อยากจะเล่าเรื่องราวความรักของเรา ซึ่งก็จบไปประมาณปีกว่าแล้ว ด้วยความที่เหมือนจะลืมได้ แต่สุดท้าย.. เขายังคงวนเวียนอยู่ในความคิดเราเสมอ ตอนนี้เราอยู่ปี2แล้วหละ และเรื่องมันก็มีอยู่ว่า เราต้องย้ายโรงเรียนตอนม.5 ตลอดเวลา1ปีสำหรับม.5ได้รู้จักเพื่อนใหม่ สิ่งแวดล้อมใหม่ๆ ก็แฮปปี้มากๆ เกินคาด แต่มีอยู่ช่วงนึง เราแอบเฝ้ามองคนคนนึง เขาเรียนสายวิทย์อยู่ห้อง1แล้วคือเราเรียนสายศิลป์อยู่ห้อง5 ถ้าพูดถึงในตอนนั้นเราไม่เคยคุยกันในตอนนั้น แต่คือเค้าก็เป็นเพื่อนของแฟนของเพื่อนเรา เอาจริงก็มองเขาอยู่ แต่มารู้สึกกับเขาช่วงนึงปลายม.5แล้ว ช่วงนั้นจำได้ว่ามีกิจกรรมอะไรสักอย่าง เขาดูทุ่มเทมาก เราก็แอบมองเขาอยู่ มองจนว่าเห้ย รู้สึกเค้าดูเป็นคนดีจัง ยิ่งตอนใส่ชุดนศท.เราชอบมากๆ ดูมีเสน่ห์ขึ้น เราก็รู้สึกปลื้มๆบ้างแต่ยังไม่บอกใคร แล้วคือมีเพื่อนเค้าก็เข้ามาคุยกับเรา ซึ่งเราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเพื่อนเค้า มีอยู่วันนึง.. เขาจะไปกินติมกับเพื่อนละชวนเพื่อนอีกคนที่เค้าเต๊าะเราละบอกให้เพื่อนคนนั้นชวนเรา เอาจริงเห้ย!นี่แซวใช่ปะ เออ!จะรู้มะว่าเราคิดกับเธอ ไม่ใช่เพื่อนของเธอ แต่ก็เก็บเอาไปเขินอยู่ หลังๆก็แอบมองเขาตลอด ก่อนจบม.5มีหมวดภาษาอังกฤษไปทัศนศึกษาที่กระบี่ ซึ่งกลุ่มเพื่อนเราและเราก็สมัครไปกัน พีคไปกว่านั้นก็แก๊งค์แฟนเพื่อนเราและเค้าไปด้วย โอ้ยยยย อะไรจะดีไปกว่านี้.. นี่ก็รอเวลาไป พอถึงวันเราเลือกนั่งข้างประตูรถบัสด้านหลัง อยากจะบอกว่าฟินก็ตรงที่เค้าก็นั่งไม่ไกลจากเรา เราก็มองเขาตลอด ก็ชอบนี่น่าาาา แอบมีถ่ายรูปเขา บางรูปนี่ให้เพื่อนถ่ายให้แต่ติดเค้าเฉยน่ารักไปอีกก จบทริปกระบี่ก็ช่วงสอบตอนนั้นตัดสินใจบอกเพื่อนที่เป็นแฟนกับเพื่อนของคนที่เราชอบ งงมั้ย? ช่างเถอะ 555 เพื่อนคนที่เราบอกคือเป็นเพื่อนสนิทที่เราคุยได้ทุกเรื่องและเป็นแฟนกับเพื่อนของคนที่เราชอบอ้ะเก็ทยัง? นั่นแหละเราตัดสินใจบอกเพื่อนว่าเราชอบเขา และปิดเทอมม.5 ตอนนั้นเราก็เพ้อถึงเขาตลอด เพ้อทุกวันในเฟสบุ้คอะนะ และในที่สุด เพื่อนนางและเเฟนนางที่เป็นเพื่อนคนที่เร่ชอบก็มาเม้นน มาเม้นเกือบทุกตัสอะ พอช่วงใกล้ๆเปิดเทอมม.6 พีคสุดๆ น้ำตาจะไหลก็คนที่เราชอบทักมา ตอนแรกทักมาเฟสของแฟนเพื่อนเราที่เป็นเพื่อนสนิทเขา เค้าทักมาถามว่าบ้านเราอยู่ไหน เพราะเขาคงจะรู้จ่กเพื่อนเขาว่าบ้านเรากับเค้าอยู่ไม่ไกลกัน