ความรักที่สวยงาม มั่นคง ยาวนาน ใครๆก็คงมองว่าเป็นสิ่งที่ดี หลายคนไฝ่ฝันถึงมันมาแสนนาน ผมเองก็คิดว่าผมมีความรักที่สมบูรณ์แบบ เรารักกันมาก เราเข้ากันได้ดี ตลอดเวลา7ปีที่ผ่านมา การคุยเรื่องการแต่งงานระหว่างคนสองคน มันก็ควรเป็นสิ่งที่ดี แต่ไม่เลย มันเป็นสิ่งที่เราไม่เคยคุยกันมาก่อนตลอดระยะเวลา 6 ปีที่ผ่านมา พอมาปีนี้ เป็นครั้งแรกที่เราคุยกัน  ตัวผมเองเป็นคนตัวคนเดียวมาตั้งแต่เด็ก ไม่ได้อยู่กับครอบครัว ผมบอกกับแฟนว่าถ้าเราแต่งงานกันไป เธอย้ายมาอยู่กับเรานะ ด้วยหน้าที่การงาน ด้วยความก้าวหน้าในสายอาชีพ ผมจำเป็นต้องทำงานในเมืองใหญ่อย่าง กทม. ส่วนเธอเองก็ยืนยันว่าเธอจะอยู่กับครอบครัวเธอ ถึงแต่งงานกันไปแล้ว เธอก็จะยังอยู่ดูแลครอบครัวเธอ และเหตุผลเดียวกันคือการที่เธอได้ตำแหน่งประจำในที่ทำงานใกล้บ้าน ทำให้เธอรู้สึกว่าเธออยู่ในจุดที่มั่นคงแล้ว  เราตัดสินใจคุยกันด้วยเหตุผล ต่างคนต่างเล่าความรู้สึกจากใจ มันเป็นอะไรที่แปลกมาก ผมเองบอกได้เลยว่ายังรักเธอมาก เธอก็ยืนยันเช่นกัน แต่มันเหมือนจะไม่มีทางออกให้เราสองคนเลย  ตอนนี้เราก็ถึงวัยที่ต้องสร้างครอบครัวแล้ว จะคบกันไปเรื่อยๆโดยที่ยังมองไม่เห็นว่าทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร มันก็คงไม่ใช่เรื่องดี  เราตัดสินใจว่า ต่างคนต่างต้องเดินไปในทางของตัวเอง  เปิดใจรับคนอื่นที่จะร่วมทางกันไปได้ เราอาจจะกลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้ แต่เราจะเป็นคนที่เข้าใจกันที่สุด   รักหนอรัก ผมไม่รู้ว่าควรจะเสียใจไหม เวลามองภาพเก่าๆก็มีน้ำตา แต่พอคิดว่าเธอจะได้เจอคนใกล้ตัวที่ดูแลเธอและครอบครัวได้ ใครสักคนที่อยู่เคียงข้างเธอได้ ผมเองก็มีความสุขและภาวนาให้เธอหาคนนั้นให้เจอ  

     ตั้งแต่คบกันมา ผมก็มาอยู่ต่างประเทศ ไม่ก็ต่างจังหวัด ดิ้นรนสร้างอนาคต ด้วยฐานะครอบครัวที่ยากจน ต้นทุนติดลบ มีหนี้สิน ผมเองก็จำเป็นต้องทำตามฝัน ส่วนความฝันของเธอก็คือการได้ดูแลคนที่ดูแลเธอมาตั้งแต่เด็ก ผมเองเข้าใจเธอทุกอย่าง เราคุยกันด้วยอารมปกติ หัวเราะทั้งน้ำตา ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าความรัก มันมีสิ่งที่เราต้องคิดและใส่ใจหลายอย่างขนาดนี้ ผมเคยคิดแค่ว่า หากเราซื่อสัตย์ จริงใจ ให้เกียรติ เอาใจใส่คนที่เรารัก มันจะทำให้เราลงเอยด้วยดี ตอนนี้ ผมเองก็เดินออกมาจากทางของเธออย่างมีความสุข ผมไม่เสียดายเลยแม้แต่น้อย ผมมั่นใจว่าได้ทำหน้าที่คนรักที่ดีที่สุดตลอด7ปีที่ผ่านมา ผมไม่ได้สร้างรอยด่ายพล้อยให้เธอ ไม่ได้ทำอะไรเกินเลย ผมเองก็ได้แต่หวังและรอให้เธอมีคนใหม่ และมีความสุขกับคนนั้น ถึงวันนั้น ผมเองก็จะเปิดใจรับใครสักคนเข้ามาเช่นกัน  แต่ผมก็ต้องยอมรับว่า ผมไม่รู้เลยว่าจะต้องทำใจยังไง ตลอดเวลา7ปีที่ผ่านมา ทั้งชีวิตก็มีแต่เธอ เช้า เย็น ก็คุยกับเธอ มองโทรศัพท์ก็รอแค่แจ้งเตือนจากเธอ ตอนนี้มันคงไม่มีอีกแล้ว เธอบอกว่าจะพยายามไม่คุยกับผม เพราะเธอเองก็อยากทำใจให้ได้ ผมก็ได้แต่หวังให้เธอโชคดี เจอคนที่ดีและเข้าใจเธอ