สวัสดีค่ะ อยากมาแชร์ประสบการณ์ที่เราเจอมากับตัว เริ่มเลยแล้วกันนะคะ
ตอนสมัยเรียนมหาลัยรู้เลยว่าสังคมต่างจากสมัยเราเรียนอนุบาล ประถมหรือมัธยมมาก กลุ่มเราไม่ใช่เด็กกิจกรรมนะ แต่เค้าให้ไปก็ไป ให้ทำไรก็ทำ ตอนปี 1 นี่รู้สึกจะเข้ารับน้องแค่วันเดียวเองมั้งคะ ก็โดนขู่ต่างๆ นาๆ ว่าแบบ ไม่เข้ารับน้องไม่จบนะ โดนนั่นนี่นะ คือเรารู้สึกไม่สนุกอะค่ะ สาขาอื่นเอกอื่นเค้าสนุกกันนะ เอกเราคือเอกภาษาไทย ออกจะเรียบร้อยหน่อยๆ วันแรกก็มีไหว้สี่ทิศแนะนำตัว ร้องเพลงนั่นนี่ เราเป็นคนทนอะไรได้ไม่ค่อยนาน เลยตัดสินใจว่า วันเดียวพอ ตอนขึ้นดอยรับเข็มนี่ก็ไม่ได้ขึ้นนะคะ ประจำเดือนมาพอดี ก็เรียนไปๆ จนกระทั่งมีเพื่อนกลุ่มนึงห้องเดียวกันนี่แหละค่ะ กระเป๋าเพื่อนเราใบใหญ่ละตอนนั้นเรียนเสร็จกำลังจะไปขึ้นลิฟท์ ระหว่างทางเดินมันแคบเนาะ เบียดเสียดกัน กระเป๋าเพื่อนเลยไปโดนกะเทยนางนึง เพื่อนนี่ก็หันไปบอก "ขอโทษค่ะ" นางบอก "ตบซักทีดีมั้ย" กลุ่มพวกนางก็มองด้วยสายตาจิกๆ น้ำเสียงไม่ใช่พูดเล่น หน้าตงหน้าตามาหมดคือจะตบจริงๆ เพื่อนเราเลยงง แต่ก็ไม่ได้ต่อปากต่อคำไร หลังจากนั้นกลุ่มเราก็โดนมองแบบเหยียดๆ ละมีครั้งนึงตอนปี 2 ไปร่วมกิจกรรมฟ้อนของเอก หัวหน้าห้องบอกให้ไปทุกคนเพราะได้ฟ้อนทุกคน กลุ่มเราก็ไป เราก็ถามคนเตรียมชุดว่า มีชุดเหรอ ใส่ได้เหรอ ถ้าไม่มีไม่ไปก็ได้นะ มันก็บอก มีๆๆๆ คือเราก็อ้วนเพื่อนเราก็อ้วน ณ ตอนนั้นนะคะ พอเราไปถึง บอก "ชุดไม่มีมาทำไม เคยเห็นคนฟ้อนอ้วนเหรอ" -*- เราก็แบบ อ้าว.. แต่ก็ไม่ได้เถียงอะไร กลุ่มเราเลยได้ฟ้อนคนเดียว หลังจากนั้นเรากับเพื่อนเราเลยตัดสินใจกันไม่เข้าร่วมกิจกรรมใดๆ ของมหาลัยเลย วันไหนมีเรียนก็ไปเรียน วิชาไหนไม่อยากเข้าก็ไม่เข้า วิชาไหนมีงานกลุ่มก็ทำกันเอง จนมาถึงปี 4 ฝึกงาน เราได้ฝึกงานกับกลุ่มคนที่เกลียดกลุ่มเราคนนึง แรกๆ ก็อึดอัด เราคิดว่าถ้าปล่อยเป็นเงี้ย เราไม่ไหวแน่ๆ ต้องเจอทุกวัน เราเลยละลายพฤติกรรมด้วยการไปคุยกับมันก่อน เรามีความรู้เรื่องคอมพ์เราก็ช่วยมัน