จริงๆก็รู้สึกว่า เฉยๆไปเถอะ แต่ ยิ่งเฉยยิ่งเอาใหญ่
    ปากหวานสุดขีด ยกมือสวัสดีทุกวัน แต่การกระทำ ช่างแตกต่าง ไม่มีความเกรงใจ จะทำอะไรก็ทำ พอเราจะพูด เดี๋ยวก็คงหาว่าใจแคบ
เคยไหมที่เจอแบบทำดีแต่เหมือนหลอกด่า แต่ไอ้ครั้นจะถาม ก็กลัวเจอกับดักร้อนตัว  เราเกลียดคนแบบนี้มากๆ  ไม่ชอบเรา ไม่พอใจ หรืออะไรก็บอกมาตรงๆ หรือไม่ก็ต่างคนต่างอยู่ไป แต่มาทำเหมือนเคารพ แต่หักหน้ากัน จะว่าก็เหมือนโดนกับดัก เราจะกลายเป็นนางมารร้ายในสายตาคนอื่นทันที ส่วนเธอคนนั้น จะกลายเป็นเด็กที่ถูกเรารังแก     เราเป็นคนตรงๆนะ แต่ไม่หยาบคาย ผิดเราก็บอกผิด ถูกเราก็บอกถูก ถ้ามาถาม แต่ไม่เคยที่อยู่ๆจะว่าโพล่งออกไป   เราอึดอัดขึ้นทุกวัน ที่ต้องทนอยู่กับคน ) ต้องขอใช้คำนี้นะ  เพราะรู้สึกแบบนี้จริงๆ  ไม่มีความจริงใจ อธิบายไม่ถูก เหมือนยกมือสวัสดีต่อหน้าคนอื่น แต่ด่ากระซิบที่หูเรา โดยที่คนอื่นไม่ได้ยิน พอเราว่า   คนก็ไม่เชื่อเพราะสิ่งที่ทุกคนเห็นมันดูดีมาก      ที่หนักใจคือ ทำไมต้องเป็นเรา เราไปทำอะไรให้ ไม่เข้าใจ ต้องขายของ กลัวว่าวันนึงจะทนไม่ไหว อยากจะปล่อยผ่านนะ แต่ยิ่งเฉยยิ่งหนักขึ้นทุกวัน