง "ซุขาอยู่ห้นใด่..." จนจบหนึ่งกระบวนเพลงยุทธ
ในห้องน้ำที่สะอาดเอี่ยมเรี่ยมเร้ ที่เจี่ยเจียเพิ่งเช็ดไปหมาดๆ 555

แล้วเราก็มุดเข้าไปในร้านอาหาร (เล็กมาก ผิดมาตรฐานฉงชิ่ง)
ไปนั่งกินบะหมี่-เกี๋ยว ข้างๆโต๊ะ เจี่ยเจียเจ้าของร้าน ผู้กำลังโซ้ยมื้อเที่ยงกับครอบครัวอย่างยั่วใจลูกค้ายิ่ง
ด้วย ออเดอร์เฉียบขาดต่อเจี่ยเจียเจ้าของร่าน "ปู้เจี้ยว - ห้ามพริกเด็ดขาด" สำเร็จ
ในราคาชามละ 10 หยวน (เหลืออื้อ)

ภาระกิจสำเร็จแล้วสำหรับวันนี้ อามาพี่ ชักแบตหมดละ อยากกลับไปอ่าบน้ำนอน
(ตอนเช้าเบี้ยว มันหนาวงั่ก)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หันไปหันมาอีกรอบ เจอครอบครัว speak Thai มุงอยู่หน้าแผงปลาหมึกชุบแป้งทอด
เรารีบตีเนียนเข้าไปทักทาย
"ตะกี้ เดินผ่านร้าน สะตาบั๊ก มามั่งไหมเจ้าคะ ? ไม่ทราบอยู่ชั้นไหนนะเจ้าคะ ?"
สมาชิกตัวเล็กสุดที่ยืนอยู่หน้าร้านนั้น ตอบอย่างมั่นใจ "ชั้น 11 คับ"
อาม่า " ขอบคุณเจ้าค่ะ" รีบไปขึ้นลิฟท์สู่ชั้น 9 ขึ้นบันไดเลื่อน 2 ตลบ ถึงชั้น 11 (ระดับถนน)โดยไว

เห็นป้าย สะตาบั๊ก ข้างหน้า เรารีบเดินหลบฝนเข้าประตูทันที
เอ๊ะ มันแปลกๆ ทำไมมันมืดๆ ต้องขึ้นกะได (สูง) อีก
มีบริกรหนุ่มๆสาวๆ ยืนอยู่ตามกะได พร้อมเพ่งมองอาม่าทั้ง 2 ด้วยความสนเท่ห์
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราเปิดการเจรจาด้วย 2 ภาษา (ฝ่ายละ 1 ภาษา) อย่างคล่องแคล่ว แต่ไม่รู้เรื่อง...
จนอาม่า(พี่)โผล่พ้นกะไดขึ้นไป เห็นโต๊ะพร้อมหม้อ หัวกั่ว ตั้งเต็มร้านไปหมด (สะตาบั๊กนี้ แปลกจริง)
อย่างไรก็ตาม การเจรจาบรรลุความสำเร็จ เมื่อบริกรคนหนึ่งแจ้งว่า "สะตาบั๊ก right door"
ประตูมันติดกันอยู่น่ะ  อาม่า (ตาฟาง) เลยเข้ามาผิดร้านซะงั้น

เมื่อได้นั่งจิบชาร้อน (30 หยวน) ดูสายฝนปรอยริมแม่น้ำ แฉะๆ สุดโรแมนติค
และรับโทสับจากเมืองไทย ได้ซะที กว่าจะโทเข้าหากันได้ คิดถึงลูกหลาน (หูแหลม)เกือบตาย
อาม่าน้อง ออกสำรวจเส้นทาง สักประเดี๋ยว กลับมาแจ้งว่า
'ไม่ต้องไปหาถนนอะไรมาก ข้ามถนนไปเนี่ย เดินไปข้างหน้าหน่อยนึง
ขึ้นกะได อีก 20 กว่าขั้น โผล่หน้าประตูอพาร์ตเมนท์เราพอดีเป๊ะ พีขึ้นกะไดไหวป่าว ?"
แล้วเราก็ได้กลับมาอาบน้ำนอนพัก เพื่อ คิดวางแผน(ชั่วร้าย) ในการเที่ยวต่อไป


[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้คืนนั้น อาม่าน้องเดินไป หงหย่าต้ง คนเดียว เพื่อถ่ายรูปแสงสีที่เห็นจากหน้าต่างห้อง คืนก่อน พบว่า
' โอย มันไม่เหมือนตอนบ่ายเลยน่ะ เค้าไม่ต้องเดินเองด้วย ไหลตามๆกันลงกะไดไป หยุดไม่ได้
พรวดเดียวถึงข้างล่าง ลิฟท์ เลิฟท์ ไม่ต้องรอ ไม่มีวันได้ขึ้น กว่าจะปีนกลับขึ้นมาชี้น 9 ได้ แฮ่ก แฮ่ก'