แมวหาย บ้านเพ ระยองครับ เจ้าของมันจะขาดใจตายอยู่แล้วผ๓าคแรก)
https://2g.ppantip.com/cafe/jatujak/topic/J13038969/J13038969.html
5 ปีก่อนมีลูกอยู่ 5-6 ตัว แต่ตัวที่รักมาคือสงกรานต์
และลัคกี้ ทีหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยและสาเหตุ เมื่อวันเสาร์ 28 ตุลาคม 60 ที่ผ่านมา ที่งงเพราะเขาขึ้นไปนอนเล่นบนหลังคาห้องน้ำตอนสายๆแล้วหายไปเลย
วันลอยกระทงปี 2555 ทุกปีที่บ้านจะขายดอกไม้ไฟ ตอนเช้าจะทำการเก็บแมวทุกตัวไว้ในบ้าน แต่ปีนั้น ขายดีมากตั้งแต่ตอนสายไปจนค่ำมืดดึกดื่นไม่มีเวลาพักเลย เพราะลูกค้าเรี่ยงหน้ากันมาไม่ขาดสาย ไม่สามารถกักแมวได้เลย แต่ก็ไม่ห่วงเพราะเขาก็เดินไปเดินมาอยู่หน้าร้านนี้เอง ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะ จังหวะหนึ่งมีลูกค้าคุ้ณๆหน้ามาจอดรถกระบะหน้าร้านเพื่อซื้อพลุ ผมมองไปเห็นแล้วว่าเจ้าสงกรานต์ เขาเดินเข้าไปหารถคันนั้น ทำท่าทีเหมือนจะโดดขึ้นรถ เพราะเขาชอบขึ้นไปเล่นบนท้ายกระบะรถที่ร้าน(นี้ก็เป็นข้อผิดพลาดประการหนึ่งอย่าหัดให้แมวของเราขึ้นรถ) ผมเห็นจึงตะโกนดุ เขาก็ทำท่าทีชะงัก เหมือนจะเดินออกมา จากนั้นลูกค้าอีกรายก็เร่งให้หยิบของให้ พอเสร็จรายนี้ รายอื่นๆก็ดาหน้ากันเข้ามาไม่ขาด จนลืมสงกรานต์ไปเลย คืนนั้นคนจุดพลุกันสนั่นหวั่นไหวจริง แต่พอตีถึงตอนตีหนึ่งกว่า มีฝนตกลงมาทำให้ลูกค้าซาไป เราจึงมีเวลาสนใจแมว ทุกตัวอยู่ครบเว้นสงกรานต์ ก็แปลกใจเพราะปกติถ้าฝนตกเขาจะเข้าบ้าน เริ่มห่วงแต่ไม่มากเท่าไหร่คิดว่าคงอยู่แถวๆบ้าน พอเห็นหมดลูกค้าก็ปิดร้านแล้วเริ่มออกตามหารอบๆบ้านก่อน เพราะเขาทำหมั่นแล้ว และจากนั้นเจาไม่เคยหายหรือเที่ยวไกล แต่หาเท่าไหร่ ก็ไม่มีวี่แวว เริ่มเอ่ะใจ หรือเขาจะโดดขึ้นรถคันนั้น แต่เพราะไม่รู้ว่าลูกค้ารายนั้นบ้านอยู่ทางไหน และคิดว่าเขาโดดลงระหว่างทาง จึงลองเดินไปตามถนนหน้าร้าน ทางที่รถวิ่งไป ก็ใข้สูตรการตามหาแมวที่ใช้กัน คือเดินช้าๆแล้วร้องเรียก หยุดฟัง เดินต่อ เดินห่างบ้านไปสัก 500 เมตร มันมีทางแยกซ้าย เอาไงดีตัดสินเดินตรงต่อไปอีก 500 เมตร ถึง 4 แยกเล็กๆ เอาไงต่อดี คงเพราะดวงเรามันจะเสียของรัก แทนที่จะเดินต่อไปอีกสักหน่อยเดียวแต่กลับตัดสินใจเดินกลับเพื่อย้อนไปทางด้านแยกซ้ายบ้าง เดินกลับก็ร้องเรียกตลอด แต่ถนนช่วงนั้นหมาจรเยอะมาก เดินไปด้านแยกซ้ายจนสุดถนนแล้วไปบรรจบกับภนนอีกเส้นก็ไม่เจอ จึงคิดว่าหรือรถจะไม่ได้มาทางนี้ แต่เลี้ยวกลับ เพื่อไปเล่นดอกไฟตามชายทะเล เพราะคนแถวนี้ชอบซื้อพลุดังๆไปเล่นกันที่ขายหาดสวนสน ตัดสินใจเดินกลับร้านเพื่อเอารถออกตามแถวชายหาดสวนสน แล้วเริ่มออกตาม ตามหาไปตั้งแต่บ้านไปตลอดชายหาดสวนสน จอดรถดับเครื่องเรียกทุกๆ 20 ม. จนสว่างก็ไม่เจอ
ที่ว่าดวงมันจะเสียของรักก็เพราะว่า อีก 1 เดือนต่อมาเป็นคืนวันส่งท้ายปี ที่ร้านก็ขายดอกไม้ไฟอีก แล้วลูกค้าคนเดิมที่คิดว่าสงกรานต์ติดรถเขาไปก็กลับมาซื้อพลุอีก ผมดีใจมากรีบถามว่าเขาอยู่ที่ไหน เขาบอกอยู่ที่อู่รถแห่งหนึ่งซึ่งเลยสีแยกที่ผมตัดสินใจหันหลังกลับเพียงแค่ 200 เมตรเอง
