เรารู้สึกแบบนี้มาตั้งนานแล้วค่ะปีกว่าๆได้ คือแม่เราเป็นคนโมโหร้ายค่ะและเวลาทำอะไรจะต้องเป๊ะทุกระเบียดนิ้ว เรารู้ได้ตอนที่มีอยู่ครั้งนึงเราแขวนผ้าขนหนูสลับราวกับของแม่แม่ก็โมโหเรายกใหญ่ ขอบอกก่อนว่าแม่ไม่ได้เลี้ยงตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบันนะคะ แม่อยู่กะเราจนถึงป.3ละย้ายไปทำงานที่เมกากับพ่อเลี้ยง และฝากให้ครอบครัวของเพื่อนแม่เลี้ยงเรามาจนถึงอายุ17 แม่ก็รับเอาเรามาอยู่เมกาด้วยจนถึงตอนนี้ก็2ปีกว่าแล้วค่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเราทะเลาะกันเกือบทุกครั้งค่ะอย่างน้อยเดือนละ2-3ครั้ง หนักสุดก็อาทิตย์ละสามสี่ครั้ง ทะเลาะกันจนเรารู้สึกว่าเป็นเพราะว่าแม่ไม่ได้เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กจนโตรึป่าว มันถึงทำให้เราทะเลาะกันบ่อยขนาดนี้ เรารู้สึกว่าแม่กับเราไม่ได้รู้ใจเข้าใจกันเหมือนแม่ลูกคู่อื่นๆ การกระทำบางอย่างที่เราทำแม่ก็ไม่เข้าใจเราหรือบางอย่างที่แม่ทำเราก็ไม่เคยเข้าใจ บางทีเราพยายามอธิบายอะไรไปแม่ก็หาว่าเถียงเราพูดแย้งอะไรไปก็ไม่มีความหมาย เราทะเลาะกับแม่บ่อยมากช่วงต้นปีจนเราต้องไลน์ไปหาครอบครัวที่ไทยและเพื่อนเขาก็ให้คำแนะนำมาว่าอย่าไปเถียงอะไรให้เงียบๆไว้ไม่ก็อยู่ห่างๆแม่ไว้ ครอบครัวที่ไทยรู้จักนิสัยแม่เราดีค่ะเขาบอกว่าแม่เราโมโหร้ายมากและเป็นคนนิสัยไม่เหมือนคนอื่น เราก็ทำตามที่เค้าบอกนะคะแต่ก็ไม่วายต้องโดนด่าโดนว่าอยู่ดี เราไม่ได้จะโทษแม่นะคะเรารู้ว่าตัวเราเองก็เป็นคนสะเพร่ามขี้ลืมความจำสั้นทำอะไรไม่ค่อยจะเรียบร้อย แต่เราพยายามปรับนิสัยตัวเองค่ะ แต่แม่ก็คงไม่เห็นความพยายามความตั้งใจของเรา ถ้าเราเผลอทำผิดอะไรไปซักอย่างแม่ก็ด่าใส่เราไม่ยั้งเลยค่ะ ทะเลาะกันหลายๆครั้งมันก็ทำให้เรากลัวและไม่กล้าเข้าใกล้แม่มากขึ้น มีครั้งนึงที่ทำให้เรากลัวแม่จริงๆเป็นครั้งแรกคือแม่ออกไปมอลล์กะพ่อช้างนอกเราก็อยู่บ้านทำการบ้าน แม่กลับบ้านมาก็ทำหน้าบึ้งใส่เราเราก็งงว่าเราทำอะไรผิดเพราก่อนออกจากบ้านไปยังดีๆอบู่เลยแต่เราก็ไม่อยากถามอะไรเพราะรู้ว่าแม่โมโหอยู่ก็ได้แต่เงียบๆ แม่ก็บอกให้หยิบมีดปอกผลไม้ให้หน่อยเราก็หยิบให้แม่ก็ตะคอกบอกว่าไม่ใช่อันนี้ เราก็ทำหน้ายู่ๆงงๆว่าทำไมจะไม่ใช่เพราะเห็นใช้อันนี้ตลอด พอแม่เห็นเราทำหน้าหงิกๆเขาก็ตะคอกเสียงดังใส่เราว่า อย่ามาทำหน้าตากวนส้น....แบบนี้นะ เด่วguเอามีดในมือเฉาะหัวแ่งให้แบะเลย พอได้ฟังแล้วสะอึกเลยค่ะทำไมต้องด่ากันขนาดนั้นด้วย บางทีเวลาทะเลาะกันก็ชอบด่าเราว่าโง่ ปัญญาอ่อนแล้วก็คำหยาบต่างๆนาๆ ทะเลาะกันทุกครั้งเราไม่เคยเถียงเลยซักครั้งนึงถึงแม้บางทีสิ่งที่แม่พูดมันฟังแล้วไม่ใช่แต่เราก็ได้แต่เงียบและพูด ค่ะๆ ขอโทษค่ะ
ล่าสุดที่ทะเลาะก็วันนี้ค่ะ คือเราเพิ่งกลับมาจากทำงานกับพ่อ พอดีพ่อเพิ่งไปซื้อร้านอาหารไทยมาทำเราเลยต้องไปช่วยพ่อทำคือปกติแม่ต้องไปด้วยแต่เราเป็นคนบอกแม่เองค่ะว่าไม่ต้องไปไม่อยากให้แม่เหนื่อย. พอกลับมาแม่ก็หาเรื่องมาบ่นมาด่าเราพอเราพยายามอธิบายก็เหมือนเดิมค่ะ ไม่มีอะไรดีขึ้น รู้สึกแย่มากนะคะกลับมาจากทำงานเหนื่อยๆแล้วมาเจอแบบนี้ งานที่ทำร้านอาหารไทยเป็นงานแรกในชีวิตของเรา เราต้องทำหน้าที่เป็น host, server, และคนคิดเงินที่ร้านเพราะเราไม่มีเงินจ้างใครในตอนแรกเพราะทำงานกันแบบ family ทำมาได้สองอาทิตย์ อาทิตย์แรกแม่ก็คอยสอนเราว่าต้องทำแบบไหนพูดอะไรยังไงกับลูกค้า ส่วนอาทิตย์ที่สองเราเห็นแม่บ่นว่าเหนื่อยเราก็อาสาไปทำเต็มวันให้ถ้าเราไม่ได้ไปมอ เราต้อง handle กับลูกค้าที่ร้านกะพ่อสองคน
รู้สึกแย่และท้อค่ะพยายามทำดีพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้แม่สบายใจแต่แม่ก็ไม่เคยเห็นเลยค่ะ เวลาทำดีอะไรแม่ไม่ค่อยจะชมแต่พอเราทำอะไรพลาดนิดนึงแม่เหยียบเราเละเลยค่ะ ตอนนี้เราเลยรู้สึกแค่ว่าจะพยายามทำงานร้านอาหารให้ดีที่สุดให้มีรายได้ให้พ่อกะแม่และก็ตั้งใจเรียน
เราเป็นลูกที่แย่มั้ยคะที่ไม่อยากอยู่ใกล้แม่เลย เพราะอยู่ใกล้กันทีไรเราทะเลาะกันตลอดเราเครียดมากค่ะ

ขอโทษนะคะถ้าเราเล่าเรื่องงงๆหรือวกไปวนมา