วันว่างท่ามกลางบรรยากาศร้อนๆ แต่เบื่อบ้าน ไม่รู้จะไปไหนดี มาๆ มานั่งรถไฟ ไปถ่ายรูปเล่นใกล้ๆกรุงเทพกัน
รถไฟฟรีขบวนหัวหินที่เราเริ่มจะกลายเป็นขาประจำกับขบวนนี้ เวลานี้ ไปเสียแล้ว เป็นการเดินทางแบบไม่มีรถส่วนตัวที่เรามักจะใช้บริการเป็นประจำ กับขบวนเดิม 261 กรุงเทพ-หัวหิน ขึ้นที่สถานีกรุงเทพ เวลาออก 09.20 น. ถึงสถานีรถไฟบ้านโป่งประมาณ 11.09 น. ตามเวลา ที่อาจต้องเผื่อเวลานิดๆ
เราไม่อยากลืมเรื่องเล่าระหว่างทางเลย เราอยากเล่า
ไปนั่งรถไฟเล่นบนขบวนที่คุ้นเคย ขบวนรถไฟ 261 กรุงเทพ-หัวหิน เก้าอี้ทุกตัวเต็มเกือบหมดเพราะเรามาสาย เหลือที่นั่งด้านข้างประตูเลยขอนั่งกับป้า ตามมารยาทและเซนต์แรงว่าเขาต้องคุยกับเราแน่นอนก็ทักไปก่อน "ไปไหนคะ" ป้าบอกไปนครปฐม หลังจากนั้นก็ยิงคำถามมาเป็นชุดๆไม่หยุด ด้วยความอยากรู้"ขบวนนี้ไปหัวหินด้วยเหรอ ดีจัง อยากพาญาติไปทะล ไม่เคยไปหัวหินเลย"
ทีนี้เข้าทางก็บอกว่า "ขบวนนี้ไปสุดทางหัวหินค่ะ แต่ถึงประมาณบ่ายโมง บ่ายสองตีรถกลับ ถ้าเที่ยวก็ต้องไปนอน แต่ที่พักไม่แพง 400-500 ก็นอนได้ ถ้าจะไปวันเดียว ก็มีเวลาเที่ยว 4-5 ชม.แล้วนั่งรถตู้กลับกรุงเทพได้ หรือจะไปหาดชะอำก็ได้ ขบวนนี้จอดเพชรบุรี แวะเที่ยว ขากลับนั่งรถตู้" ป้าดูตื่นเต้น ตาเป็นประกายมากเวลาเราเล่าให้ฟัง ความจริงขบวนนี้แวะหลายที่ หลายๆสถานี มีเส้นทางพาลงเที่ยวต่อในจังหวัดนั้นๆด้วย
ถามป้าว่า "เพิ่งเคยนั่งรถไฟหรือเปล่าคะ" ป้าตอบว่าใช่ เพิ่งเคยนั่งครั้งแรก ป๊าดดดด เดาแม่นยังกับมีญาณทิพย์ หลังๆจะเริ่มมีเซนต์ละว่าเนี่ย คนนี้เพิ่งเคยนั่งรถไฟ ป้าบอก "นั่งไปหาญาติที่นครปฐม เขาบอกนั่งรถไฟไปได้ เลยลองนั่ง" หลังจากนั้นคุยจ้อเลย บ้านป้าอยู่ปราจีน มีแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวให้ด้วย เปิดรูปให้ดูใหญ่ "นี่ไปปราจีนอย่าลืมไปเที่ยวอ่างนฤบดินทร์ฯนะ เนี่ยวันก่อนครอบครัวก็ไปกัน"
ป้าถาม "ไปไหว้ในหลวงมาหรือยัง นี่ไปตั้งแต่สองอาทิตย์แรก ว่าจะไปอีก รอญาติกลับจากเยอรมันก่อนจะพาไป"
ขึ้นรถไฟทีไร แล้วได้คุยกับคนอายุเยอะเขาชอบชวนคุยถึงในหลวง ร.9 นะ เรื่องไปกราบพระบรมศพ รู้สึกดีนะ รู้สึกดีมากๆ
แต่ป้าก็เรียกได้ว่าคุยจนลิงหลับ ออกกรุงเทพมานิดเดียวเราก็หลับ หลับบนรถไฟประจำ เสียงรถไฟมันกล่อมให้หลับตลอด
พอใกล้ถึงนครปฐมเราก็ตื่น ป้าถาม "ยังอีกไกลไหม นี่ไม่กล้าหลับเลย กลัวลงไม่ถูก" เรางัวเงียตื่นมาดูป้ายสถานี ใกล้แล้วค่ะ แต่ยังไม่ถึง
