วันนี้ผมต้องไปรายงานตัว นอนไม่หลับตลอดคืนที่ผ่านมา คิดมาก ปวดหัว แจ่สุดท้ายผมตัดสินใจไม่ไป
กำลังนั่งรถกลับไปทำงานต่อ ผมโทรบอกแม่ ทั้งน้ำตา ผมบอกกับแม่ว่า " แม่ไม่ต้องห่วงนะผมอยู่ได้ ผมคิดดีแล้วผมตัดสินใจไปแล้ว ถ้ามันเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ผมจะรับมันทั้งหมดเอง ฝากดูแลลูกผมด้วยนะ เรื่องเงินผมจะส่งให้ ....ผมรักแม่นะคับ! " น้ำตาผมไหลไม่หยุดขณะนั่งรถกลับ
-ท่านใดจะว่าอะไรผมก้ได้คับ ผมตัดสินใจไปแล้ว ผมมันไม่มีความเป็นลูกผู้ชายพอที่จะเข้าไปฝึก ต่อจากนี้คงต้องดิ้นรนต่อไปคับ ผมคิดว่าชีวิตเราเกิดมาเราขอเลือกทางเดินเองดีกว่า ต่อให้ผลลับมันจะออกมายังไงผมก้คงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว
ปล. ขอโทษที่ต้องทำตัวเป็นขยะสังคมคับ