ช่วงบ่ายและค่ำ หลายคนเข้าไปสวดมนต์อวยพรขอให้หายประชวร
และแหงนหน้ามองขึ้นตึกเป็นระยะ พอทางการออกข่าวประกาศ
เสียงระงมร่ำไห้ดังทั่วสารทิศ (ผมไม่ได้ไป แต่เข้าใจความรู้สึกของคนที่อยู่แถวนั้นเป็นอย่างดี)

ค่ำคืนนั้น หลายคนต่างมุ่งหน้าไปยัง รพ.ศิริราช โดยมิได้นัดหมายกัน
(ผมเองจูงมือน้องตกลงใจไปอยู่ใกล้ท่านมากที่สุด มองผ่านรั้วก็ยังดี)

มีการประกาศปิดเส้นทางการจราจรโดยรอบ ชาวบ้านจอดรถเดินเท้าเข้าไปให้ใกล้ที่สุด
จนท. กั้นรั้ว ระบายคนออก อนุญาตให้เข้าเฉพาะ จนท. ที่เกี่ยวข้อง

ประชาชนหลั่งไหลมายืนแน่นบริเวณ แยกศิริราช ยาวไปถึงท่าน้ำ อย่างเงียบๆ
รถมวลชนของทหาร และหลายหน่วยงาน มาติดตั้งอุปกรณ์ไฟส่องสว่าง
รถ กทม. รถอาสา ฉีดน้ำ ทำความสะอาดถนน

รอจนเกือบเที่ยงคืน กลับบ้าน คืนนั้นนอนไม่หลับทั้งคู่ ใจหาย คิดถึงในหลวงจับหัวใจ

ในหลวงท่านอุทิศตนทั้งชีวิตจนลมหายใจสุดท้าย ทำเพื่อคนไทย เพื่อมนุษย์โลกอย่างแท้จริง