มันเก่งเรื่องการเงินคิดเงินไรงี้ก็ช่วยเรา คือใครเก่งอะไรก็ช่วยกัน จนสนิทกันสามารถพูด กู ได้อย่างสนิทใจ เราก็ถามมันว่า ถามจริงทำไมถึงเกลียดเราวะ เราทำไรให้ นางบอก "ก็ไอ้ (กะเทยคนนั้น) มันไม่ชอบพวกเธอ มันหมั่นไส้อะ เราเลยไม่ชอบตาม" เราก็เลยบอกว่า เห้ย ทำไมเกลียดกันง่ายขนาดนั้นเลยวะ มีด้วยเหรอ ยังไม่รู้จักกันดีพอเนี่ยนะ นางก็บอก "แต่ตอนนี้รู้ละว่าพวกแกอะไม่มีอะไร แถมอยู่ด้วยละตลก ไม่เครียด" หลังจากนั้น คนนี้เลยกลายเป็นสนิทกันกับเรา กับเพื่อนเราตลอด ล่าสุดตอนรับปริญญา (เราไม่ได้ไป) เพื่อนเราบอกว่า (กะเทยคนนั้น) มันก็มาทักปกติ คุยปกติ ถ่ายรูปปกติ มาเม้นในเฟสบ้าง แต่เราก็ไม่ถือว่าสนิทนะคะ คือคุยได้ แต่งงว่าเกลียดเราตอนแรกแล้วมาทำดีกับเราทีหลังทำไม เพื่อนเราบอก ช่างมันเหอะ มันคุยมาก็คุยงี้อะค่ะ มองว่าเป็นเพื่อนร่วมโลกไป ดีมาดีกลับไรงี้
อยากบอกทุกคนว่า อย่าเพิ่งไปเกลียดใครโดยที่เรายังไม่รู้จักเค้าดีพอเลยค่ะ บางทีคุณอาจจะพลาดโอกาสดีดีที่จะได้รู้จักกับคนดีดีก็ได้นะคะ
ทำไมคนเราต้องเกลียดกันทั้งๆ ที่ยังไม่รู้จักกันดีพอด้วยคะ
ตอนสมัยเรียนมหาลัยรู้เลยว่าสังคมต่างจากสมัยเราเรียนอนุบาล ประถมหรือมัธยมมาก กลุ่มเราไม่ใช่เด็กกิจกรรมนะ แต่เค้าให้ไปก็ไป ให้ทำไรก็ทำ ตอนปี 1 นี่รู้สึกจะเข้ารับน้องแค่วันเดียวเองมั้งคะ ก็โดนขู่ต่างๆ นาๆ ว่าแบบ ไม่เข้ารับน้องไม่จบนะ โดนนั่นนี่นะ คือเรารู้สึกไม่สนุกอะค่ะ สาขาอื่นเอกอื่นเค้าสนุกกันนะ เอกเราคือเอกภาษาไทย ออกจะเรียบร้อยหน่อยๆ วันแรกก็มีไหว้สี่ทิศแนะนำตัว ร้องเพลงนั่นนี่ เราเป็นคนทนอะไรได้ไม่ค่อยนาน เลยตัดสินใจว่า วันเดียวพอ ตอนขึ้นดอยรับเข็มนี่ก็ไม่ได้ขึ้นนะคะ ประจำเดือนมาพอดี ก็เรียนไปๆ จนกระทั่งมีเพื่อนกลุ่มนึงห้องเดียวกันนี่แหละค่ะ กระเป๋าเพื่อนเราใบใหญ่ละตอนนั้นเรียนเสร็จกำลังจะไปขึ้นลิฟท์ ระหว่างทางเดินมันแคบเนาะ เบียดเสียดกัน กระเป๋าเพื่อนเลยไปโดนกะเทยนางนึง เพื่อนนี่ก็หันไปบอก "ขอโทษค่ะ" นางบอก "ตบซักทีดีมั้ย" กลุ่มพวกนางก็มองด้วยสายตาจิกๆ น้ำเสียงไม่ใช่พูดเล่น