ลมหนาวโชยพริ้วริ้วกายให้หนาวเหน็บ
เกล็ดน้ำตาคงร่วงเล็ดให้ใจหาย
เหล่าพี่น้องปวงประชาพาใจไม่สบาย
อยากเห็นธารหยาดน้ำใจไหลสู่ชน


ข่าวแว่วบอกกล่าวเขาเตือน   เหมันต์มาเยือน
เอื้อนเอ่ยรับรู้ยาวนาน
วสันต์ฤดูพ้นผ่าน                เอื้อเฟื้อเจือจาน
ผ้าผวยได้พออุ่นคลาย
ยังมีพี่น้องมากหลาย          ทนทุกข์ซุกกาย
อยู่ตามขอบชายอาณา
หลายปีเที่ยวด้นค้นหา         เร่งรัดพัฒนา
ให้หลุดจากชนชั้นล่าง
ปีแล้วปีเล่าไม่ต่าง             ยิ่งเหมือนเลือนลาง
อนาถแท้ประชาชาวไทย
เป็นเวรหรือกรรมหรือไฉน    แดดิ้นกันไป
หาใครใส่ใจไม่มี....