ด้วยความอ่อนประสพการณ์การตามหาแมว อีกความผิดพลาดนึงทีไม่สามารถตามลูกกลับบ้านได้ก็คือประมาทเพราะคิดว่าเราใส่เบอร์โทรเอาไว้ที่ปลอกคอแล้วเดียวพอเขาหลงไปเจอคน ก็คงมีคนโทรมาบอก เลยไม่รีบลงมือในวันต่อมาให้ต่อเนื่องในวันสองวันถัดมา ถึงแม้หลังจากนั้นจะทุ่มเทพยามอย่างเพื่อพาลูกกลับบ้าน ทั้งประกาศเสียงตามสาย ปริ้นป้ายแมวหายมีรางวัล ไปติตามที่ต่างๆ และจ้างเอเยนส์หนังสือเจ้าใหญ่ในบ้านเพ (ตั้ง 500 แผ่น และทำถึง 2 รอบ)สอดใส่ประกาศในหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ทีเขาส่งในบ้านเพและรอบๆ แกส่งวันล่ะ 500 ฉบับ เดินหาเดินถาม ไปทั่วทุกตรอกซอกถนนในบ้านเพ จนวันนึงๆมี คนโทรมาตามไปดูแมวบ่อยมาก จนได้ความรู้ว่าคนที่ไม่รักแมว จะไมสนแมว แยกแยะแมวไม่ออก ทั้งเราบอกลายละเอียดชัดเจนแถมมีรูปให้ดู ยังตามเราไปดูแมวที่ไม่ได้ใกล้เคียงเลย(แต่ที่มาตามเราไปดูส่วนใหญ่อยากได้เงินรางวัลครับ
จากประสพการณ์ตามหาสงกรานต์ แมวถ้าหายไปต่างถิ่นโอกาศรอดน้อยมาก เพราะหมาจร หมาฝูงเยอะจนน่ากลัว โอกาศที่แมวจะไปคนใจดีใส่ใจและสงสัยว่าแมวตัวนี้น่าจะพลัดกับเจ้าของมีน้อยมาก เพราะคนส่วนใหญ่จะไม่ค่อยใส่ใจกับแมวมากนัก ถ้าไม่ได้เป็นคนรักและเลี้ยงแมวจริงๆ มักจะคิดว่าก็คงเป็นแมวแถวๆนั้น และถ้าแมวเกิดเสียชีวิตก่อนเราตามเจอเราจะไม่ได้รู้เรื่องของเขาอีกเลยได้แต่สงสัยไปต่างๆนานา
คนอีกประเภททีได้รู้ได้เจอเวลาไปตามถามหาแมว คือมันยังกะเราจะไปขายประกันฯ หรือไปขอทานมันแน่ะ เราถามแบบสุภาพว่ารบกวนถามว่าเห็นแมวบ้างไหมครับจะเอารูปให้ดู ก๋ตัดบท ไม่รู้ ไม่มีค่ะ ขอบคุณค่ะเชิญ.. ผมว่าจิตของคนแบบนี้คงหยาบกระด้าง ไม่รักสัตว์ไม่เห็นถึงทุกข์ของคนอื่น แต่พวกนี้ก็มีไม่มาก ส่วนใหญ่จะใจดีมีน้ำใจเต็มใจช่วยเหลือ ก่อนปีใหม่มีน้องผู้หญิงคนนึงโทรมาบอกว่า ลุงของน้องเจอสงกรานต์ตายอยู่ในสวนของเขา แม้ข่าวนี้จะทำให้ผมช๊อคแต่ก็พยามคุ้มสติ ถามน้องเขาไปว่าสวนอยู่ตรงไหน
พอเขาบอกก็นึกออก เพราะตอนที่เดินหาตอนกลางคืน ผ่านบ้านนี้หลายรอบ บ้านนี้เนื้อที่เยอะและหมาเยอะแถมแสนจะดุมาก วันรุ่งขึ้นไปกดกริ้งเรียก พอเห็นหน้าอ้าวบ้านคนรู้จักกันนี้เอง เลยถามถึงซากสงกรานต์แกบอกว่าต้องถามลุง ป้าแกบอกว่าลุงไม่อยู่ไปอรัญเพื่อคิดเลขในเขมร แต่แกก็ต่อโทรศัพท์ให้ ลุงเล่าให้ฟังว่า ลุงเดินไปเจอซากแมวคลายสงกรานต์นอนแห้งตายอยู่สวนมะม่วงในบ้าน คื่ออืดจนแห้งแล้า และตอนนั้นแกก็ไม่รู้ว่าแมวใครจึงโยนซากลงท่อระบายน้ำที่ฝามันแตกตรงหน้าบ้านแก ผมถามถึงปลอกคอ แกบอกว่าไม่เห็นมี ก็ขอบคุณแกไป แล้วเดินไปดูท่อระบายน้ำที่ว่า มันแห้งไม่มีน้ำ แต่เล็กเกินกว่าผมจะลงไปได้ จึงกลับไปปรึกษาแฟนว่าเอาไงดี เธอบอกว่าเธอจะลงไปดูเอง เรากลับไปที่ท่อนั้นพร้อมไฟฉายและผ้าที่จะห่อเขากลับมา ในตอนกลางคืน เธอลงดูสักพักก็หาเจอ แต่เธอบอกว่ามันดูไม่ออกแล้วว่าใช่แมวเราไหม ผมถามเธอว่าจะเอากลับไหม เธอตัดสินใจทิ้งไว้ที่เดิมเพราะไม่รู้ว่าใช่แมวเราไหม