ปกติแล้ว ถ้าคนหัวเราะ อาจหัวเราะเพราะเรื่องตลกหรือถูกจั๊กจี้ ซึ่งเกิดได้ทุกสภานการณ์ ทั้งยามทั่วไปหรือแม้สภาวะตึงเครียดก็ยังหัวเราะได้
แต่คุณเคยเห็นในหนังรึเปล่าครับ ตัวร้ายโรคจิตที่ชอบหัวเราะแบบเรื่องไม่เป็นเรื่อง เช่นคนถูกฆ่า หรือได้ทรมานคน อันนี้คือหาเจอได้ในหนังทั่วไป แต่ผมมีอาการนึง เวลาเจอเรื่องร้ายๆ หรือรู้สึกว่าน้อยใจในชีวิต ผมชอบหัวเราะขึ้นมา ทั้งการเรียนตกต่ำ ผิดหวังทั้งเรื่องที่หวังน้อยหวังมาก รู้สึกว่าความใฝ่ฝันในบางเรื่องมันเป็นไปไม่ได้ซะแล้ว เช่นการผิดหวังในความรัก ทั้งความฝันที่วาดเอาไว้นานแสนนาน หรือการลงทุนไปมากแต่มันก็สูญเปล่า หรือแม้แต่ชีวิตแบบในหนังบางเรื่องเป็นสิ่งที่น่าอิจฉา แต่ก็เอื้อมไม่ได้พระมันก็เป็นแค่หนัง สรุปง่ายๆนะครับ ถ้าเป็นเมื่อก่อนถ้าผมเศร้าผมจะร้องไห้ ถ้าผมโกรธผมก็จะหัวร้อนลึกๆแต่ก็พยายามสงบไว้ และเมื่อก่อนผมไม่ใช่คนขี้อิจฉาเพราะผมพอใจในสิ่งที่ตัวเองมี
แต่ตอนนี้ อารมณ์พวกนี้มันฝังอยู่ในใจ แต่ทุกครั้งที่มีอารมณ์พวกนี้ ผมก็จะหัวเราะครับ เหมือนมีคนมาจั๊กจี้ และมันก็ไม่ได้ตลกครับ จริงๆอยากจะร้องด้วยซ้ำ แต่ผมก็หัวเราะตลอดเลย ไม่ทราบว่า มีใครเป็นเหมือนผมบ้างครับ