ปัญหาของผม - เท่าที่นึกได้ผมเป็นคนคิดมาก และชอบปรุงแต่งไปในทางที่ทำให้ตัวเองทุกข์ใจ(มากถึงมากๆ)  ตั้งแต่ วัย13-14ปี จนถึงปัจจุบัน
ปัจจุบันผมเลยเป็นคนมีความเครียดสูง แต่มันเริ่มหนักขึ้นจนบางครั้งกิจกรรมที่มันผ่อนคลาย เช่น อาบน้ำ กินข้าว เล่นคอม เล่นกีต้าร์ มันกลับกลายเป็นความทุกข์ เพราะเวลาที่ผมทำกิจกรรมนั้นๆ ในหัวจะคิดไปเองโดยอัตโนมัติ ถึงขั้นเครียดก็มีครับ โดยเฉพาะกีต้าร์ ไม่มีครั้งไหนที่ผมเล่นแล้ว หัวโล่งๆเหมือนเมื่อก่อนเลยครับ

ตอนนี้ผมอายุ 24 ปี ผมอ่านธรรมะบ่อยเหมือนกันครับ เลยคิดว่าการปฏิบัติธรรมช่วยได้แน่นอน ก็เลยหันมาพึ่งทางนี้ ผมคิดไว้ว่าอยากปฏิบัติไปเรื่อยๆ ตั้งแต่เบสิคเลยครับ ตอนนี้ก็ยังอยู่ในขั้นเบสิค แต่ไม่รู้ว่าเบสิคที่กำลังทำอยู่ มันถูกวิธี หรือเปล่า แล้วก็ปัญหาที่เกิดขึ้นควรแก้จุดไหน เลยอยากสอบถามเพื่อนๆในพันทิปที่มีความรู้ทางนี้ช่วย ชี้แนะ หน่อยครับ

1. เบสิค สำหรับผม คือ ต้องอยู่กับปัจจุบันให้ได้ก่อน คืออยู่กับลมหายใจ ถูกไหมครับ

2. การจับลมหายใจ ปัจจุบันผมจะรู้อยู่แค่ตรงรูจมูก แต่ก็มีบางครั้งไปถึงโพรงจมูก หรือ ท้อง แต่ไม่บ่อย ผิดไหมครับ แล้วแบบไหนดีกว่ากัน

3. อยู่กับลมหายใจแบบไม่ภาวนา ได้ไหมครับ มีข้อเสียหรือเปล่า

4. การอยู่กับลมหายใจ - นั่งสมาธิหลับตาจะทำให้การปฏิบัติคืบหน้ากว่าการที่เราไม่หลับตาหรือเปล่าครับ แล้วการที่เราอยู่กับลมหายใจโดยไม่หลับตา ถือเป็นการฝึกด้วยไหมครับ มีข้อเสียหรือเปล่า

5. ผมจะอยู่กับลมหายใจทุกครั้งที่รู้สึกตัวว่ากำลังคิดปรุงแต่ง บางวันก็รู้สึกโล่ง แต่บางวัน หรือบางครั้งความคิดก็มาแรงจนไม่สามารถอยู่กับลมหายใจได้ เลยเกิดเป็นความเครียด ผมไม่รู้ตัวเลยครับ ว่าความเครียดเข้ามาตอนไหน รู้แต่ว่าก่อนเครียดมันจะปรุงแต่งไม่หยุด มารู้ตัวอีกที ก็เครียดไปแล้ว อันนี้เป็นเพราะผมอยู่กับความเครียดมานานหรือเปล่าครับเลยรู้ไม่ทันความเครียด แบบนี้ควรหยุดพัก หรือ ใช้วิธีไหนครับ

6. เวลาที่ผมทำกิจกรรมอย่างอื่น ผมก็จะอยู่กับสิ่งนั้น และลมหายใจแบบกลางๆ แบบนี้ผิดไหมครับ เช่น เวลาเล่นเกม กินข้าว ก็จะอยู่กับลมหายใจไปด้วย และทำสิ่งนั้นๆไปด้วย


เอาแค่นี้ก่อนครับ ความเครียด และการปรุงแต่ง มันทำให้ผมใช้ชีวิตตอนนี้แย่มากๆเลยครับ  ถ้าความเครียด ความคิด ดีขึ้น ผมจะมาสอบถามเพื่อนๆ พี่ๆ ในขั้นตอนต่อไปอีกทีครับ

มีอะไรเพิ่มเติมชี้แนะได้เลยนะครับ