สามีอาศัยอยู่กับแม่เพียงลำพัง เพราะพ่อสามีเสียตั้งแต่ยังเล็ก พอสามีย้ายมาอยู่กับเราแม่เค้าจึงอยู่เพียงลำพัง

พอเรามีลูก ตอนลูกเล็กๆแล้วเราต้องกลับไปทำงานแล้วไม่อยากจ้างคนเลี้ยงและสามีเห็นว่าแม่เค้าก็อยู่บ้านเฉยๆ

เอาเงินที่จะจ้างคนเลี้ยงจ้างแม่เค้าเลยดีกว่าคนใกล้ตัวยังไงก็ไว้ใจได้ดี แต่พอสามีเอ่ยปาก แม่สามีก็รีบปฎิเสธบอกเลี้ยงเด็กไม่เป็นไม่อยากเลี้ยงตอนลูกชายก็จ้างเค้าเลี้ยง

สุดท้ายก็เลยจ้างพี่เลี้ยง พอลูกเราโตขึ้น 8-9 เดือน แล้วลูกก็ดูวัยกำลังน่ารักตัวขาว อยู่ๆแม่สามีก็เอ่ย ว่าลูกน่ารักจังเอามาให้แม่เลี้ยงไหม

ก็เลยงงว่าทีแรกบอกไม่เลี้ยงปฎิเสธเสียงดังยังไงก็ไม่เลี้ยงเด็กไม่เป็นหรอก จ้างก็ไม่เอา

และมีอีกชอตคือ แฟนจะซื้อทองให้ลูก เมื่อแม่สามีรู้บอกขอตังค์ส่วนนั้นเถอะแม่อยากลงทุนขายของอธิบายนุ่นนี้นั้นจนแฟนเชื่อว่าเค้าอยากขายของจริงๆ แฟนเลยไม่ซื้อทองให้ลูกให้ตังค์แม่เค้าไป

และก็คอยโทรถามแม่ไปลงทุนขายของยัง เค้าก็ผลัดๆไปเรื่อยๆ สุดท้ายเงียบค่ะ ไม่ขายเอาตังค์หลานไปเฉยๆ แต่เรารู้สึกไม่ดีเลยเหมือนอิจฉาหลาน

จากนั้นเวลาแฟนจะซื้ออะไรให้ลูกชิ้นใหญ่ๆหรือมีราคาสูงเค้าจะคอยห้ามหรือขอเงินส่วนนั้นมีข้ออ้างมากมายหลายอย่าง

บางทีพอแฟนปฎิเสธไปอยู่ๆก็ดราม่าว่าลูกชายไม่รัก ละทิ้งแม่ แต่ทั้งๆที่แฟนให้เงินแม่เค้าใช้ตลอดไม่เคยขาด

แล้วแม่แฟนมีนิสัยอย่างนึงคือโรคจำจี้จำใช เอามากๆค่ะ จะชอบพูดซ้ำๆแม้แต่พึ่งบอกไปพอรถกำลังจะออกวิ่งตามเคาะกระจกอย่าลืมนะ

ขับรถออกไปยังไม่พ้นซอยโทรเข้ามาอีก อย่าลืมนะบอกให้ทำแบบนู่นแบบนี้ แล้วเวลาไปทานอาหารนอกบ้านชอบเรียกเด็กเสริฟท์ตลอดเวลา

เอานุ่นเอานี้ตลอดแบบจ้ำจี้จ้ำไช จนแฟนคอยปราบแม่เค้าบ่อยๆและก็เถียงกัน บรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็เริ่มก่อย แบบนี้ตลอด

และก็บางทีเวลาสามีพาแม่เค้าไปเที่ยวนอกบ้านด้วย พอไปเจอคนเยอะหน่อยก็จะมีอาการหงุดหงิดหรือใครมาเบียดหน่อยก็จะพูดไม่ดีกับคนอื่นแบบต่อว่า

จนเราไม่อยากให้เค้าไปไหนด้วยเลยมันอคดอัดบอกไม่ถูก

เราคิดมากไปรึป่าวค่ะ รู้สึกไม่อยากเจอแม่สามีเลย!!!!!