ที่ผมเคยเรียนมานะครับ วิบาก ก็คือผล ส่วนกรรม คือการกระทำ วิบากกรรม จึงหมายถึงผลของการกระทำ ซึ่งมีอยู่2ส่วน คือผลภายนอกและผลภายใน ผลภายนอกคือผลที่เกิดขึ้นกับร่างกาย ชีวิต ทรัพย์สิน เป็นผลที่สามารถเห็นได้ด้วยตา และต้องอาศัยแรงกรรมและเวลา ส่วนผลภายในคือผลที่เกิดขึ้นภายในจิตใจ ทำแล้วได้เลยไม่ต้องรอ

เช่น การที่เราฆ่าสัตว์ การฆ่าสัตว์เป็นกรรม และวิบากกรรมของการฆ่าสัตว์มีหลายอย่าง ผลภายนอกก็อย่างเช่น ทำให้เป็นคนเจ็บป่วยง่าย มีโรคภัยเบียดเบียน และอาจตายดังสัตว์ที่ตนฆ่า ส่วนผลภายใน ก็คือ ทำให้จิตของตัวเอง มีความอาฆาตพยาบาท และง่ายต่อการที่ความโกรธจะครอบงำ ร่ายซะยาวเลย เอาเป็นว่า

สิ่งที่ผมสงสัยก็คือ ผลบุญของการทำทานน่ะครับ มันก็มีทั้งผลภายในและผลภายนอกเหมือนกัน ผลภายใน คือทำให้จิตคลายจากการยึดติดในเงินทอง ปล่อยวางเรื่องทรัพย์ของตนได้ ส่วนผลภายนอก คือ เมื่อนานไป จะโชคดีมีชัย เงินทองไหลมาเทมา จะได้ผลตอบแทนกลับมาหลายเท่า ดังคำกล่าวที่ว่ายิ่งให้ยิ่งได้ ซึ่งก็แน่นอนว่ามันเป็นจุดประสงค์ของการทำบุญของหลายๆคน ที่สังเกตเห็นก็คือ ทำไมผลภายในและผลภายนอก มันจึงขัดกัน ทำไมในเมื่อการทำบุญคือการคายความโลภ แล้วทำไม เราต้องได้เงินกลับมาด้วย หรือผมเข้าใจผลภายนอกผิด

นั่นหมายความว่า ถ้าผมทำบุญเพื่อละ แล้วได้เงินคืน ก็ละไม่ได้ ส่วนถ้าต้องการทำบุญเพื่อเอา อันนี้ก็จะไม่ได้ละ

รบกวนผู้รู้กว่าชี้แจงให้รู้ตามด้วยนะครับ