พออีกวันเขาทักมาเอง "ทัก" แล้วส่งติ้กเก้อร์เราแทบร้องไห้อะ งือออ ดีใจมากกก ทักมาคุยกันเรื่อยๆและในที่สุดก็ตกลงคบกันเราเป็นแฟนคนแรกของเขาด้วบและเขาก็เป็นแฟนที่เรารักที่สุด เดทครั้งแรกของเราเป็นร้านติม 5555 เอาจริงไม่ได้ไปกัน2คนละมีคู่เพื่อนเราอีก2คนไปด้วย ไม่ว่าจะไปไหนมาไหนเราก็ไปกับเพื่อนเราและเพื่อนเขาตลอด เราแฮปปี้นะกับเพื่อนเค้า เพราะว่าเค้าก็ดีกับเรามากๆ แรกๆก็มีแซวๆ กัน มีอยู่ครั้งนึงแหละที่ไปดูหนังด้วยกัน วันที่15ตุลา58 เพราะถัดจากวันเกิดเขา3วันเราเพิ่งกลับจากต่างจังหวัดช่วงนั้นปิดเทอมม.6เทอม1 เราก็มีโอกาสไปดูหนังด้วยกัน ไปเดินห้าง กิน เที่ยว ตามประสาแฟนหนะนะ แต่เป็นครั้งเดียวจริงๆ ที่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน55555 แต่เราก็ไม่อะไร มีความสุขดี วันเกิดเขาเราก็ให้เป็นนาฬิกา เขาว่ากันว่าห้ามซื้อนาฬิกาหรือเสื้อให้แฟน แต่เรากับแฟนก็ไม่ได้คิดถึงตรงนั้น แฟนเราก็ซื้อเสื้อให้เราด้วย ถามว่าซื้อให้ในโอกาสอะไร เขาก็บอกอยากให้ งืออ น่ารัก เอาจริงเราสองคนใช้คำง่ารักเปลืองมากก บางวันแชทคุยกันนี้ลอกรักกันแบบเยอะสุดๆ แต่เราไม่เคยเบื่อเลยนะ ตลอดเวลาที่คบกันเขาดีกับเรามากๆ เป็นผู้ชายที่เพอร์เฟ็คที่สุด ไม่เคยขึ้นกู ทั้งที่บางครั้งเราโกรธเขาเผลอพูดไม่เพราะ เขาไม่เคยจะโกรธเรา และยอมเราตลอด เขาไม่ชอบอะไรเขาก็จะไม่ทำ ขอแค่ให้บอก มีอยู่ครั้งนึงตอนไปสอบแกทแพท เราก็ได้ไปพักที่เดียวกันและมีเพื่อนๆเขาทั้งผู้หญิงและผู้ชาย อยากจะเล่าว่าเขาดีมากๆ วันนั้นเราไปหาอะไรกินกันเพื่อนเขาด้วยแล้วต้องข้ามถนน ละมีรถวิ่งไปวิ่งมาเยอะอยู่ เขาจากที่เดินอยู่หลังเราแล้วมาจับมือเรามาจับมือเราบังรถวิ่งข้ามถนน แก เราเก็บไปยังฟิน หลังๆนี่ไม่ว่าจะสอบอะไรก็ได้พักด้วยกันเพราะสอบต่างพื้นที่ เราก็ได้พักห้องเดียวกัน และที่ทำให้เรารักเขามากๆก็ตรงที่เขาเป็นสุภาพบุรุษกับเรา คู่อื่นนอนด้วยกัรเราไม่รู้แต่คู่เรา เขากอดเราเฉยๆ แต่เราก็ชอบนะเว้ย มันอบอุ่น .. ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นมันทำให้เรารักเขาที่สุด หลังๆ ก่อนจะจบม.6เราก็รู้สึกงี่เง่ามากกก แล้วเราก็เลิกกันครั้งนึง เขามาง้อและก็ได้คบกันต่แอ เขาบอกเขาอยู่ไม่ได้ งืออ เราจะร้อง .. และปิดเทอมม.6เราก็เลิกกันจริงๆ ตอนแรกเขาก็บอกเป็นเพื่อนกันได้ไหม เราปฏิดสธทุกทาง บล้อคทุกอย่าง แต่สุดท้ายเราก็อ่อนแอ ทักเขาไปทุกวันแรกๆก็ตอบ หลังๆเขาอ่านไม่ตอบ เราโคตรเสียใจสุดๆไปเลย ช่วงนั้นก็ต้องสอบเข้ามหาลับแต่คือเขาก็ได้มหาลัยแล้ว เราแบบไม่มีกำลังใจเหมือนสิ้นหวัง คิดถึงแต่เขาร้องไห้ฟูมฟาย คิดถึงสิ่งที่เขาเคยพูดเคยบอก เราชอบประโยคนึงมากที่เขาบอก อยากเห็นเราตอนแก่ ถ้าคบกันนานๆ อย่กพาไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน เราคิดถึง ตอนแรกเราก็อยากเรียนจังหวัดเดียวกับเขา สุดท้ายเราลงแอดมิชชั่น ก็รู้ว่าถ้าเราลงคณะที่เราเรีนรอยู่ปัจจุบันก่อนเราจะไม่ได้อยู่จังหวัดเดียวกับเขาไม่ค่อยได้เจอเขาแน่ๆ สุดท้ายเราก็เลือกอยู่คนละจังหวัด เอาจริงพอช่วงรับน้องของมหาลัย เราไม่มีเวลานึกถึงเขาเลย ทีแรกก็คิดว่าจะลืมได้แล้ว พอเรารู้สึกเหมือนจะทำใจได้ตอนนั้นจะจบปี1แล้วอะ เราลบรูปในไอจี เฟส ยังเหลือในไอจี2-3รูปเท่านั้น แต่แกเอ้ย ! หลังจากที่เราลบรูปเขา เรากลับคิดถึงเขา อยากคุยด้วย กเขาไปอีกครั้งเพื่อนที่จะขอเป็นเพื่อน "เรายังเป็นเพื่อนกันได้ไหมอะ ? เราไม่รู้เว้ยว่าเราทำผิดอะไรต่อเธอ เราไม่รู้ว่าเธอโกรธหรือเกลียดอะไรเรา เราขอโทษ แต่เราอยากเป็นเพื่อนกับเธอจริงๆ เราไม่อยากเป็นคนที่ไม่รู้จักกันแบบนี้เลยเธอ ถ้าเรารู้ว่าวันนั้นที่เราชอบเธอแล้ววันนี้เราต้องมาเป็นคนที่ไม่รู้จักกันแบบนี้ เราจะไม่มีทางบอกความรู้สึกกับใครเลย เราขอแค่ความเป็นเพื่อนได้ไหม?  งืออ ตอนนั้นเธอดีกับเรามากๆ เรารู้สึกไม่อยากเสียเธอเลยไง แบบอยากเป็นเพื่อนอะ เราขอมากไปไหมอะ เราก็เพิ่งรู้แหละ ว่าเราแคร์เธอ ทั้งที่ผ่านมาปีกว่าเราปกติทุกอย่าง แต่แบบพอเราลบรูปเธออะ เราคิดว่าเราไม่น่าจะจบกันแบบคนไม่รู้จักกันอะ เราขอเป็นเพื่อนได้ไหม จริงๆเธอเคยขอเป็นเพื่อนไม่รู้เธอจำได้ไหมนะ แต่ตอนนี้เราขอโอกาสเป็นเพื่อนกับเธอ ขอแค่นี้จริงๆ เราจะสบายใจมาก งือเธอออ ตอบแค่ได้ไม่ได้ก็พอนะ"สรุป เขาอ่านเว้ยแต่เขาไม่ตอบ เรากัคิดว่าทำไมเมื่อก่อนเขาใจดีกับเรา ตอนนี้เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เราทำไรผิดก็ได้แต่คิด เรื่องมันเศร้าาา สุดท้าย!เราก็ไม่รู้ว่าเรายังรักเธอหรือเราแค่ไม่อยากเสียเธอไปแค่ได้เป็นเพื่อนกัน แต่เอาจริงเราไม่อยากเป็นคนที่ไม่รู้จักกันแค่นั้น .. และตอนนี้เราก็มองเขาเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟ็คคนนึงเสมอ ไม่แน่ใจยังรักไหม แต่เป็นห่วงเขาเสมอ และไม่อยากเสียคยแบบเธอไปตลอดชีวิต
#คิดถึง