เราออกหากันมาเรื่อยๆทุกคืนไปดูแมวที่มีคนบอกว่าเห็นเกือบทุกวัน ทำเคล็ดทุกวิธี ทีบอกกันใน 1000ทิป จนมาถึงปีใหม่นั้นแหล่ะถึงได้รู้รถคันที่เขาติดไปอยู่ตรงไหน ทีนี้ก็จุดที่หาก็แคบลงแล้ว หาในอู่ อู่มีที่กว้างมาก ไม่มี หารอบอู่ไม่เจอ ถามคนในอู่และรอบไม่มีใครเห็น แต่มีร้านก๋งชัยขายของฝากที่อยู่ตรงข้ามอู่ บอกว่ามีแมวตกไปตายในบ่อน้ำของแกและและแกให้คนงานเอาไปฝังแล้ว แกใจดีมากๆสั่งให้คนงานพาเราไปขุดมาให้เราดู ดูก็ดูไม่ค่อยออกเพราะสภาพขึ้นอืดมากขนหลุดและผมคิดว่าไม่น่าใช่ ช่วงนั้นเลยเดินหาตามถนนหน้าบ้านระหว่างอู่และเลยอู่ไปจนสุดถนนไปบรรจบกับสายสุขุมวิท เวียนหาแถวนั้นและรอบๆทุกคืน เพราะเชื่อว่า สงกรานต์ต้องพยายามกลับบ้านแต่มันมีหมาขวางตลอดทางบางทีเจาอาจจะเตลิดไปแถวๆนั้น หาแต่แถวนั้นและรอบทุกๆด้านคือมันมีถนนรอบที่ตรงอู่นั้น และผมจึงได้รู้ว่ามีทางเดินเล็กๆผ่านป่าจากหลังอู่มาทะลุกับบ้านหมาดุที่พบซากแมวนอนตาย ครั้งหนึงมีคนมาบอกว่าเห็นสงกรานต์เดินอยู่ตรงรีสอร์ทแห่งหนึ่งเลยจากอู่ไปไม่ไกล ไปตามหาอยู่หลายชั่วโมง อยู่ดีก็มีแมวลายเสือแบบเดียวกับสงการนต์มานอนข้าง โอ๊ยใจเต้นแรงดีใจมากเลยแต่พอส่องไฟดูชัดๆกลับไม่ใช่ เอ้อหมดแรง อีกหนนึงมีคนที่สวนสนมาตามไปดู ทั้งที่คิดว่าไม่ใช่ แต่พอไปถึงบ้านเขาผมจึงร้องเรียก สงกรานต์ เหมียวๆๆๆ เขาร้องตอบแล้ววิ่งมาหา มานอนตักเลยดีใจยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดจ่ายเงินให้คนที่มาบอกแล้วพาตัวกลับบ้านทันทีถึงบ้านเปิดประตูรถให้เขาลงเข้าบ้านเขากลับวิ่งไปหลบข้างบ้านที่ผมปลูกต้นไม้ท่าทางตื่นๆเสียงก็แตกพร่าชอบกล แต่ในใจคิดว่าเขาคงผ่านอะไรๆมาเยอะร้องหาเจ้าของจนเสียงแห้ง ผมจึงอุ้มเขาเข้าบ้านเอาไปให้แฟนดู ดีใจน้ำตาไหลกันทั้งคู่ จำได้วันนั้นเป็นวันที่มีความสุขที่สุดวันหนึ่งในชีวิต ก็เลี้ยงไว้ในบ้านแต่เขาก็มีท่าทีตื่นๆแลัวก็ติดผมแจ รู้สึกว่าเขากลัวๆกับแมวตัวอื่นในบ้าน โดยเฉพาะกับลัคกี้แล้วโดนลัคกี้กัดกันรุนแรงมาก จนเอ่ะใจเอาไปให้หมอดูว่าทำหมันแล้วหรือยัง หมอบอกว่าตัวนี้ยังไม่ทำหมั่นพอรู้ว่าผิดแทบล้มทั้งยืนเลยครับ
หาเขาอยู่ 3 เดือนจึงเชื่อเขาคงไม่มีชีวิตอยู่อีกแล้ว และซากในท่อก็คงเป็นของเขาวึ่งคงโดดรถลงมาแล้วขาเจ็บพยามหาที่ซ่อนเพื่อกลับบ้านแตคงไปเข้บ้านานั้นที่หมาเยอะและโดนรุมถ้าลำพังตัวๆและขาไม่เจ็บคงทำอะไเขาไม่ได้
ประสพการณ์ในการเดินตามหาแมว ผมพบว่าหว่างทางมันมีหมาจรดุๆเยอะเหลือเกิน อยู่กันเป็นกลุ่มๆ หลักสิบตัวขึ้น เพราะมีคนเอาอาหารมาให้ทุกคืน แบ่งผืนที่กันตามแนวถนน แถมมีทุกเส้นทางด้วยอย่าว่าแต่แมวเลยขนาดคนไปตามหาแมวยังโดนไล่เห่าไล่กัด เวลาผมออกตาหาแมวดึกๆเปลี่ยวๆนอกไฟฉาย รูปแมวเพื่อเจอคนจะได้ถาม ใบประกาศฯที่ต้องใส่ซองกันฝนและอุปกรณ์ไว้ติด เผื่อเจอที่เหมาะๆ ยังมีไม้เท้าเหมาะมือติดไปด้วย ฉนั้นถ้าแมวเตลิดไปไกลต้องรีบหารีบตาม เพราะเขายากที่จะฝ่าดงหมากลับมาได้...................................................
