ตอนแรกไม่แน่ใจเท่าไหร่ว่าตัวเองเป็นหรือเปล่า
เราขอเล่าอาการตัวเองเลยนะ
ที่สังเกตุตัวเองตอนเมื่อตัวเองเริ่มไม่ใส่ใจงานที่ได้รับมอบหมายเหมือนช่วงแรกๆ
เริ่มหลงลืมง่าย วางของนิดหน่อยกลับมาหาจำไม่ได้
เหม่อบ่อย ชอบคิดอะไรตอนขับรถจนบางทีลืมเรื่องที่จะต้องทำ
หัวร้อนง่าย หัวเสียกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อารมณ์ร้อน หงุดหงิดไปหมด
บ่อยครั้งที่มีอาการชอบนอยตัวเอง เพราะการที่ไม่ใส่ใจงานหลงลืมเรื่องที่ได้รับมอบหมายจนโดนว่า หรือด่าคำหยาบ
มันนอยตัวเองแต่จะรู้ต้นเหตุนะว่าเพราะเราไม่ใส่ใจมันนะเพราะเราลืม
บางครั้งเราเครียดกับปัญหาหลายๆอย่างแต่ละอย่างมันไม่ได้หนักหนาอะไรพอจะแก้ไปได้
แต่ที่เครียดจนปวดหัวหรือนอนรู้สึกคิ้วขมวดเพราะหลายๆเรื่องมันรวมกันและสะสม
และร้องไห้กับอะไรง่ายๆ ที่มันกระทบจิตใจคือมันแค่นี้เองวะแต่กับเรามันไม่รู้ว่าเท่าไหนนะแต่ร้องไห้
ตอนแรกเราไม่คิดนะว่าที่เราเป็นแบบนี้มันจะมีชื่อโรคด้วยและไม่คิดว่าอาการเล็กน้อยแค่นี้จะเป็นโรคนี้ได้
เพราะตอนเราได้ดูซีรี่ย์คือคนที่แสดงเค้าถึงขั้นฆ่าตัวตายแต่เราแบบแค่นอยตัวเองแต่ไม่ถึงขั้นโทษทุกอย่างลงที่ตัวเอง
เหมือนเรารู้ต้นเหตุของปัญหานะแต่มันไม่ใช่ต้นเหตุที่เรา แต่เราโดนโทษว่าเป็นคนผิดตลอดเลยอะ 555555

เราว่าไม่มีคนเข้าใจเราเราไม่อยากเล่าอาการให้คนที่บ้านฟังเพราะกลัวโดนว่าให้เสียความรู้สึกเพิ่ม
แต่เก็บไว้มันไม่ดีกับเรา เราแค่อยากรู้ว่าเราเป็นไหมหรือเพราะเราเครียดมันเลยมีรีแอ็คชั่นแบบนี้ออกมา