ก่อนอื่น แนะนำตัวเราก่อน เราเป็นเด็กผู้ชายคนนึงที่เป็นคนอยู่บ้านไม่ค่อยไปไหน อยู่บ้านก็เล่นเกมส์ ทำงานบ้าน ทำการบ้าน(ทำบ้าง บางทีก็ปั่นท้ายเทอม555+) เวลาว่างส่วนมากจะหนักไปทางเล่นเกมส์ เล่นบาส เล่นกีฬามากกว่า แต่ก็อ่านหนังสืออยู่นะ 555 😜
เมื่อก่อนเราชอบไปร้านเกมส์แถวบ้าน ทุกๆ เสาร์-อาทิตย์ ขอเงินพ่อแม่ไปก็ 50 บาท เล่นไป 2-5 ชม. ไปอย่างนั้นทุกอาทิตย์ พ่อแม่ก็ว่าตักเตือนนะแต่ไม่ค่อยฟัง บางครั้งนะทั้งด่าทั้งว่า สุดท้ายก็ให้ไป 555 (ยังไงงงงเนี้ยย) จนมาประมาณ ม.2 เราก็เริ่มไปน้อยลงเพราะที่บ้านมีโน๊ตบุ๊ค เราก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าเราติดเกมส์รึเปล่านะ 555 พอขึ้นมา ม.4 เราก็รู้สึกเบื่อๆเกมส์ ก็เริ่มอยากเที่ยว ไม่ค่อยอยากอยู่บ้าน แต่ก็ยังเล่นเกมส์อยู่นะ แรกตอนออกเที่ยวก็ไปกับเพื่อน 4-5 คน ขับรถสกู๊ปปี้ธรรมดา ขับไปเขื่อนที่ใกล้ๆ หลังเรียนพิเศษเสร็จ เลิกเรียน ประมาณ 4-5 โมง กว่าจะกลับบ้านก็ทุ่ม 2 ทุ่ม พ่อแม่ก็บ่นบ้างว่าทำไมกลับดึก เราก็โกหกไปว่าไปทำงานบ้านเพื่อน (ดูแย่ไปเลย) ใจจริงก็ไม่อยากโกหกหรอก แต่ถ้าบอกความจริงไปก็จะไม่ได้ไปไหนอีก แต่ก็เข้าใจนะครับ ว่าเป็นห่วงแต่ก็ชีวิตเด็กกำลังวัยรุ่น ก็ต้องทำสิ่งที่ทำให้ตัวเองมีความสุข จนตอนนี้เรา ม.6 แล้ว เราเบื่อเกมส์มาก แต่ก็เล่นอยู่เล่นเฉพาะตอนที่เครียด หรือว่างจริงๆ
เมื่อตอนนี้เราเบื่อเกมส์ เราก็จะเล่นน้อยลง ก็เริ่มอยากเที่ยวมันก็เรื่องธรรมดาของวันรุ่นหลายๆคน อยากเที่ยวโดยที่ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีผู้ปกครอง อยากไปเองคนเดียวหรือไปกับเพื่อน หรือไปกับคนรักมากกว่า ตัวเราอ่ะอยากขึ้นเขาอยากไปรับอากาศ ขับรถมอเตอร์ไซด์ไป แต่สงสารรถ เนื่องจากรถเราถังน้ำมันน้อย ขับไปไม่ถึงร้อยก็หมดแล้ว แล้วไหนต้องกังวลเรื่องเครื่องอีก คือเราก็ดูรถไม่ค่อยเป็นอีก แต่เราเคยเห็นคนเอาขึ้นไปนะ แต่ไม่รู้ว่าเขาแต่งอะไรบ้าง แต่เราไม่อยากแต่งมันเปลืองเดียวเปลี่ยนนู่นเปลี่ยนนี่ เราก็เลยจะเก็บซื้อรถใหญ่เลยทีเดียวดีกว่า แต่ตอนนี้เราคงต้องหยุดเรื่องนั้นไปก่อน ทั้งเรื่องรถ และ เรื่องเกมส์ เพราะอีกเทอมเราก็จะต้องเตรียมสอบเข้ามหาลัยแล้ว ตัวเราก็ไม่รู้ว่าจะอ่านหนังสือทันมั้ย แต่ก็ต้องพยายาม เพราะตลอดเวลาก่อนจะขึ้นมาถึงม.6 ส่วนมากเราทุ่มเทไปกับเกมส์มากกว่าสิ่งอื่น
