พระรามไดอารี ตอนที่ 1
ก่อนอื่นขออธิบายเลยว่า พระรามไดอารี เป็นเหมือนเรื่องสั้น นิยายสั้นๆ ที่แต่งมาเพื่อให้ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ได้อ่านเพื่อความสนุก และได้รู้เรื่องวรรณดีไทย ที่ชื่อว่า รามเกียรติ์ รามเกียรติ์มีหลายฉบับมากมายหลายภาษา ส่วนที่จะนำมาเล่า เป็นฉบับของไทย ของพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช หรือ รัชกาลที่ 1
ต้นกำเนิดของฉันนั้นหรอ ฉันเป็นเทพเจ้าที่ถูกเทพเจ้าสั่งฉันมาปราบใครก็ไม่รู้ ที่ฉันไม่ได้ก่ปัญหามาเอง โอเคเข้าเรื่องของฉันกันเถอะพ่อไดอารี่ เมื่อก่อนนั้น มียักษ์ตนหนึ่งมีนามว่า นนทก
ยักษ์ตนนี้ เป็นยักษ์ที่คอยรับใช้ของเทวดาทั้งหลาย
เทวดาใช้ล้างเท้าเทวดาทั้งหลาย แล้วยักษ์ตนนี้ก็ถูกเหล่าเทวดากลั่นแกล้ง อย่างเช่น ถอนผมเป็นว่าเล่น จนเคียดแค้นมาก ยักษ์ตนนี้มีโอกาสที่จะได้เข้าเฝ้า เทพเจ้าผู้สูงส่ง ที่ใช้ให้ฉันมาจัดการปัญหาของเขา เทพเจ้าองค์นี้ มีนามว่า พระอิศวร หรือ พระศิวะ ยักษ์ตนนี้ (ต่อไปขอเรียกยักษ์ตนนี้ว่า นนทก นะ) ก็มีโอกาสที่ได้เข้าเฝ้าพระอิศวร นนทกได้ขอพรต่อเทพเจ้าว่า ขอนิ้วเพชร ชี้เป็นชี้ตายได้ และให้คำสัตย์สาบานว่า จะไม่ใช้กลั่นแกล้งใคร และจะเป็นคนดี แต่สุดท้าย นนทกก็ผิดคำสัตย์สาบานนั้น โดยนนทกได้ใช้นิ้วเพชร แก้แค้นเหล่าเทวดา เหล่าเทวดาแพ้ราบคาบ เพราะไม่มีฤทธิ์เดชที่จะสู้นิ้วเพชรของนนทกที่ได้จากเทพที่ เหล่าพราหมณ์-ฮินดู นับถือว่า เทพเจ้าองค์นี้ หรือ พระศิวะเจ้า หรือพระอิศวร เป็นเทพแห่งเทวดาอีกที พอเหล่าเทวดาตายเป็นกอง ข่าวก็ถึงหูของพระศิวะ ผู้ให้นิ้วเพชรแก่นนทก (ผู้สร้างปัญหาทั้งหมด) พระศิวะก็ สั่งให้ฉัน ที่มีนาม ว่า พระนารายณ์ ไปปราบยักษ์ตนนี้ ที่ทำโอหัง ผิดคำสัตย์สาบาน ต่อเทพผู้เป็นเจ้า ฉันไม่รู้จะทำยังไงก็เลยแปลงกายเป็นสาวสวย ชื่อว่า นางสุวรรณอัปสร อ๋อ !! ลืมบอก ฉันนั้นมี 4 กร อาวุธประจำตัว คือ ตรี คทา จักร สังข์บางครั้งก็ถือ ธนู บางครั้งก็ถือ ขรรค์ นอกเรื่องซะยาวเลย เข้าเรื่องต่อเถอะ พ่อไดอารีเอ๋ย พระศิวะ ก็ให้ฉันไปปราบยักษ์นนทก พอฉันจำแลงเป็นนางฟ้าสุวรรณอัปสร ฉันก็ไปหลอกล่อยักษ์นนทก โดยการให้นนทกร่ายรำตามฉัน สุดท้ายร่ายรำท่าที่ ให้นนทกใช้นิ้วเพชรชี้ไปที่เท้าทำให้เดินไม่ได้ แล้ว นางสุวรรณอัปสร ก็คืนร่างเดิม คือฉัน (พระนารายณ์)