(นี่นั่งเส้นนี้บ่อยจนเริ่มจำป้ายสถานีได้แล้วเหรอวะ?) ก็ลืมไปเลย รู้สึกผิด ลืมไปว่าป้าแกเพิ่งเคยนั่งรถไฟ รู้งี้ไม่หลับ
พอแกลงเท่านั้นแหละ "ไปแล้ว โชคดีนะลูก" ทุกๆครั้งที่คุยกับคนอายุเยอะหน่อยหรือกับใครก็ตาม เวลาต้องจาก จะได้ยินคำว่า "โชคดีนะ" "บุญรักษา" หรือ "เที่ยวให้สนุกนะ" ติดตัวมาตลอด เราถือว่าเป็นคำอวยพรของคนเดินทางที่มีค่ามากนะ เพราะเวลาได้รับ เรารู้สึกเหมือนโชคดี ที่ทุกๆการเดินทางที่ผ่านมา เราไม่เคยเจออะไรร้ายๆเลย
ทริปนี้ประหยัดสุดๆ เพราะเราเดินถ่ายรูปกันอย่างเดียว อาจจะเหนื่อยหน่อย ร้อนมากถึงมากที่สุด ซื้อน้ำบ่อย หิวก็กิน พกหมวก พกร่มไปด้วยนะคะ ถ้าจะไป เดินตามล่า หาถ่ายรูปกับสตรีทอาร์ตอย่างเดียวเลย
ระหว่างเดินทาง ก็ถ่ายรูปบ้านเมือง ประเทศบ้านโป่งก่อน หาอะไรกินไปด้วย หิว
อาจหาไม่ครบทุกจุดด้วย เพราะเหนื่อย55555 เดินกันขาลากเลยทีเดียว แนะนำใส่รองเท้าสบายๆไปเดินนะ เดินๆอยู่ก็เจอ ถามชาวบ้านเขาก็ไม่ค่อยรู้อะไร ไม่คิดว่าเมืองเล็กๆอย่างบ้านโป่งจะมีสตรีทอาร์ตสวยๆน่ารักเต็มไปหมด
งานศิลปะบนกำแพงครั้งนี้ เป็นนิทรรศการโครงการพัฒนาศิลปะร่วมสมัยชุมชนเมืองบ้านโป่ง ปี 2560 "70110 : Ban Pong Urban Art Terminal #1/2017" โดยกลุ่ม AT EXCHANGE และ BAAN NOORG ร่วมมือกันสร้างศิลปะในชุมชนบ้านโป่ง ก่อนหน้านี้จัดนิทรรศกาลเสร็จไปเมื่อ 30 กรกฎาคม 2560 ที่ผ่านมา แต่ยังมีสตรีทอาร์ตสวยๆให้ได้ชมกันเต็มเมืองบ้านโป่ง
เราไปวันธรรมดา คนไม่เยอะ จะถามชาวบ้านทีก็ไม่ค่อยมีคน มีแต่อาม่าอาอึ้ม เขาก็ไม่รู้ว่ามีภาพวาดตรงไหนบ้าง เราก็เดินหาเอง ก็จะเจอเองแหละ เดินวนๆเป็นวงกลมกันไป
มันก็จะลำบากหน่อย ไม่มีคนถ่ายรูปให้ มาคนเดียวก็ใช้ขาตั้งกล้องกันไป รูปบนกำแพงยังสวย ใหม่ และไม่ซีดจากการโดนแดดเลียมากไปนัก แนะนำว่ามาช่วงยังใหม่จะได้ถ่ายกับรูปสีสดๆเยอะเลย นั่งรถมาจากกรุงเทพแป๊บเดียว รถตู้ก็ได้ แต่แนะนำนั่งรถไฟมา ออกจากสถานีรถไฟ เดินมานิดเดียวก็เจอตามจุดต่างๆ
แจ้งพิกัด จุดหลักๆของภาพจะอยู่ที่
- โรงหนังเก่าเฉลิมทองคำ (คิวรถตู้กรุงเทพ)
- ตลาดสดเทศบาลเมืองบ้านโป่ง
- บ้านไม้โบราณ หลังก๋วยเตี๋ยวลิ้มมุ้ยเฮง(ก๋วยเตี๋ยวนางงาม)
อันนี้เป็นโซนบ้านไม้เก่า เดินข้ามถนนไปอีก เลยตลาดเทศบาลไปได้อีก เกือบหาไม่เจอแน่ะ
จับเศษผ้าและวัสดุเหลือใช้ มาทำแบบนี้แล้วถ่ายรูปเล่นก็ดีนะ เป็นการเดินหาไอเดียไปเรื่อยๆที่ดีเลยทีเดียว
จะพลาดได้ไง ทาสแมวอย่างเรา แมวแถวตลาดนี่อ้วนจริงๆ จกพุง!!
