เราเป็นคนบอกเลิกเค้าเอง เพราะเราทนไม่ไหว มันอาจจะเป็นเพราะเราห่างกันมาเกินไปและที่สำคัญเค้าไม่เคยสนใจใยดีอะไรเราเลยสักอย่าง เราวิ่งตามเค้าตลอด อะไรที่เราคิดว่าปรับเข้าหากันได้เราก้อปรับเเต่เค้าไม่ปรับเข้าหาเราเลย เราเหมือนเดินกันคนละทางสวนกันตลอด ปากก็บอกว่ารัก เเต่การกระทำไม่เคยเห็นเราอยู่ในสายตา เค้าไม่ได้มีคนใหม่หรอกค่ะ เเต่สันดานมันเปนคนเเบบนี้อยู่เเล้ว ไม่ว่ากับใคร มีอยู่เเต่ไม่เคยรักษาเลยก่อนหน้านั้นเค้าทำงานธรรมดา คุยกันได้ปกติ เเต่ไม่ได้คุยหรอกค่ะไปบ้านเพื่อนบ้างซึ่งเรารู้จักสนิทกันดีชวนกันกินเหล้าทธรรมดาและ พอดีกับช่วงที่บวช เค้าบวชเราไม่ได้คุยกันเลยตลอด 5 เดือน เพราะทางวัดไม่ให้ใช้มือถือ พอได้กลับมาคุยกัน ทักมาทำไร เเค่นี้คุยกันเเบบเล้วไปทุกวัน เค้าไม่คิดจะใส่ใจอะไรบ้างเลย ความสุขของเราติางโน่นนี่บ้างเค้าก็ด่า เวลาเราจะไปตามติ่งงานต่างๆก็ด่าเรา ทั้งๆที่เราเเค่พูดเฉยๆว่าอยากไป บางทีมันก็ความสุขเราไง เเต่เค้าไม่เข้าใจอะไรเราเลย ขุดเรื่องเก่า หาเรื่องมาทะเลาะกับเรา เเล้วเราก็อารมณ์เหมือนกันต่างคนต่างไม่ยอม ก็ยิางทะเลาะเหมือนกัน เมื่อก่อนเค้าจะไม่เคยง้อเราเลยเวลาเราโกรธเรางอน เงียบอย่างเดียว พูดเเค่ขอโทดนะ เเล้วถามทำไร เห้ยทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นอะ พอตลอดระยะเวลาที่เค้าบวช เหมือนมันทำให้เราชินกับการยุคนเดียวมากๆ มันบั่นทอนความรุ้สึกไปเรื่อยๆ ราวกับโดนทำร้ายจนชิน เราเย็นชากับเค้ามากเราเค้าไม่ทักเราไม่คุย คุยก้อทะเลาะ เราก้อไม่คุย เรื่องมันไร้สาระปันยาอ่อนมาก พอเราคุยดีด้วยก็เหมือนเดิม ไม่สนใจ ทักมาทำไรประโยคเดียว พอเราตอบมันไม่ตอบออฟไป หายไปเปนวัน บางทีมันก้อไม่เล่นอีกเลย โทรก็ยังโทรไม่ได้ เเล้วเราก็ไม่อยากโทรเเล้ว 2 ปีที่ผ่านมา นับครั้งได้ที่เค้าโทรหาเรา พอถึงวันครอบรอบ 3ปี4เดือนพอดี เราไม่ได้คุยกันค่ะเเต่เรารู้สึกว่าเราเหนื่อย เราเบื่ออะที่ต้องเปนเเบบนี้ ทำไมเราต้องไปสนใจเค้าอยู่ฝ่ายเดียว สนใจทุกอย่างเรียน ครอบครัว ปัญหาโน่นนี่ เเต่พอเราเค้าก็ไม่ได้ช่วยอะไร ให้กำลังใจเรายังไม่เคยพูดเลย คบต่อไ,ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เราเลยตัดสินใจบอกเลิกเค้า โทรเฟสไปหา เค้ารับ เราถามทำหมวันนี้ไม่ออน มันบอกไม่มีเนต เเต่เราโทรไปมันรับเลย มันบอกพึ่งต่อไวฟายได้ เเต่ไม่คิดจะทักเราดลยทั้งๆที่เปนวันครบรอบ เราเลยบอกทุกอย่างพูดทุกอย่าง ที่เราบอปมันเปนร้อยครั้งได้เเต่มันไม่เคยเปลี่ยนเลย มันไม่ตอบอะไร เเค่บอกว่า อะไรอีกล่ะ ก้อเลยบอกว่า จบเเค่นี้เเหละ ผ่านไป 2 วันมันส่งมาบอกว่า โชคดีนะ เราไม่ได้เสียใจมากอะไรขนาดนั้นอาจจะเปนเพราะว่าเราชินมากกว่ากับการที่เปนเเบบนี้ ร้องไห้เราก้อไม่ร้อง เเต่ลึกๆมันก็มีความรู้สึกที่ นี่กูต้องกับไปโสดใช่มั้ย จะไม่มีอะเเล้วใช่มั้ยที่คนเปนเเฟนกันเค้าทำกัน ดึกๆความรู้สึกนี้มันจะมา เราอยากไม่นึกถึงมันเลย ตอนนี้เรารู้สึกกลัวความรัก ไม่อยากเริามต้นใหม่กับใครกลัวเปนเเบบเดิม เราเย็นชากับความรักมาก เราพยาทำอะไรที่เรามีความสุข ที่เราชอบ อยากลืมตัดขาดสักที ทางนั่นเค้าก้อไม่ได้อะไรกับเราอีกเลย