แล้วเหยียบพระอุระ (อก) ของยักษ์นนทก แล้วยักษ์ตนนี้ก็ว่าฉันเอาเปรียบแล้ว นนทกเสียเปรียบ เพราะ ฉันนั้น มีสี่กร จะสู้ได้อย่างไรกันเล่า ฉันก็บอกนนทกไปว่า ที่ท่านแพ้เราเพราะความเจ้าชู้ของท่าน และฉันก็บอกมันไปว่า ให้นนทกไปเกิดเป็น ยักษ์ที่มี 10หน้า 20มือ แล้วฉันจะไปเกิดเป็นมนุษย์เดินดินมีสองมือ พอฉันพูดจบ ก็ใช้จักรอาวุธคู่กาย ตัดหัวของนนทก และนนทกก็ไปจุติเป็นยักษ์ที่มี 10หน้า 20มือ มีนามว่า ทศกัณฐ์ ที่มีฤทธิ์มากมายที่สามารถยกเขาพระสุเมรุได้ ส่วนฉัน แบ่งภาคไปเกิด (อวตาร) เป็นพระราม เป็นโอรสท้าวทศรถ (เจ้าเมืองกรุงอโยธยา) และนางเกาสุริยา ฉันมีพระวรกายเป็นสีเขียวทรงธนูเป็นอาวุธ มีศรวิเศษสามเล่มคือ ศรพรหมมาตร ศรอัคนิวาต และศรพลายวาต เวลาสำแดงอิทธิฤทธิ์จะปรากฏเป็น 4 มือ ทรงเทพอาวุธ ตรี คฑา จักร สังข์ ฉันมีพี่น้องร่วมบิดา คือ พระพรต เป็นโอรถของนางไกยเกษี พระลักษณ์และพระสัตรุด เป็นโอรถของนางสมุทรชา (พระลักษณ์และพระสัตรุดเป็นแฝดกัน)
และนี่ก็เป็นเรื่องเบื้องต้นของฉันที่บันทึกลงไปในไดอารี และตอนต่อไปฉันจะมาเล่าชีวิตของฉันเพิ่มเติมต่อจากนี้แน่นอน รอคอยฉันหน่อยนะพ่อไดอารี
เรื่องนี้ผมเป็นคนแต่ง แต่งเองนะครับ (แต่งใน stays ของผม) โดยมีการอ้างอิงจากหนังสือ รามเกียรติ์ ที่เป็นพระราชนิพล ของ รัชกาลที่ 1 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์
หากผิดพลาดประการใด ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้
หากมีข้อแนะนำสามารถแนะนำได้นะครับ การแต่งโดยมีอ้างอิงของผมนั้นเหมาะแก่กาาเรียนรู้หรือไม่ครับ ??
เรื่องที่ผมแต่น่าสนใจไหมครับ ?? ช่วยแนะนำผมด้วยนะครับ
พระรามไดอารี ตอนที่ 1
ก่อนอื่นขออธิบายเลยว่า พระรามไดอารี เป็นเหมือนเรื่องสั้น นิยายสั้นๆ ที่แต่งมาเพื่อให้ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ได้อ่านเพื่อความสนุก และได้รู้เรื่องวรรณดีไทย ที่ชื่อว่า รามเกียรติ์ รามเกียรติ์มีหลายฉบับมากมายหลายภาษา ส่วนที่จะนำมาเล่า เป็นฉบับของไทย ของพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช หรือ รัชกาลที่ 1
ต้นกำเนิดของฉันนั้นหรอ ฉันเป็นเทพเจ้าที่ถูกเทพเจ้าสั่งฉันมาปราบใครก็ไม่รู้ ที่ฉันไม่ได้ก่ปัญหามาเอง โอเคเข้าเรื่องของฉันกันเถอะพ่อไดอารี่ เมื่อก่อนนั้น มียักษ์ตนหนึ่งมีนามว่า นนทก
ยักษ์ตนนี้ เป็นยักษ์ที่คอยรับใช้ของเทวดาทั้งหลาย
เทวดาใช้ล้างเท้าเทวดาทั้งหลาย แล้วยักษ์ตนนี้ก็ถูกเหล่าเทวดากลั่นแกล้ง อย่างเช่น ถอนผมเป็นว่าเล่น จนเคียดแค้นมาก ยักษ์ตนนี้มีโอกาสที่จะได้เข้าเฝ้า เทพเจ้าผู้สูงส่ง ที่ใช้ให้ฉันมาจัดการปัญหาของเขา เทพเจ้าองค์นี้ มีนามว่า พระอิศวร หรือ พระศิวะ ยักษ์ตนนี้ (ต่อไปขอเรียกยักษ์ตนนี้ว่า นนทก นะ) ก็มีโอกาสที่ได้เข้าเฝ้าพระอิศวร นนทกได้ขอพรต่อเทพเจ้าว่า ขอนิ้วเพชร ชี้เป็นชี้ตายได้ และให้คำสัตย์สาบานว่า จะไม่ใช้กลั่นแกล้งใคร และจะเป็นคนดี แต่สุดท้าย นนทกก็ผิดคำสัตย์สาบานนั้น โดยนนทกได้ใช้นิ้วเพชร