หลังจากสงกรานต์หายไป ผ่านมาหลายปีลูกตัวอื่นจากไปหมดเหลือแต่ลูกรัก ลัคกี้ตัวเดียว เขาเป็นแมวน่ารักแม่แมวจรมาออกลูกบนฟ้า แล้าทิ้งไปเจ้านี้แหกปากร้องอยู่ 3 วัน3 คืน ในที่สุดก็ต้องขึ้นไปเอาลงมา โดยแฟนเขียลงมา เห็นครั้งแรกผมหลงรักเลย มันน่ารักน่าสงสาร ตัวสีขาวสอาดมีลายสลิดที่หู และแต้มสลิดตามหลัง และหาง ป้อนนมจนโต สนิทกับพ่อแม่มาก กอดกันทกวัน หอมแก้มกันทุกคืน กัดข่วนพ่อมันเป็นงานอดิเรก เราค่อนข้างสบายใจกับเขาว่าคงอยู่กับเรานานไปตลอด เพราะเลี้ยงกึ่งเปิดกึ่งปิด มืดแล้วเอาเข้าบ้าน และเขาขี้กลัวเกิดอะไรขึ้นวิ่งเข้าบ้านก่อน แต่กลัวเฉพาะอย่างอื่นเท่านั้นนะครับ
พูดถึงลัคกี้แลัว ผมมึนงงสงสัย ปกติอณาเขตของเขามีแค่หน้าบ้านไปทางซ้ายและขวา ไม่เกิน 40 เมตรและไม่มีหมาไม่มีอันตรายอะไรนอกจากข้ามถนน จึงชอบให้เขาอยู่หลังบ้าน ซึ่งเขามีที่โปรดของเขา คือนอนเกลื้อกลิ้งอยู่บนร่องกระเบื้องหลังคาห้องน้ำและชอบไปเดินเที่ยวบนหลังคาบ้านตลอดห้องแถว 19 ห้อง ซึ้งปลอดภัยมากไม่อันตรายอะไรเลยตลอดเวลาที่เลี้ยงมา 7 ปี เว้นแต่มีแมวมารุกร้ำอณาเขตก็จะการไล่กัดกันตกน้ำโดลนบ้างนานๆครัง เพระเขาจะไม่ชอบเที่ยวไกล นานๆจะแอบโดดไปข้างหลังที่เป็นที่รับฝากรถทุกคนในอู่รถก็รู้จักลัคกี้ดี
เช้าวันเสาร์ที่ผ่านมาเปิดร้าน เขาก็ออกมาเดินสำรวจหน้าบ้านเสร็จแล้วก็ขอเข้าหลังบ้านขึ้นไปนอนที่เดิมของเขา วันนั้นที่บ้านนั่งดูเทปพระราชพิธี ของในหลวงรัชกาลที่ 9 เพลินเลยลืมลักกี้สนิท ปกติเขาจะลงมาและมาอ้อนขอปลากินตอนบ่าย ตอนนั้นมืดแล้ว พอเห็นเขาไม่กลับมา ไปปีนเรียกก็ไม่มา ชักใจไม่ดีครับแต่คิดว่าไมีอะไร จนดึกออกเรียกทั่วโรงรถก็ไม่เจอ นอนๆอยู่ดึกตื่นไปเรียกก็ไม่มี เช้ามาเริ่มหาจรืงจังเดินพงหญ้าหลังขอบห้องแถวก็ไม่เจอ หากันรอบไปดูอีก 2 ซอยทุกคนยืนยันว่าไม่เห็นไม่มีมา ทางคนในโรงรถก็ช่วยดูช่วยหาช่วยถามให้อีหลายแรงก็ไมีมีวี่แวว ผ่านไป 3 วันเริ่มรู้สึกแย่แบบตอนที่สงกรานต์หายไปอีกแล้ว แต่คราวนี้ ทุกคนงง ว่าหายไปไหนได้ไง เหมือนอยู่ๆเขาอันตหธานหายวับไปกับตา ไม่รู้สาเหตุไม่รู้จะไปตามที่ไหน กลิ่นซากก็ไม่มี ตอนนี้เริ่มออกตามไกลขั้นสอบถามผู้คน บนบานศาลกล่าวทำทุกวิธี ที่แนะนำกัน 1000ทิพ เหนื่อยและท้อจนไม่อยากมีชีวืตต่อไปเแล้วครับ ทุกข์ใจมาก นี้ยังไม่รู้จะทำไงดี หากรู้ว่าเขาจากไปแล้วก็คงเสียใจแต่ก็สบายใจหมดกังวลไม่ต้องมานั่งทุกข์เหมือนมีไฟสุมอยู่ในหัวใจแบบนี้
ทำไมช่วงลอยกระทงทีไรต้องเสียของรักแบบนี้ด้วยว่ะ
ลัคกี้ เหมี่ยวๆๆๆๆ กลับบ้านเถอะลู พ่อใจจะขาดแล้ว
แมวหาย บ้านเพ ระยองครับ เจ้าของมันจะขาดใจตายอีกแล้ว
https://2g.ppantip.com/cafe/jatujak/topic/J13038969/J13038969.html
5 ปีก่อนมีลูกอยู่ 5-6 ตัว แต่ตัวที่รักมาคือสงกรานต์
และลัคกี้ ทีหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยและสาเหตุ เมื่อวันเสาร์ 28 ตุลาคม 60 ที่ผ่านมา ที่งงเพราะเขาขึ้นไปนอนเล่นบนหลังคาห้องน้ำตอนสายๆแล้วหายไปเลย
