เราอยากระบาย
คือ สิ้นเดือนนี้เราต้องกลับบ้านไปทำบุญให้ย่า (บุญแจกเข่า) แต่เราไม่อยากกลับเลย คือเราไม่ประสบความสำเร็จในชีวิตด้วยละมั่ง
เราเรียนจบสูงกว่าน้อง  น้องทำงานโรงงาน มีรถมีบ้าน เราไม่มีอะไรเลย  พอเรากลับไปเราก็ต้องอยู่คนเดียว  พ่อแม่เรา เราโทรหาก็ไม่ค่อยอยากคุยกับเรา คือ กดรับคุยสองสามนาที ก็ปล่อยโทรศัพท์ไว้ให้เราฟังเสียง เราก็พยายามโทรหาเกือบทุกวัน แต่น้องไม่เคยโทร นานๆทีโทร มีแต่แม่โทรหา แล้วก็โดนน้องด่า แล้วก็มาบ่นกับเรา คือเราเป็นเกย์ด้วยละมั่ง พ่อแม่รู้ แต่รับไม่ได้   เราอยากเปลี่ยนงานที่มันดีขึ้นก้าวหน้าขึ้นนะ แต่เรามีโรคประจำตัว ต้องไป รพ ทุกเดือน แล้วที่นี่หัวหน้าให้เราลาได้อย่างสะบายเลย เราพยายามแล้วนะ เงินเราก็ส่งให้ น้องเราไม่ได้ส่ง โบนัสทั้งหมดเราให้หมดเลย เราลาพักร้อน ไปทำนา เกี่ยวข้าว ทุกปี   แต่เรากลับไปเค้าก็ไม่อยู่ต้อนรับเรานะ ไม่เหมือนน้องเราเค้าจะเตรียมอาหารและอยู่รอรับ ตอนนี้เราเหมือนคนไม่มีตัวตน ยิ่งใกล้วันเรายิ่งทรมาณ