หัวเปียกฟูกันเลยทีเดียว เหงื่อ ร้อน 5555
[CR] "วันว่าง" ไปถ่ายรูปกับสตรีทอาร์ตบ้านโป่ง
ทีนี้เข้าทางก็บอกว่า "ขบวนนี้ไปสุดทางหัวหินค่ะ แต่ถึงประมาณบ่ายโมง บ่ายสองตีรถกลับ ถ้าเที่ยวก็ต้องไปนอน แต่ที่พักไม่แพง 400-500 ก็นอนได้ ถ้าจะไปวันเดียว ก็มีเวลาเที่ยว 4-5 ชม.แล้วนั่งรถตู้กลับกรุงเทพได้ หรือจะไปหาดชะอำก็ได้ ขบวนนี้จอดเพชรบุรี แวะเที่ยว ขากลับนั่งรถตู้" ป้าดูตื่นเต้น ตาเป็นประกายมากเวลาเราเล่าให้ฟัง ความจริงขบวนนี้แวะหลายที่ หลายๆสถานี มีเส้นทางพาลงเที่ยวต่อในจังหวัดนั้นๆด้วย
ถามป้าว่า "เพิ่งเคยนั่งรถไฟหรือเปล่าคะ" ป้าตอบว่าใช่ เพิ่งเคยนั่งครั้งแรก ป๊าดดดด เดาแม่นยังกับมีญาณทิพย์ หลังๆจะเริ่มมีเซนต์ละว่าเนี่ย คนนี้เพิ่งเคยนั่งรถไฟ ป้าบอก "นั่งไปหาญาติที่นครปฐม เขาบอกนั่งรถไฟไปได้ เลยลองนั่ง" หลังจากนั้นคุยจ้อเลย บ้านป้าอยู่ปราจีน มีแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวให้ด้วย เปิดรูปให้ดูใหญ่ "นี่ไปปราจีนอย่าลืมไปเที่ยวอ่างนฤบดินทร์ฯนะ เนี่ยวันก่อนครอบครัวก็ไปกัน"
ป้าถาม "ไปไหว้ในหลวงมาหรือยัง นี่ไปตั้งแต่สองอาทิตย์แรก ว่าจะไปอีก รอญาติกลับจากเยอรมันก่อนจะพาไป"
ขึ้นรถไฟทีไร แล้วได้คุยกับคนอายุเยอะเขาชอบชวนคุยถึงในหลวง ร.9 นะ เรื่องไปกราบพระบรมศพ รู้สึกดีนะ รู้สึกดีมากๆ
แต่ป้าก็เรียกได้ว่าคุยจนลิงหลับ ออกกรุงเทพมานิดเดียวเราก็หลับ หลับบนรถไฟประจำ เสียงรถไฟมันกล่อมให้หลับตลอด
พอใกล้ถึงนครปฐมเราก็ตื่น ป้าถาม "ยังอีกไกลไหม นี่ไม่กล้าหลับเลย กลัวลงไม่ถูก" เรางัวเงียตื่นมาดูป้ายสถานี ใกล้แล้วค่ะ แต่ยังไม่ถึง
(นี่นั่งเส้นนี้บ่อยจนเริ่มจำป้ายสถานีได้แล้วเหรอวะ?) ก็ลืมไปเลย รู้สึกผิด ลืมไปว่าป้าแกเพิ่งเคยนั่งรถไฟ รู้งี้ไม่หลับ
พอแกลงเท่านั้นแหละ "ไปแล้ว โชคดีนะลูก" ทุกๆครั้งที่คุยกับคนอายุเยอะหน่อยหรือกับใครก็ตาม เวลาต้องจาก จะได้ยินคำว่า "โชคดีนะ" "บุญรักษา" หรือ "เที่ยวให้สนุกนะ" ติดตัวมาตลอด เราถือว่าเป็นคำอวยพรของคนเดินทางที่มีค่ามากนะ เพราะเวลาได้รับ เรารู้สึกเหมือนโชคดี ที่ทุกๆการเดินทางที่ผ่านมา เราไม่เคยเจออะไรร้ายๆเลย
แจ้งพิกัด จุดหลักๆของภาพจะอยู่ที่
- โรงหนังเก่าเฉลิมทองคำ (คิวรถตู้กรุงเทพ)
- ตลาดสดเทศบาลเมืองบ้านโป่ง
- บ้านไม้โบราณ หลังก๋วยเตี๋ยวลิ้มมุ้ยเฮง(ก๋วยเตี๋ยวนางงาม)
ดูแผนที่ขนาดใหญ่ขึ้น