ทุกคนเข้ามาอ่านเพราะหัวข้อใช่มั้ยครับ หัวข้อที่ผมตั้ง นั้นคือคำด่าของแม่ผมครับ ที่ด่าผมทุกๆครั้งเวลาฉี่รดที่นอนครับ ผมจะเข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ
ผมเริ่มฉี่รดที่นอนมาตั้งแต่เด็กๆเลยครับ จำความได้ก็ ประมาณ ตอน อนุบาล1 เคยฉี่ที่ รร.ช่วงนั้นเป็นช่วงบ่าย ที่จะให้เด็กอนุบาลนอนหลับกัน ผมรู้สึกตัวขึ้นมา ด้วยความ งงมากๆ ว่าทำไมถึงถึงไม่รู้สึกตัวเลย " บอกก่อนนะครับว่า ผมไม่รู้สึกตัวจริงๆ "
ตื่นมาอีกที ที่นอนก็เปียกหมดแล้ว บอกเลยครับว่าอายมากๆ เวลาเพื่อนคนอื่นตื่นมาเจอ .  ต่อจากนั้นมา
ผมก็ฉี่รด ที่นอนมาตลอดเลยครับ จนเข้าอายุ 7ขวบ
ป.1ได้แล้ว ผมก็ยังฉี่ อยู่เสมอ จนพ่อแม่ เริ่มเตือน ว่าโตแล้วนะ ทำไมยังทำตัวแบบนี้ ? ผมตอบตรงๆเลยว่า
ผมพยายามแล้วครับ พยายาม เตือนตัวเองตลอด
ว่าฉี่นะ สุดท้าย เช้ามา ต้องเปียกตลอดครับ 😢
ผมก้าวข้ามมา ป.4 ได้เริ่มมีการเข้าค่าย แต่อันนี้บอกก่อนนะครับว่า 3วัน2คืนมานี่ผมไม่ได้ฉี่ น่าจะเป็นความตื่นเต้นครับ แต่บอกเลยว่า ผมไม่กล้าหลับเลยครับ เพราะกลัวคนอื่นรู้ว่าเป็นคนฉี่รดที่นอน ไม่กล้านอนเลยด้วยซ้ำครับ แต่พอกลับมานอนที่บ้านก็ฉี่เหมือนเดิม ครับ เห้ออ ผ่านจะไปถึง ป.6 เวลาไปเข้าค่ายก็เหมือนเดิมครับไม่กล้า นอน พอนอนก็กลัวฉี่เหมือนเดิม (ขอข้ามมาเลยนะครับ)
ขึ้นม.1แล้วนะครับ  ก็ยังฉี่ ผมจะต้องเจอคำด่า ของพ่อแม่ อยู่เสมอว่า " โตเป็นควายแล้วนะ ยังจะฉี่รดที่นอนอยู่อีก ตายๆๆๆ อายเค้าตายเลย "
ที่สำคัญทีกๆครั้งที่ผม ฉี่ แม่ของผม จะชอบ เอาไปเล่าให้คนนูนคนนี่ ฟัง บอกตรงๆเลยครับ ว่าผมอายมาก ผมเตือนตัวเองอยู่หลายๆครั้ง รู้มั้ยครับ เรื่องแบบนี้ ทำให้ผม เเทบบ้า ไม่อยากทำอะไร  ทำไมน่ะ ทำไมผมถึงไม่รู้สึกตัวเลย ผมแย่นะครับ ความรู้สึกแบบนี้ ผมไม่โอเคร ไม่รู้ว่าจะมีคน ประสบแบบปผมหรือเปล่า ผมลองมาหมดแล้วครับ ทุกๆอย่าง ที่โบราณ ให้ทำก่อนนอน สุดท้าย ผมก็ฉี่ตลอด 😢
