คิดว่าเวลาคนเราพูดถึงศีลธรรม ความดี นั้นคนเราส่วนใหญ่พูดไปเพราะมีแรงกดดันทางสังคมให้ต้องพูด แต่ในใจจริงคนเราก็ไม่ได้ดีอย่างนั้นจริงๆ หรือไม่ เพราะเท่าที่เคยเจอมาในชีวิตปกติ เห็นแต่คนเราพูดถึงยกย่องความดีอย่างโน้นอย่างนี้ แม้แต่ครูบาอาจารย์ก็พูดยกย่องความดี แต่เราคงจะสังเกตเห็นได้ง่ายๆ ว่า คนพูดก็ไม่สามารถที่จะปฏิบัติได้อย่างสมบูรณ์อย่างนั้นจริงๆ บางคนอาจปฏิบัติได้บ้างแต่ก็ไม่ได้เท่าที่พูด แถมบางคนยังปฏิบัติในชีวิตจริงสวนทางกับสิ่งที่พูดอีกต่างหาก ครูบางคนเองในชีวิตจริงที่ถูกเปิดเผยก็กลายเป็นคนไม่ดี มีคดีเยอะแยะ หมอก็มี ทนายก็มี เลยสงสัยว่าไอ้การที่คนเราพูดเชิดชูความดีอย่างโน้นอย่างนี้เป็นการใส่หน้ากากเข้าหากัน พูดเพราะต้องพูดเพราะถ้าพูดตามความเป็นจริงอาจถูกคนอื่นมองว่าไม่ดี เลยต้องพูดตามเทรนสังคมโดยที่ตัวตนจริงๆ ก็ไม่ได้ดีอย่างนั้น เหมือนพูดตามหน้าที่ เลยสงสัยว่าจริงๆ แล้วการที่คนเรามักพูดสอนยกย่องความดีนี่ เป็นแค่เทรนหรือพูดเพื่อให้ตนเองดูดีในสังคมหรือเปล่า โดยที่ตัวตนที่แท้จริงคนส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ดีถึงขนาดนั้น แต่ต้องพูดเพื่อให้สังคมมองว่าตนเป็นคนดี