วันลอยกระทงปี 2555 ทุกปีที่บ้านจะขายดอกไม้ไฟ ตอนเช้าจะทำการเก็บแมวทุกตัวไว้ในบ้าน แต่ปีนั้น ขายดีมากตั้งแต่ตอนสายไปจนค่ำมืดดึกดื่นไม่มีเวลาพักเลย เพราะลูกค้าเรี่ยงหน้ากันมาไม่ขาดสาย ไม่สามารถกักแมวได้เลย แต่ก็ไม่ห่วงเพราะเขาก็เดินไปเดินมาอยู่หน้าร้านนี้เอง ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะ จังหวะหนึ่งมีลูกค้าคุ้ณๆหน้ามาจอดรถกระบะหน้าร้านเพื่อซื้อพลุ ผมมองไปเห็นแล้วว่าเจ้าสงกรานต์ เขาเดินเข้าไปหารถคันนั้น ทำท่าทีเหมือนจะโดดขึ้นรถ เพราะเขาชอบขึ้นไปเล่นบนท้ายกระบะรถที่ร้าน(นี้ก็เป็นข้อผิดพลาดประการหนึ่งอย่าหัดให้แมวของเราขึ้นรถ) ผมเห็นจึงตะโกนดุ เขาก็ทำท่าทีชะงัก เหมือนจะเดินออกมา จากนั้นลูกค้าอีกรายก็เร่งให้หยิบของให้ พอเสร็จรายนี้ รายอื่นๆก็ดาหน้ากันเข้ามาไม่ขาด จนลืมสงกรานต์ไปเลย คืนนั้นคนจุดพลุกันสนั่นหวั่นไหวจริง แต่พอตีถึงตอนตีหนึ่งกว่า มีฝนตกลงมาทำให้ลูกค้าซาไป เราจึงมีเวลาสนใจแมว ทุกตัวอยู่ครบเว้นสงกรานต์ ก็แปลกใจเพราะปกติถ้าฝนตกเขาจะเข้าบ้าน เริ่มห่วงแต่ไม่มากเท่าไหร่คิดว่าคงอยู่แถวๆบ้าน พอเห็นหมดลูกค้าก็ปิดร้านแล้วเริ่มออกตามหารอบๆบ้านก่อน เพราะเขาทำหมั่นแล้ว และจากนั้นเจาไม่เคยหายหรือเที่ยวไกล แต่หาเท่าไหร่ ก็ไม่มีวี่แวว เริ่มเอ่ะใจ หรือเขาจะโดดขึ้นรถคันนั้น แต่เพราะไม่รู้ว่าลูกค้ารายนั้นบ้านอยู่ทางไหน และคิดว่าเขาโดดลงระหว่างทาง จึงลองเดินไปตามถนนหน้าร้าน ทางที่รถวิ่งไป ก็ใข้สูตรการตามหาแมวที่ใช้กัน คือเดินช้าๆแล้วร้องเรียก หยุดฟัง เดินต่อ เดินห่างบ้านไปสัก 500 เมตร มันมีทางแยกซ้าย เอาไงดีตัดสินเดินตรงต่อไปอีก 500 เมตร ถึง 4 แยกเล็กๆ เอาไงต่อดี คงเพราะดวงเรามันจะเสียของรัก แทนที่จะเดินต่อไปอีกสักหน่อยเดียวแต่กลับตัดสินใจเดินกลับเพื่อย้อนไปทางด้านแยกซ้ายบ้าง เดินกลับก็ร้องเรียกตลอด แต่ถนนช่วงนั้นหมาจรเยอะมาก เดินไปด้านแยกซ้ายจนสุดถนนแล้วไปบรรจบกับภนนอีกเส้นก็ไม่เจอ จึงคิดว่าหรือรถจะไม่ได้มาทางนี้ แต่เลี้ยวกลับ เพื่อไปเล่นดอกไฟตามชายทะเล เพราะคนแถวนี้ชอบซื้อพลุดังๆไปเล่นกันที่ขายหาดสวนสน ตัดสินใจเดินกลับร้านเพื่อเอารถออกตามแถวชายหาดสวนสน แล้วเริ่มออกตาม ตามหาไปตั้งแต่บ้านไปตลอดชายหาดสวนสน จอดรถดับเครื่องเรียกทุกๆ 20 ม. จนสว่างก็ไม่เจอ
ที่ว่าดวงมันจะเสียของรักก็เพราะว่า อีก 1 เดือนต่อมาเป็นคืนวันส่งท้ายปี ที่ร้านก็ขายดอกไม้ไฟอีก แล้วลูกค้าคนเดิมที่คิดว่าสงกรานต์ติดรถเขาไปก็กลับมาซื้อพลุอีก ผมดีใจมากรีบถามว่าเขาอยู่ที่ไหน เขาบอกอยู่ที่อู่รถแห่งหนึ่งซึ่งเลยสีแยกที่ผมตัดสินใจหันหลังกลับเพียงแค่ 200 เมตรเอง
