เคยมีแฟนคนนึงค่ะ คบกันไม่ได้นานมาก แต่ตอนคบแล้วเป็นตัวของตัวเองมากๆ ผ่านร้อนผ่านหนาว ร้องไห้ด้วยกันหัวเราะด้วยกัน เปิดใจคุยกันทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องครอบครัว ทะเลาะกันก็มีบ้างแต่ก็จับมือแน่นพอที่จะก้าวผ่านมาด้วยกัน จนวันนึงมาถึง.. วันที่ต้องจากกันด้วยกับเหตุผลบางอย่าง จากทั้งที่เราก็ยังรักกันมาก เลิกแรกๆก็คิดถึงมากค่ะ ยังมีแอบมาเจอแอบโทรหาเพราะตัดใจไม่ไหว แต่พอผ่านไปนานๆรู้สึกว่าเราก็ต่างโตขึ้น ไม่ได้คุยกันอีกเลย แต่ยังรับรู้เรื่องราว นี่ก็ผ่านไปจะ3ปีแล้ว บางวัยก็คิดถึงมากๆ บางวันก็เฉยๆ มันเป็นเพราะอะไร ความผูกพันหรอ ทำไมยังรู้สึกว่าลึกๆแล้วมีเค้าอยู่ในใจเสมอ...