******ถ้ามีคนมีชีวิตประจำวันคล้ายๆเรา******
สำหรับคนที่อยู่ชั้นน้อยกว่าเราหรือเท่าเรา ถ้าจะเล่นเกมส์ก็ควรต้องแบ่งเวลานะ เชื่อเราตอนนี้เรากำลังตกอยู่ที่สภาวะต่อวิทยาลัยไหนได้บ้าง 55555 ส่วนเรื่องเที่ยวก็เที่ยวน้อยลง และอีกอย่างประหยัดเงินพ่อแม่ด้วย เรื่องรถถ้าอายุยังไม่ถึง แนะนำอย่างพึ่งขอพ่อแม่ซื้อเลย ที่พูดแบบนี้ คือเราดว่าทุกคนที่กำลังเรียนอยู่คงยังไม่มีรายได้มากจนถึงซื้อรถได้ ถึงจะมีเงินเก็บซื้อรถได้ แต่เงินที่เก็บคือเงินพ่อกับแม่ที่ให้เรา ไหนจะค่าน้ำมันค่าประกัน ค่าจิปะถะอื่นๆ ก็คงต้องขอเงินพ่อแม่อยู่ดี ถ้าให้ดีรอเรียนให้ มีงานทำที่ดี คุณค่อยหาซื้อก็ได้ เวลาก็ยังเหลืออีกเยอะ ส่วนคนที่กลัวว่าจะไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนเพราะพอเรียนจบต่างคนก็ต่างทำงาน ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัว คุณก็ต้องขยัน หางาน Part time ทำ ขยันเก็บขยันออม แล้วถ้าคุณมีเงินพอที่จะซื้อรถคุณก็ซื้อได้ แต่คุณก็ต้องเก็บต้องออม ให้มันติดเป็นนิสัย เพื่อจะได้ไม่ไปขอเงินพ่อกับแม่มาก เราว่าเวลาเราซื้อของที่เอาเงินออมของตัวเองจ่ายเรารู้สึกมีความสุขและดีใจมากกว่าเอาเงินพ่อแม่ไปจ่ายอีก เรามีเรื่องมาเล่าแค่นี้แหละ ก็ไม่มากเท่าไหร่นะะ 555555555
😁😁😁😁ขอบคุณนะครับที่เข้ามาอ่าน😁😁😁😁
เป็นเหมือนกันมั้ย??
เมื่อก่อนเราชอบไปร้านเกมส์แถวบ้าน ทุกๆ เสาร์-อาทิตย์ ขอเงินพ่อแม่ไปก็ 50 บาท เล่นไป 2-5 ชม. ไปอย่างนั้นทุกอาทิตย์ พ่อแม่ก็ว่าตักเตือนนะแต่ไม่ค่อยฟัง บางครั้งนะทั้งด่าทั้งว่า สุดท้ายก็ให้ไป 555 (ยังไงงงงเนี้ยย) จนมาประมาณ ม.2 เราก็เริ่มไปน้อยลงเพราะที่บ้านมีโน๊ตบุ๊ค เราก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าเราติดเกมส์รึเปล่านะ 555 พอขึ้นมา ม.4 เราก็รู้สึกเบื่อๆเกมส์ ก็เริ่มอยากเที่ยว ไม่ค่อยอยากอยู่บ้าน แต่ก็ยังเล่นเกมส์อยู่นะ แรกตอนออกเที่ยวก็ไปกับเพื่อน 4-5 คน ขับรถสกู๊ปปี้ธรรมดา ขับไปเขื่อนที่ใกล้ๆ หลังเรียนพิเศษเสร็จ เลิกเรียน ประมาณ 4-5 โมง กว่าจะกลับบ้านก็ทุ่ม 2 ทุ่ม พ่อแม่ก็บ่นบ้างว่าทำไมกลับดึก เราก็โกหกไปว่าไปทำงานบ้านเพื่อน (ดูแย่ไปเลย) ใจจริงก็ไม่อยากโกหกหรอก แต่ถ้าบอกความจริงไปก็จะไม่ได้ไปไหนอีก แต่ก็เข้าใจนะครับ ว่าเป็นห่วงแต่ก็ชีวิตเด็กกำลังวัยรุ่น ก็ต้องทำสิ่งที่ทำให้ตัวเองมีความสุข จนตอนนี้เรา ม.6 แล้ว เราเบื่อเกมส์มาก แต่ก็เล่นอยู่เล่นเฉพาะตอนที่เครียด หรือว่างจริงๆ
