แนวคิดในเพลงอยู่บนพื้นฐานของพุทธปรัชญา
บรรยายถึง "ยอดปลาย" ของความเมตตา ที่เรียกว่า "อัปปมัญญา"
เป็นรักยิ่งกว่ารัก . . . เมตตายิ่งกว่าเมตตา

ในแนวคิดสากล คือ The One . . . สรรพสิ่งในโลกคือหนึ่ง คือสิ่งเดียวกัน
ไม่ว่าจะอธิบายด้วยฟิสิกส์ ชีววิทยา ศาสนา อภิปรัชญา ก็จะสอดคล้องไปในทางเดียวกัน

หากเรานั้นเอง ที่พรากความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แบ่งเขา แบ่งเรา . . . ด้วยความขลาดเขลา

.

♫♥♫♥ . . . เริ่มจากการรัก คนที่เรารัก
ไปจนถึงรัก . . . แม้คนที่ชัง
จนกล้าที่จะรัก  แม้คนที่มุ่งหวัง . . . ทำร้ายตัวเราได้อย่างนี้

ผู้ที่มีรัก คือผู้เข้มแข็ง
ผู้เข้มแข็งคือไม่มีความกลัว
ผู้ที่ยังมีความกลัว ไม่อาจมีความรัก และให้อภัย . . . ♥♫♥♫


ความกลัว เป็นเหตุหนึ่งของความเกลียดชัง
เพราะเราไม่เข้าใจความเป็นไป ของสิ่งที่เห็น และสิ่งที่ไม่เห็น

หากพิจารณาแล้วไม่เข้าใจ ว่าความกลัว ก่อให้เกิดความเกลียดชังได้อย่างไร
ให้นึกถึงเวลาที่เรา . . . เผชิญหน้ากับ "งู"     ต้องตีให้ตายก่อน จึงจะปลอดภัย
เพราะเราไม่เข้าใจลักษณะนิสัยของงู และไม่รู้ว่าตัวไหนมีพิษ ตัวไหนไม่มีพิษ
ความกลัว ความไม่แน่ใจ ความไม่แน่นอน . . . ง่ายที่สุด คือ ฆ่าให้ตายตกไปเสีย เป็นดีต่อตัวกู

สงครามทั้งหมดในประวัติศาสตร์มนุษยชาติ ล้วนเกิดจากความกลัว

เด็กน้อยที่โจนออกมาเล่นพลุไฟในเพลง ถูกยิงตาย เพราะทหารหาญ นั้นไม่หาญ
เพราะความหวาดกลัว ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร ยิงตายให้ชัวร์ก่อนเป็นดี

บ้างก็ใช้มนุษยธรรม เป็นเครื่องมือประหัตประหาร
เมื่อความกลัว ซับซ้อนขึ้นเป็นความไม่ไว้วางใจ
กลศึกเดิมใช้ไม่ได้ผล อุบายในการฆ่าจึงเสื่อมทรามถึงกับต้องใช้ทารกเป็นเหยื่อล่อ

การกำจัดความกลัว ด้วยความกล้า ด้วยเมตตานี้
ในทัศนะทางพุทธ อธิบายไว้ในกรอบของ "โพธิปักขิยธรรม"

เมตตา เจริญขึ้นได้ ด้วย วิริยะ ความเพียร แห่งอิทธิบาท 4
วิริยะ คือ วีระ คือ ความกล้านั่นเอง
เพียร คือ พีระ คือ ความกล้านั่นเอง     . . . กล้าที่จะหักใจออกจากการแบ่งเขา แบ่งเรา ความโกรธ ความเกลียดชัง

.

♫♥♫♥ . . . เพียงแค่เรา ลองมองกันและกัน ด้วยความสัมพันธ์อันแท้จริง
ฉันดำรงอยู่ในตัวเธอ เธอดำรงอยู่ในตัวฉัน
เมือเธอทุกข์ ฉันนั้นจึงทุกข์ เราสุขอยู่ในกัน

เพราะเราต่าง . . . เป็นส่วนหนึ่ง ของกันและกัน
. . . โปรดเรียกขานฉัน ด้วยนามอันแท้จริง . . . ♥♫♥♫


หากเราเข้าใจได้ (โดยแท้จริง) . . . ตระหนักในใจโดยไม่เสแสร้ง
ไม่ใช่เพียงการรู้โดยอรรถ โดยตัวอักษร ด้วยการอ่านตำรา หรือเพียงจำขี้ปากเขามา

ตระหนักรู้ได้เอง . . . ภายในใจของตัวเอง
ว่าแท้จริงแล้ว สรรพสิ่งในโลก ล้วนเป็นสิ่งเดียวกัน
ความเปรียบต่างใดๆ ในทุกๆ ชีวิตบนโลก
ล้วนสมมติขึ้นมา . . . เพื่อสนองตอบต่อความขลาดเขลา ไม่ทางใด ก็ทางหนึ่ง
หากเรายอมลดประโยชน์ในทางที่เห็นแก่ตัวเองลง
เราจะเห็นความเป็นไปของผู้อื่นชัดเจนมากขึ้น สิ่งนี้เรียกว่า "ความเข้าอกเข้าใจ"

เมื่อเราเข้าใจแล้วว่า การดำรงอยู่ในตัวฉันตัวเธอคืออะไร . . .
การร่วมทุกข์ ร่วมสุข จึงเป็นสิ่งที่เป็นไปได้ . . . ง่ายยิ่งขึ้น

.

คำว่า "นามอันแท้จริง" ในเพลงนี้ สื่อถึงสมมติและปรมัตถ์ของความเป็นมนุษย์

หากเรานั้นเข้าใจแล้ว . . . ว่าผองเราล้วนเป็นหนึ่งในกันและกัน

นามอันแท้จริงของฉัน . . .      เธอนั้น จะเป็นผู้ตระหนักถึงนามนั้นได้เอง

เธอจะตระหนัก หรือเข้าใจนามของฉันได้ . . . เธอนั้นก็ต้องตระหนักนามที่แท้จริงของเธอได้เองด้วย

นั่นคือ . . . ความเข้าใจในตนเอง ตระหนักรู้ในตนเองนั่นเอง


♥♫♥♫ . . . เพราะเราต่าง . . . เป็นส่วนหนึ่ง ของกันและกัน
. . . โปรดเรียกขานฉัน ด้วยนามอันแท้จริง . . . ♥♫♥♫