วันนี้ไปทำวัตเย็นมาค่ะ สวดมนต์ไปเรื่อยๆก็รู้สึกได้ว่าเหมือนมีตัวอะไรมายุกยิกๆแล้วหน้าตักใส่กระโปรง เราก็ไม่ได้เปิดดูได้แต่ตบๆกดๆเอา เพราะสวดมนต์อยู่ พอสักพักจ้าาาาา โป๊ะเช๊ะ  ตะขาบบบบ ไต่กระโปรงเลย ตอนนั้นสติแตกเลย กรี้ดลั่นหน้าประตูวิหาร ลุกก็สะบัด ขาตอนลุกก็ไม่มีแรงเลยตอนนั้น เหน็บชากินขา  ตอนนั้นก็ตบปัดกระโปรง ดิ้นไล่ๆๆๆ ไม่เห็นตัวด้วย กลัวเข้าไปในเสื้อ กางเกงซับด้วย คิดต่างๆนาๆ แล้วลุงก็พูดด้วย มันเข้ากระโปรงไปแล้วมั้ง เราก็ไปถอดตรงที่แอบๆ แล้วก็สะบัดกระโปรง กลัวมากกกก แต่พี่ผญ.บอกว่าเห็นมันไต่ไปทางอื่นแล้วเขาก็พูดว่าเขามารับบุญกับเรา  แล้วลุงเขาก็ถามเราอีกว่ามันกัดมั้ย เราก็ตอบไปว่าไม่กัดค่ะ ไต่อยากเดียว  แล้วเราก็นั่งท่องบทอุทิศบุญต่อ แต่สติไม่อยู่แล้ว ผวาไปหมด เขานั่งสมาธิเราก็ลุกกลับบ้านเลย ขนาดขี่รถยังระแวง และอีกหลายๆเรื่อง พ่อเคยเล่าให้ฟังว่าสมัยพ่อบวชเป็นพระใหม่นอนกุฎิคืนแรก เจอเปรตมารับส่วนบุญ แล้วตื่นนอนมาเจอแมงป่องนอนหน้าประตูเลย
อีกเรื่อง พ่อและญาติๆไปทำบุญหมือนทอดกฐินที่วัดกลางทุ่งแล้วนอนค้างคืน พวกคางคก แมงป่อง ตะขาบ เข้ามาในที่นอน ซึ่งที่นอนเอาหมอนผ้าทับมุ่งอย่างดี ไม่น่าจะมีอะไรเข้ามาได้ เข้ามาเจอในมุ่งแต่เขาไม่ได้ทำไร

ข้อสงสัยค่ะ
ทำไมไม่เลือกคนอื่นในเมื่อคนอื่นก็สวดมต์ทำบุญเหมือนเรา  ทำไมต้องเป็นเรา?
แล้วส่วนใหญ่ ทำไมต้องเป็นสัตว์มีพิษที่มารับส่วนบุญ?