ผมจะทำยังไงดีครับ บางทีผมเครียดมากๆเลยนะครับ ผมรู้สึกแย่ บางที ผมก็มีความรู้สึกอายเป็นนะครับ ทุกครั้งที่แม่ผม พูดว่า ผมฉี่รดที่นอน ผมไม่รู้จะมองหน้าคนอื่นยังไง เพราะผมเองก็โตแล้วครับ ผมโดนด่าทอมาสารพัดอย่าง พบลองทุกอย่างแล้วครับ ผม ไม่นอน มันก็ไม่ปวด ผมฉี่ก่อนนอนตลอดนะ บอกไว้ก่อน โรคนี่ แก้ไม่หายขาด จริงๆครับ จนผม ม.3 ผมก็ยังฉี่รดที่นอนอยู่ 😰😰😰😰😰 ผม มีแฟนครับ ตอนม. 3 เค้ารู้ครับ แต่เค้ารับได้ แต่ก็จะรู้ก็ใช้เวลานานพอสมควร ที่สำคัญคือ ผมฉี่รดใส่เค้า ในตอนนั้น ผมบอกตรงๆเลยคือ ผมอายมากๆครับ ผมอายจริงๆ บ้างที แทบอยากจะฆ่าตัวเอง แต่แค่อารมณ์ในตอนนั้นครับ มันมีเรื่องใหญ่กว่านี้ ผมรู้ดี
พยายามหาตาม กูเกิ้ลครับ ทำมา หลายๆ อย่างสุดท้ายไปไม่ถึงฝั่งครับ จมก่อน ล้มตลอด ผม จะทำยังไงดีครับ จน.ตอนนี้ ผม 17 แล้วครับ ผมก็ยังฉี่รดที่นอน ล่าสุดครับ พ่อแม่น้อง นอนในห้องแอร์ สบายๆเวลามาต่างจังหวัด แต่ผม ต้องแยก ที่นอนครับ นอนพื้น และพัดลม1ตัว บางที มันจะมีจุดน้อยใจอยู่มากครับ ผมร้องไห้ในใจทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ ผมลืม บอกไปว่า ผมเป็นคนขาดความอบอุ่นนะครับ ผมจะเซ้นซิทีปกับเรื่องแบบนี้มาก เพราะตั้งแต่เด็กผมไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ครับ ผมอยู่กับยาย มาโดยตลอด จน ม. 1 ถึงย้ายมาอยู่กับแม่ ส่วนพ่อผมก็หย่าร้างกับแม่ไปแล้ว มีแต่พ่อเลี้ยง  *เข้าเรื่องเลยนะครับ ผมกังวลมาก นี่อะไรกัน อีก1ปี 18 แล้วนะ วัยรุ่นแล้วนะ จะมาฉี่แบบนี้ไม่ได้นะ ผมเตือนตัวเองเสมอครับ แต่ผลออกมา สุดท้ายผมก็ฉี่ตลอด สิ่งที่ผมไม่ชอบคือ แม่ผมเป็นคนเสียงดังครับ เวลาฉี่ปุ๊บ แม่ผม จะโวยวายและด่าทอ คือเสียงดังมากครับ ผมจะอายมากๆ แต่ทำไงได้ครับ มันคือ ชิ้นงานโบว์แดงของผมเองทั้งนั้น แย่นะครับ ใช่ครับผมรู้สึกแย่ๆมาก ผมจะทำยังไงดี ผม เคยเครียดจน ทำอะไรไม่ได้เลยครับ เรื่องพวกนี้ไม่ใช่เรื่องเล่นๆสำหรับผมเลยนะครับ ผมเป็นคนหลับลึก ครับ ลึกขั้นแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใคร ถีบ ตบ ตี ตบหน้า หยิก ตัว แม่ผมทำกับผมแบบนี้เวลาที่ผมตื่นยากครับ (เป็นเรื่องปกติของผมไปแล้ว ) ผมไม่รู้สึกตัวจริงๆครับ มันจะมีทางแก้หรือเปล่าครับ มียามั้ย ? ทำยังไงดี ต้องพบหมอมั้ยครับ อะไรก็ได้ที่ให้หายขาดที ผม ไม่ไหวแล้ว ผมกังวลที่สุด เครียดจนเป็นไมเกนแล้วครับ ใันมีเรื่องมากมายก่อนนี้ครับ ผมอยากเล่ากลัวทุกคนรับไม่ได้ กับสิ่งที่เกิด ถ้าใคร ตกอยู่ในสภาพเดียวกันกับผม แชร์ประสบการณ์ทีนะครับ ช่วยทีครับ