ท่านมีความคิดเห็นอย่างไรต่อความหมายของบทกวีนี้ ขอเชิญแลกเปลี่ยนกันค่ะ
ต้องขอเรียนก่อนว่า ดิฉันเองก็ยังไม่ค่อยลึกซึ้งในเรื่องนี้ จึงอยากเรียนถามเพื่อนๆ

"อย่ากล่าวว่าฉันจะจากในวันพรุ่งนี้
แม้วันนี้ฉันก็ยังกำลังมาถึง

ดูให้ดี ทุกวินาทีฉันกำลังมาถึง
เป็นตุ่มตาแรกผลิของกิ่งไม้ยามวสันต์
เป็นนกน้อยปีกบาง
หัดขับขานอยู่ในรังใหม่
เป็นดักแด้อยู่กลางดวงดอกไม้
เป็นเพชรพลอยซ่อนอยู่ในเนื้อหิน

ฉันยังคงมาถึง เพื่อหัวเราะและร้องไห้
เพื่อกลัวและเพื่อหวัง
จังหวะหัวใจฉันคือกำเนิดและความตาย
ของสรรพชีวิต

ฉันคือแมลงเม่า ที่กำลังกลายรูป
บนผิวน้ำ
และฉันคือนก
โฉบลงขยอกกลืนเจ้าแมลง

ฉันคือกบแหวกว่ายอย่างเป็นสุข
ในบึงใส
และฉันคืองูเขียว
เลี้ยวลดกินกบอย่างเงียบเชียบ

ฉันคือเด็กในอูกันดา มีแต่หนังหุ้มกระดูก
ขาฉันเล็กบางราวลำไผ่
และฉันคือพ่อค้าอาวุธ
ขายเครื่องประหัตประหารแก่อูกันดา

ฉันคือเด็กหญิงสิบสองขวบ
ลี้ภัยในเรือน้อย
โถมร่างลงกลางสมุทรหลังถูกโจรสลัดข่มขืน
และฉันคือโจรสลัด
หัวใจยังขาดความสามารถ
ในการเห็นและรัก

ฉันคือสมาชิกกรมการเมือง
ผู้กุมอำนาจล้นฟ้า
และฉันคือชายผู้ต้องจ่าย
"หนี้เลือด" แก่ประชาชน
ผู้ค่อยค่อยตายไปในค่ายแรงงาน

ปีติแห่งฉันดังวสันต์อันอบอุ่น
บำรุงบุปผชาติแย้มบานไปทั้งโลก
เจ็บร้าวแห่งฉันดั่งธารน้ำตา
กว้างใหญ่เนืองนองสู่ห้องสมุทรทั้งสี่

โปรดเรียกฉันด้วยนามอันแท้จริง
เพื่อฉันจักอาจยินเสียงสรวลและร่ำไห้ของตนได้พร้อมกัน
เพื่อฉันจักอาจเห็นว่าปีติและเจ็บร้าวของตนนั้นคือหนึ่ง

โปรดเรียกฉันด้วยนามอันแท้จริง
เพื่อฉันจักอาจตื่นขึ้น
และประตูหัวใจฉัน
ประตูแห่งกรุณา
จะได้เปิด

ที่มา: เรียกฉันด้วยนามอันแท้จริง บทกวีของหลวงปู่ติช นัท ฮันห์  แปลโดย ร. จันเสน