แก้แค้นเหล่าเทวดา เหล่าเทวดาแพ้ราบคาบ เพราะไม่มีฤทธิ์เดชที่จะสู้นิ้วเพชรของนนทกที่ได้จากเทพที่ เหล่าพราหมณ์-ฮินดู นับถือว่า เทพเจ้าองค์นี้ หรือ พระศิวะเจ้า หรือพระอิศวร เป็นเทพแห่งเทวดาอีกที พอเหล่าเทวดาตายเป็นกอง ข่าวก็ถึงหูของพระศิวะ ผู้ให้นิ้วเพชรแก่นนทก (ผู้สร้างปัญหาทั้งหมด) พระศิวะก็ สั่งให้ฉัน ที่มีนาม ว่า พระนารายณ์ ไปปราบยักษ์ตนนี้ ที่ทำโอหัง ผิดคำสัตย์สาบาน ต่อเทพผู้เป็นเจ้า ฉันไม่รู้จะทำยังไงก็เลยแปลงกายเป็นสาวสวย ชื่อว่า นางสุวรรณอัปสร อ๋อ !! ลืมบอก ฉันนั้นมี 4 กร อาวุธประจำตัว คือ ตรี คทา จักร สังข์บางครั้งก็ถือ ธนู บางครั้งก็ถือ ขรรค์ นอกเรื่องซะยาวเลย เข้าเรื่องต่อเถอะ พ่อไดอารีเอ๋ย พระศิวะ ก็ให้ฉันไปปราบยักษ์นนทก พอฉันจำแลงเป็นนางฟ้าสุวรรณอัปสร ฉันก็ไปหลอกล่อยักษ์นนทก โดยการให้นนทกร่ายรำตามฉัน สุดท้ายร่ายรำท่าที่ ให้นนทกใช้นิ้วเพชรชี้ไปที่เท้าทำให้เดินไม่ได้ แล้ว นางสุวรรณอัปสร ก็คืนร่างเดิม คือฉัน (พระนารายณ์)
แล้วเหยียบพระอุระ (อก) ของยักษ์นนทก แล้วยักษ์ตนนี้ก็ว่าฉันเอาเปรียบแล้ว นนทกเสียเปรียบ เพราะ ฉันนั้น มีสี่กร จะสู้ได้อย่างไรกันเล่า ฉันก็บอกนนทกไปว่า ที่ท่านแพ้เราเพราะความเจ้าชู้ของท่าน และฉันก็บอกมันไปว่า ให้นนทกไปเกิดเป็น ยักษ์ที่มี 10หน้า 20มือ แล้วฉันจะไปเกิดเป็นมนุษย์เดินดินมีสองมือ พอฉันพูดจบ ก็ใช้จักรอาวุธคู่กาย ตัดหัวของนนทก และนนทกก็ไปจุติเป็นยักษ์ที่มี 10หน้า 20มือ มีนามว่า ทศกัณฐ์ ที่มีฤทธิ์มากมายที่สามารถยกเขาพระสุเมรุได้ ส่วนฉัน แบ่งภาคไปเกิด (อวตาร) เป็นพระราม เป็นโอรสท้าวทศรถ (เจ้าเมืองกรุงอโยธยา) และนางเกาสุริยา ฉันมีพระวรกายเป็นสีเขียวทรงธนูเป็นอาวุธ มีศรวิเศษสามเล่มคือ ศรพรหมมาตร ศรอัคนิวาต และศรพลายวาต เวลาสำแดงอิทธิฤทธิ์จะปรากฏเป็น 4 มือ ทรงเทพอาวุธ ตรี คฑา จักร สังข์ ฉันมีพี่น้องร่วมบิดา คือ พระพรต เป็นโอรถของนางไกยเกษี พระลักษณ์และพระสัตรุด เป็นโอรถของนางสมุทรชา (พระลักษณ์และพระสัตรุดเป็นแฝดกัน)
และนี่ก็เป็นเรื่องเบื้องต้นของฉันที่บันทึกลงไปในไดอารี และตอนต่อไปฉันจะมาเล่าชีวิตของฉันเพิ่มเติมต่อจากนี้แน่นอน รอคอยฉันหน่อยนะพ่อไดอารี
เรื่องนี้ผมเป็นคนแต่ง แต่งเองนะครับ (แต่งใน stays ของผม) โดยมีการอ้างอิงจากหนังสือ รามเกียรติ์ ที่เป็นพระราชนิพล ของ รัชกาลที่ 1 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์
หากผิดพลาดประการใด ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้
หากมีข้อแนะนำสามารถแนะนำได้นะครับ การแต่งโดยมีอ้างอิงของผมนั้นเหมาะแก่กาาเรียนรู้หรือไม่ครับ ??
เรื่องที่ผมแต่น่าสนใจไหมครับ ?? ช่วยแนะนำผมด้วยนะครับ