ด้วยความอ่อนประสพการณ์การตามหาแมว อีกความผิดพลาดนึงทีไม่สามารถตามลูกกลับบ้านได้ก็คือประมาทเพราะคิดว่าเราใส่เบอร์โทรเอาไว้ที่ปลอกคอแล้วเดียวพอเขาหลงไปเจอคน ก็คงมีคนโทรมาบอก เลยไม่รีบลงมือในวันต่อมาให้ต่อเนื่องในวันสองวันถัดมา ถึงแม้หลังจากนั้นจะทุ่มเทพยามอย่างเพื่อพาลูกกลับบ้าน ทั้งประกาศเสียงตามสาย ปริ้นป้ายแมวหายมีรางวัล ไปติตามที่ต่างๆ และจ้างเอเยนส์หนังสือเจ้าใหญ่ในบ้านเพ (ตั้ง 500 แผ่น และทำถึง 2 รอบ)สอดใส่ประกาศในหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ทีเขาส่งในบ้านเพและรอบๆ แกส่งวันล่ะ 500 ฉบับ เดินหาเดินถาม ไปทั่วทุกตรอกซอกถนนในบ้านเพ จนวันนึงๆมี คนโทรมาตามไปดูแมวบ่อยมาก จนได้ความรู้ว่าคนที่ไม่รักแมว จะไมสนแมว แยกแยะแมวไม่ออก ทั้งเราบอกลายละเอียดชัดเจนแถมมีรูปให้ดู ยังตามเราไปดูแมวที่ไม่ได้ใกล้เคียงเลย(แต่ที่มาตามเราไปดูส่วนใหญ่อยากได้เงินรางวัลครับ
จากประสพการณ์ตามหาสงกรานต์ แมวถ้าหายไปต่างถิ่นโอกาศรอดน้อยมาก เพราะหมาจร หมาฝูงเยอะจนน่ากลัว โอกาศที่แมวจะไปคนใจดีใส่ใจและสงสัยว่าแมวตัวนี้น่าจะพลัดกับเจ้าของมีน้อยมาก เพราะคนส่วนใหญ่จะไม่ค่อยใส่ใจกับแมวมากนัก ถ้าไม่ได้เป็นคนรักและเลี้ยงแมวจริงๆ มักจะคิดว่าก็คงเป็นแมวแถวๆนั้น และถ้าแมวเกิดเสียชีวิตก่อนเราตามเจอเราจะไม่ได้รู้เรื่องของเขาอีกเลยได้แต่สงสัยไปต่างๆนานา
คนอีกประเภททีได้รู้ได้เจอเวลาไปตามถามหาแมว คือมันยังกะเราจะไปขายประกันฯ หรือไปขอทานมันแน่ะ เราถามแบบสุภาพว่ารบกวนถามว่าเห็นแมวบ้างไหมครับจะเอารูปให้ดู ก๋ตัดบท ไม่รู้ ไม่มีค่ะ ขอบคุณค่ะเชิญ.. ผมว่าจิตของคนแบบนี้คงหยาบกระด้าง ไม่รักสัตว์ไม่เห็นถึงทุกข์ของคนอื่น แต่พวกนี้ก็มีไม่มาก ส่วนใหญ่จะใจดีมีน้ำใจเต็มใจช่วยเหลือ ก่อนปีใหม่มีน้องผู้หญิงคนนึงโทรมาบอกว่า ลุงของน้องเจอสงกรานต์ตายอยู่ในสวนของเขา แม้ข่าวนี้จะทำให้ผมช๊อคแต่ก็พยามคุ้มสติ ถามน้องเขาไปว่าสวนอยู่ตรงไหน
พอเขาบอกก็นึกออก เพราะตอนที่เดินหาตอนกลางคืน ผ่านบ้านนี้หลายรอบ บ้านนี้เนื้อที่เยอะและหมาเยอะแถมแสนจะดุมาก วันรุ่งขึ้นไปกดกริ้งเรียก พอเห็นหน้าอ้าวบ้านคนรู้จักกันนี้เอง เลยถามถึงซากสงกรานต์แกบอกว่าต้องถามลุง ป้าแกบอกว่าลุงไม่อยู่ไปอรัญเพื่อคิดเลขในเขมร แต่แกก็ต่อโทรศัพท์ให้ ลุงเล่าให้ฟังว่า ลุงเดินไปเจอซากแมวคลายสงกรานต์นอนแห้งตายอยู่สวนมะม่วงในบ้าน คื่ออืดจนแห้งแล้า และตอนนั้นแกก็ไม่รู้ว่าแมวใครจึงโยนซากลงท่อระบายน้ำที่ฝามันแตกตรงหน้าบ้านแก ผมถามถึงปลอกคอ แกบอกว่าไม่เห็นมี ก็ขอบคุณแกไป แล้วเดินไปดูท่อระบายน้ำที่ว่า มันแห้งไม่มีน้ำ แต่เล็กเกินกว่าผมจะลงไปได้ จึงกลับไปปรึกษาแฟนว่าเอาไงดี เธอบอกว่าเธอจะลงไปดูเอง เรากลับไปที่ท่อนั้นพร้อมไฟฉายและผ้าที่จะห่อเขากลับมา ในตอนกลางคืน เธอลงดูสักพักก็หาเจอ แต่เธอบอกว่ามันดูไม่ออกแล้วว่าใช่แมวเราไหม ผมถามเธอว่าจะเอากลับไหม เธอตัดสินใจทิ้งไว้ที่เดิมเพราะไม่รู้ว่าใช่แมวเราไหม เราออกหากันมาเรื่อยๆทุกคืนไปดูแมวที่มีคนบอกว่าเห็นเกือบทุกวัน ทำเคล็ดทุกวิธี ทีบอกกันใน 