หน้าตงหน้าตามาหมดคือจะตบจริงๆ เพื่อนเราเลยงง แต่ก็ไม่ได้ต่อปากต่อคำไร หลังจากนั้นกลุ่มเราก็โดนมองแบบเหยียดๆ ละมีครั้งนึงตอนปี 2 ไปร่วมกิจกรรมฟ้อนของเอก หัวหน้าห้องบอกให้ไปทุกคนเพราะได้ฟ้อนทุกคน กลุ่มเราก็ไป เราก็ถามคนเตรียมชุดว่า มีชุดเหรอ ใส่ได้เหรอ ถ้าไม่มีไม่ไปก็ได้นะ มันก็บอก มีๆๆๆ คือเราก็อ้วนเพื่อนเราก็อ้วน ณ ตอนนั้นนะคะ พอเราไปถึง บอก "ชุดไม่มีมาทำไม เคยเห็นคนฟ้อนอ้วนเหรอ" -*- เราก็แบบ อ้าว.. แต่ก็ไม่ได้เถียงอะไร กลุ่มเราเลยได้ฟ้อนคนเดียว หลังจากนั้นเรากับเพื่อนเราเลยตัดสินใจกันไม่เข้าร่วมกิจกรรมใดๆ ของมหาลัยเลย วันไหนมีเรียนก็ไปเรียน วิชาไหนไม่อยากเข้าก็ไม่เข้า วิชาไหนมีงานกลุ่มก็ทำกันเอง จนมาถึงปี 4 ฝึกงาน เราได้ฝึกงานกับกลุ่มคนที่เกลียดกลุ่มเราคนนึง แรกๆ ก็อึดอัด เราคิดว่าถ้าปล่อยเป็นเงี้ย เราไม่ไหวแน่ๆ ต้องเจอทุกวัน เราเลยละลายพฤติกรรมด้วยการไปคุยกับมันก่อน เรามีความรู้เรื่องคอมพ์เราก็ช่วยมัน มันเก่งเรื่องการเงินคิดเงินไรงี้ก็ช่วยเรา คือใครเก่งอะไรก็ช่วยกัน จนสนิทกันสามารถพูด กู ได้อย่างสนิทใจ เราก็ถามมันว่า ถามจริงทำไมถึงเกลียดเราวะ เราทำไรให้ นางบอก "ก็ไอ้ (กะเทยคนนั้น) มันไม่ชอบพวกเธอ มันหมั่นไส้อะ เราเลยไม่ชอบตาม" เราก็เลยบอกว่า เห้ย ทำไมเกลียดกันง่ายขนาดนั้นเลยวะ มีด้วยเหรอ ยังไม่รู้จักกันดีพอเนี่ยนะ นางก็บอก "แต่ตอนนี้รู้ละว่าพวกแกอะไม่มีอะไร แถมอยู่ด้วยละตลก ไม่เครียด" หลังจากนั้น คนนี้เลยกลายเป็นสนิทกันกับเรา กับเพื่อนเราตลอด ล่าสุดตอนรับปริญญา (เราไม่ได้ไป) เพื่อนเราบอกว่า (กะเทยคนนั้น) มันก็มาทักปกติ คุยปกติ ถ่ายรูปปกติ มาเม้นในเฟสบ้าง แต่เราก็ไม่ถือว่าสนิทนะคะ คือคุยได้ แต่งงว่าเกลียดเราตอนแรกแล้วมาทำดีกับเราทีหลังทำไม เพื่อนเราบอก ช่างมันเหอะ มันคุยมาก็คุยงี้อะค่ะ มองว่าเป็นเพื่อนร่วมโลกไป ดีมาดีกลับไรงี้
อยากบอกทุกคนว่า อย่าเพิ่งไปเกลียดใครโดยที่เรายังไม่รู้จักเค้าดีพอเลยค่ะ บางทีคุณอาจจะพลาดโอกาสดีดีที่จะได้รู้จักกับคนดีดีก็ได้นะคะ