เราเลิกกับแฟนได้ 4 เดือนแล้วคะ เหตุผลที่เลิกนะหราคะ อยู่ดีๆก็เปลี่ยนไป จากที่เคยโทรก็ไม่โทร โทรหาก็ไม่รับตัดสายทิ้ง ก็เลยตัดสินใจเคลียร์เลย สรุปว่าแฟนเก่าเขาโทรมา เขาเลยลังเล เขาขอเวลาทบทวน 555 ไม่จำเป็นต้องทบทวนหรอกคะ เราเดินออกมาเองเลย เจ็บสุด แต่ต้องทำ แต่เอาจริงๆแล้ว ไม่ได้เกี่ยวกับแฟนเก่าเลย เพราะเลิกกันยังไม่ถึงเดือน เขาก็ขึ้นรุปคู่หน้า face กับแฟนใหม่เขา หวานแว๋วกันจัง  เราไม่ขอพูดว่าสภาพเราตอนนั้นเป็นยังไง ร้องไห้ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ โทรมเป็นศพ รู้ไหมใครเป็นคนดึงเราออกมาจากสภาพนั้น  แม่เราเอง ท่านกอด ท่านคอยพูดคุยให้กำลังใจด้วย มันเลยทำให้เราลุกขึ้นสุ้กับความรู้สึกตัวเอง  มันก็ค่อยๆดีขึ้น ตอนนั้นคิดแค่ว่าอยากทำให้เขาเสียดาย เขาจะได้กลับมา  ลุกมาทำสวย ลุกมาทำอะไรดีๆให้ตัวเอง รักตัวเอง เข้าวัด ทำบุญทำทาน  ทำสมาธิ สวดมนต์ แผ่เมตตา (เหตุผลที่สวดมนต์ เพราะฟังเพลงเศร้าไม่ได้งัย ฟังแล้วก็เศร้าตามคิดตามเพลง เลยฟังบทสวดมนต์ดีกว่าเพราะฟังแล้วแปลไม่ออก)  ทำไปทำมา มันดีกับตัวเรามากๆๆ ตอนนี้ผ่านไป 4 เดือนแล้ว ออกไปไหนมาไหน มีแต่คนทักว่า ไปทำอะไรทำไมสวยขึ้น  (ดีใจจุง) เราก็ถือโอกาสชวนเขาทำบุญด้วยเลย  พอสวยขึ้น ก็มีคนเข้ามาในชีวิตเราเยอะแยะมากมาย พอเราได้มีโอกาสเดินทางสายบุญ  เราก็จะพบเจอคุณสายเดียวกันกับเรา แนะนำแต่สิ่งดีๆให้กับเรา   ตอนนี้เราไม่ได้สนใจความรุ้สึกแรกที่เราคิดแล้ว ว่าเขาจะเสียดายเราหรือป่าว หรือว่าเขาจะกลับมาไหม  ตอนนี้รู้แค่ว่ามีความสุขมาก  จะกินจะเที่ยว จะไปไหนมาไหน ก็เป็นอิสระ  กับแฟนเก่าเราไม่จำเป็นต้องพยายามหาวิธีไหนมาลืมเขาหรอกคะ ถึงตอนนี้เราก็ยังลืมไม่ได้  แต่เวลาจะเยี่ยวยาทุกอย่าง ปล่อยให้ตัวเรารักษาตัวเราเอง แต่ถึงเราจะลืมเขาไม่ได้แต่ความรู้สึกเราก็จะไม่ไขว้ขว้า ไม่ต้องการกลับไปยืนที่เดิมอีก ดูแลตัวเองดีๆ เดียวก็มีคนดีๆเข้ามาดูแลเราเอง ไม่ต้องรีบคะ ไม่ต้องรีบที่จะเริ่มต้นใหม่  เพราะตอนนี้ จขกท ก็ยังไม่ได้เริ่มใหม่กับใครนะคะ  ยังสนุกกับการทำงาน กิน เที่ยว ทำบุญ  ยังไงก็เป็นกำลังใจให้กับคนที่เพิ่ง อกหักนะคะ  รู้อยู่ว่าช่วงแรกมันอาจจะยาก พอผ่านมันมาได้ ย้อนกลับไปมอง มันจะกลายเป็นเรื่องตลกทันที