เมื่อตอนนี้เราเบื่อเกมส์ เราก็จะเล่นน้อยลง ก็เริ่มอยากเที่ยวมันก็เรื่องธรรมดาของวันรุ่นหลายๆคน อยากเที่ยวโดยที่ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีผู้ปกครอง อยากไปเองคนเดียวหรือไปกับเพื่อน หรือไปกับคนรักมากกว่า ตัวเราอ่ะอยากขึ้นเขาอยากไปรับอากาศ ขับรถมอเตอร์ไซด์ไป แต่สงสารรถ เนื่องจากรถเราถังน้ำมันน้อย ขับไปไม่ถึงร้อยก็หมดแล้ว แล้วไหนต้องกังวลเรื่องเครื่องอีก คือเราก็ดูรถไม่ค่อยเป็นอีก แต่เราเคยเห็นคนเอาขึ้นไปนะ แต่ไม่รู้ว่าเขาแต่งอะไรบ้าง แต่เราไม่อยากแต่งมันเปลืองเดียวเปลี่ยนนู่นเปลี่ยนนี่ เราก็เลยจะเก็บซื้อรถใหญ่เลยทีเดียวดีกว่า แต่ตอนนี้เราคงต้องหยุดเรื่องนั้นไปก่อน ทั้งเรื่องรถ และ เรื่องเกมส์ เพราะอีกเทอมเราก็จะต้องเตรียมสอบเข้ามหาลัยแล้ว ตัวเราก็ไม่รู้ว่าจะอ่านหนังสือทันมั้ย แต่ก็ต้องพยายาม เพราะตลอดเวลาก่อนจะขึ้นมาถึงม.6 ส่วนมากเราทุ่มเทไปกับเกมส์มากกว่าสิ่งอื่น
******ถ้ามีคนมีชีวิตประจำวันคล้ายๆเรา******
สำหรับคนที่อยู่ชั้นน้อยกว่าเราหรือเท่าเรา ถ้าจะเล่นเกมส์ก็ควรต้องแบ่งเวลานะ เชื่อเราตอนนี้เรากำลังตกอยู่ที่สภาวะต่อวิทยาลัยไหนได้บ้าง 55555 ส่วนเรื่องเที่ยวก็เที่ยวน้อยลง และอีกอย่างประหยัดเงินพ่อแม่ด้วย เรื่องรถถ้าอายุยังไม่ถึง แนะนำอย่างพึ่งขอพ่อแม่ซื้อเลย ที่พูดแบบนี้ คือเราดว่าทุกคนที่กำลังเรียนอยู่คงยังไม่มีรายได้มากจนถึงซื้อรถได้ ถึงจะมีเงินเก็บซื้อรถได้ แต่เงินที่เก็บคือเงินพ่อกับแม่ที่ให้เรา ไหนจะค่าน้ำมันค่าประกัน ค่าจิปะถะอื่นๆ ก็คงต้องขอเงินพ่อแม่อยู่ดี ถ้าให้ดีรอเรียนให้ มีงานทำที่ดี คุณค่อยหาซื้อก็ได้ เวลาก็ยังเหลืออีกเยอะ ส่วนคนที่กลัวว่าจะไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนเพราะพอเรียนจบต่างคนก็ต่างทำงาน ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัว คุณก็ต้องขยัน หางาน Part time ทำ ขยันเก็บขยันออม แล้วถ้าคุณมีเงินพอที่จะซื้อรถคุณก็ซื้อได้ แต่คุณก็ต้องเก็บต้องออม ให้มันติดเป็นนิสัย เพื่อจะได้ไม่ไปขอเงินพ่อกับแม่มาก เราว่าเวลาเราซื้อของที่เอาเงินออมของตัวเองจ่ายเรารู้สึกมีความสุขและดีใจมากกว่าเอาเงินพ่อแม่ไปจ่ายอีก เรามีเรื่องมาเล่าแค่นี้แหละ ก็ไม่มากเท่าไหร่นะะ 555555555