ขอความคิดเห็น พี่ๆ ที่อายุ 35++ จะหญิงหรือชายก็ได้คะ อยากได้ความคิดเห็นที่โตกว่าเรา กว้างกว่า และมองได้ลึกกว่าคะ

เราอายุ 33 พนง เอกชน มีพี่สาวยุ 1 คน(เราเคยคุยเรื่องนี้กันครั้งนึงพี่บอกว่า ฉันยังเอาตัวไม่รอดเลยแก555)

ไม่รู้ว่าคนอื่นจะเป็นเหมือนเราไหม คือแบบว่าบางครั้งก็อยากมีใครสักคนมาคุยกัน แชร์ประสบการณ์กัน หรือปรึกษากัน แต่บางทีก็แนวว่าอยู่แบบโสดๆ แบบนี้ก็ดี ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่ต้องแคร์ความรู้สึก ไม่ต้องมาพวักพะวงต่างๆ นาๆ อยู่กับพ่อกับแม่ดูแลท่าน ก็สบายใจดี แต่บางทีก็คิดถ้าวันนึงเหลือเราคนเดียว แล้วเราจะเปนยังไง (ไม่ได้แช่งนะ) จะไปเกาะติดพี่สาวก็ไม่ใช่ ถ้าพี่สาวเขามีครอบครัวเขาก็ต้องดูแลครอบครัวเขา มันก็ออกจะสับสนหน่อยๆ พอจะมีใครมาคุยกับเราได้หน่อย ก็ต้องมีเรื่องทำให้ไม่ได้คุย จากที่สังเกตุ ปัญหาจากตัวเราก็มีไม่น้อย

1 เราตื่นแต่เช้าหกโมงออกจากบ้าน เลิกงานห้าโมงเยน ถึงบ้านสองทุ่ม(แบบไม่แวะระหว่างทาง)
2 เวลาเดินทางเราก็จะไม่เล่นมือถือ เราเวียนหัว
3 เรานอนเร็ว ทำให้คุยกันได้น้อย

จากเงื่อนไข 3 ข้อนี้ เราเข้าใจนะ ว่าถ้าคุยกันคบกัน ก็อยากมีเวลาให้กัน เราก็อยากเป็นอยากทำ แต่บางทีอะไรๆ ก็ไม่เอื้ออำนวยซะเลย
เราอยากรู้ว่าอาการที่ว่ามาถือว่าเราเครียดไหม

*ไม่ดราม่านะคะ เราก็มีๆ ทำใจบ้าง แต่บางทีมันก็สุดๆ ของอารมณ์จริงๆ ถ้าผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยล่วงหน้าคะ
**ไม่รู้ว่าจะแท็กห้องไหน ผิดตรงไหนก็ขออภัยด้วยคะ