1000ทิป จนมาถึงปีใหม่นั้นแหล่ะถึงได้รู้รถคันที่เขาติดไปอยู่ตรงไหน ทีนี้ก็จุดที่หาก็แคบลงแล้ว หาในอู่ อู่มีที่กว้างมาก ไม่มี หารอบอู่ไม่เจอ ถามคนในอู่และรอบไม่มีใครเห็น แต่มีร้านก๋งชัยขายของฝากที่อยู่ตรงข้ามอู่ บอกว่ามีแมวตกไปตายในบ่อน้ำของแกและและแกให้คนงานเอาไปฝังแล้ว แกใจดีมากๆสั่งให้คนงานพาเราไปขุดมาให้เราดู ดูก็ดูไม่ค่อยออกเพราะสภาพขึ้นอืดมากขนหลุดและผมคิดว่าไม่น่าใช่ ช่วงนั้นเลยเดินหาตามถนนหน้าบ้านระหว่างอู่และเลยอู่ไปจนสุดถนนไปบรรจบกับสายสุขุมวิท เวียนหาแถวนั้นและรอบๆทุกคืน เพราะเชื่อว่า สงกรานต์ต้องพยายามกลับบ้านแต่มันมีหมาขวางตลอดทางบางทีเจาอาจจะเตลิดไปแถวๆนั้น หาแต่แถวนั้นและรอบทุกๆด้านคือมันมีถนนรอบที่ตรงอู่นั้น และผมจึงได้รู้ว่ามีทางเดินเล็กๆผ่านป่าจากหลังอู่มาทะลุกับบ้านหมาดุที่พบซากแมวนอนตาย ครั้งหนึงมีคนมาบอกว่าเห็นสงกรานต์เดินอยู่ตรงรีสอร์ทแห่งหนึ่งเลยจากอู่ไปไม่ไกล ไปตามหาอยู่หลายชั่วโมง อยู่ดีก็มีแมวลายเสือแบบเดียวกับสงการนต์มานอนข้าง โอ๊ยใจเต้นแรงดีใจมากเลยแต่พอส่องไฟดูชัดๆกลับไม่ใช่ เอ้อหมดแรง อีกหนนึงมีคนที่สวนสนมาตามไปดู ทั้งที่คิดว่าไม่ใช่ แต่พอไปถึงบ้านเขาผมจึงร้องเรียก สงกรานต์ เหมียวๆๆๆ เขาร้องตอบแล้ววิ่งมาหา มานอนตักเลยดีใจยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดจ่ายเงินให้คนที่มาบอกแล้วพาตัวกลับบ้านทันทีถึงบ้านเปิดประตูรถให้เขาลงเข้าบ้านเขากลับวิ่งไปหลบข้างบ้านที่ผมปลูกต้นไม้ท่าทางตื่นๆเสียงก็แตกพร่าชอบกล แต่ในใจคิดว่าเขาคงผ่านอะไรๆมาเยอะร้องหาเจ้าของจนเสียงแห้ง ผมจึงอุ้มเขาเข้าบ้านเอาไปให้แฟนดู ดีใจน้ำตาไหลกันทั้งคู่ จำได้วันนั้นเป็นวันที่มีความสุขที่สุดวันหนึ่งในชีวิต ก็เลี้ยงไว้ในบ้านแต่เขาก็มีท่าทีตื่นๆแลัวก็ติดผมแจ รู้สึกว่าเขากลัวๆกับแมวตัวอื่นในบ้าน โดยเฉพาะกับลัคกี้แล้วโดนลัคกี้กัดกันรุนแรงมาก จนเอ่ะใจเอาไปให้หมอดูว่าทำหมันแล้วหรือยัง หมอบอกว่าตัวนี้ยังไม่ทำหมั่นพอรู้ว่าผิดแทบล้มทั้งยืนเลยครับ
หาเขาอยู่ 3 เดือนจึงเชื่อเขาคงไม่มีชีวิตอยู่อีกแล้ว และซากในท่อก็คงเป็นของเขาวึ่งคงโดดรถลงมาแล้วขาเจ็บพยามหาที่ซ่อนเพื่อกลับบ้านแตคงไปเข้บ้านานั้นที่หมาเยอะและโดนรุมถ้าลำพังตัวๆและขาไม่เจ็บคงทำอะไเขาไม่ได้
ประสพการณ์ในการเดินตามหาแมว ผมพบว่าหว่างทางมันมีหมาจรดุๆเยอะเหลือเกิน อยู่กันเป็นกลุ่มๆ หลักสิบตัวขึ้น เพราะมีคนเอาอาหารมาให้ทุกคืน แบ่งผืนที่กันตามแนวถนน แถมมีทุกเส้นทางด้วยอย่าว่าแต่แมวเลยขนาดคนไปตามหาแมวยังโดนไล่เห่าไล่กัด เวลาผมออกตาหาแมวดึกๆเปลี่ยวๆนอกไฟฉาย รูปแมวเพื่อเจอคนจะได้ถาม ใบประกาศฯที่ต้องใส่ซองกันฝนและอุปกรณ์ไว้ติด เผื่อเจอที่เหมาะๆ ยังมีไม้เท้าเหมาะมือติดไปด้วย ฉนั้นถ้าแมวเตลิดไปไกลต้องรีบหารีบตาม เพราะเขายากที่จะฝ่าดงหมากลับมาได้...................................................
หลังจากสงกรานต์หายไป ผ่านมาหลายปีลูกตัวอื่นจากไปหมดเหลือแต่ลูกรัก ลัคกี้ตัวเดียว เขาเป็นแมวน่ารักแม่แมวจรมาออกลูกบนฟ้า แล้าทิ้งไปเจ้านี้แหกปากร้องอยู่ 3 วัน3 คืน ในที่สุดก็ต้องขึ้นไปเอาลงมา โดยแฟนเขียลงมา เห็นครั้งแรกผมหลงรักเลย มันน่ารักน่าสงสาร ตัวสีขาวสอาดมีลายสลิดที่หู และแต้มสลิดตามหลัง และหาง ป้อนนมจนโต สนิทกับพ่อแม่มาก กอดกันทกวัน หอมแก้มกันทุกคืน กัดข่วนพ่อมันเป็นงานอดิเรก เราค่อนข้างสบายใจกับเขาว่าคงอยู่กับเรานานไปตลอด เพราะเลี้ยงกึ่งเปิดกึ่งปิด มืดแล้วเอาเข้าบ้าน และเขาขี้กลัวเกิดอะไรขึ้นวิ่งเข้าบ้านก่อน แต่กลัวเฉพาะอย่างอื่นเท่านั้นนะครับ
พูดถึงลัคกี้แลัว ผมมึนงงสงสัย ปกติอณาเขตของเขามีแค่หน้าบ้านไปทางซ้ายและขวา ไม่เกิน 40 เมตรและไม่มีหมาไม่มีอันตรายอะไรนอกจากข้ามถนน จึงชอบให้เขาอยู่หลังบ้าน ซึ่งเขามีที่โปรดของเขา คือนอนเกลื้อกลิ้งอยู่บนร่องกระเบื้องหลังคาห้องน้ำและชอบไปเดินเที่ยวบนหลังคาบ้านตลอดห้องแถว 19 ห้อง ซึ้งปลอดภัยมากไม่อันตรายอะไรเลยตลอดเวลาที่เลี้ยงมา 7 ปี เว้นแต่มีแมวมารุกร้ำอณาเขตก็จะการไล่กัดกันตกน้ำโดลนบ้างนานๆครัง เพระเขาจะไม่ชอบเที่ยวไกล นานๆจะแอบโดดไปข้างหลังที่เป็นที่รับฝากรถทุกคนในอู่รถก็รู้จักลัคกี้ดี
เช้าวันเสาร์ที่ผ่านมาเปิดร้าน เขาก็ออกมาเดินสำรวจหน้าบ้านเสร็จแล้วก็ขอเข้าหลังบ้านขึ้นไปนอนที่เดิมของเขา วันนั้นที่บ้านนั่งดูเทปพระราชพิธี ของในหลวงรัชกาลที่ 9 เพลินเลยลืมลักกี้สนิท ปกติเขาจะลงมาและมาอ้อนขอปลากินตอนบ่าย ตอนนั้นมืดแล้ว พอเห็นเขาไม่กลับมา ไปปีนเรียกก็ไม่มา ชักใจไม่ดีครับแต่คิดว่าไมีอะไร จนดึกออกเรียกทั่วโรงรถก็ไม่เจอ นอนๆอยู่ดึกตื่นไปเรียกก็ไม่มี เช้ามาเริ่มหาจรืงจังเดินพงหญ้าหลังขอบห้องแถวก็ไม่เจอ หากันรอบไปดูอีก 2 ซอยทุกคนยืนยันว่าไม่เห็นไม่มีมา ทางคนในโรงรถก็ช่วยดูช่วยหาช่วยถามให้อีหลายแรงก็ไมีมีวี่แวว ผ่านไป 3 วันเริ่มรู้สึกแย่แบบตอนที่สงกรานต์หายไปอีกแล้ว แต่คราวนี้ ทุกคนงง ว่าหายไปไหนได้ไง เหมือนอยู่ๆเขาอันตหธานหายวับไปกับตา ไม่รู้สาเหตุไม่รู้จะไปตามที่ไหน กลิ่นซากก็ไม่มี ตอนนี้เริ่มออกตามไกลขั้นสอบถามผู้คน บนบานศาลกล่าวทำทุกวิธี ที่แนะนำกัน 1000ทิพ เหนื่อยและท้อจนไม่อยากมีชีวืตต่อไปเแล้วครับ ทุกข์ใจมาก นี้ยังไม่รู้จะทำไงดี หากรู้ว่าเขาจากไปแล้วก็คงเสียใจแต่ก็สบายใจหมดกังวลไม่ต้องมานั่งทุกข์เหมือนมีไฟสุมอยู่ในหัวใจแบบนี้
ทำไมช่วงลอยกระทงทีไรต้องเสียของรักแบบนี้ด้วยว่ะ