ตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา ตั้งใจดูรากนคราท่ามกลางเสียงติชม เลยอดใจรอดูจนจบแล้วสรุปทีเดียวเลยละกัน    
    ออกตัวก่อนเลยว่าเป็นแฟนนิยายเรื่องนี้มานานมาก หยิบมาอ่านหลายครั้ง เวอร์ชั่นเก่าก็ดู แต่ขอไม่เปรียบเทียบ เพราะมันไม่มีประโยชน์ เอาเป็นว่าใครชอบดูเวอร์ชั่นไหนตั้งแต่พรุ่งนี้ก็รีรันดูในยูทูปเอาตามความชอบเนอะ

    วันนี้ถึงฉากจบแล้ว คนที่ตายก่อนแม้นเมืองก็คนดูนี่ล่ะ ขนาดตอนที่ผ่านๆมายังดูเหมือนขาดๆเกินๆไปบ้าง แต่วันสุดท้ายยังพาคนดูมาถึงจุดที่ต้องเสียน้ำตาขนาดนี้ ยอมใจพี่ออฟเลย
    โดยส่วนตัวนอกจากฉากดราม่าเรียกน้ำตาทั้งหลาย เราก็ยังชอบฉากชิงความได้เปรียบบนโต๊ะเจรจา 4 ฝ่าย และที่ชอบมากอีกฉากนึงคือตอนที่ภาพแฟลชแบคให้เห็นว่าแม้นเมืองทิ้งดาบ ใจพัง ตายแน่แม้นเมืองของป้า

เรื่องแคสติ้ง/คอสตูม/โลเกชั่น
    ไม่ต้องพูดถึง ดีงามทุกสิ่งอย่าง เพลินตาเพลินใจมาก นักแสดงก็เล่นกันสุดฝีมือ

บทโทรทัศน์
    เรียกได้ว่าเป็นจุดที่เสียงแตกมากที่สุด บางคนโอเค แต่บางคนรับไม่ได้
    สำหรับเรา เท่าที่ดูมาเรื่องนี้ยังห่างไกลกับคำว่า “บทพัง” เพียงแต่ส่วนที่เพิ่มมาอาจจะไม่ถูกใจบางคน แต่ก็ไม่ได้ออกทะเลขนาดนั้น ถ้ามองว่าส่วนที่เพิ่มมาเป็นค่านิยมของการยอมให้ผู้ชายมีเมียได้หลายคนในสมัยนั้น (แต่อาจจะไปขัดกับตัวละครในนิยาย) ขนาดเขียนจันทร์ยังเคยถามบัวผันตอนมาถึงเชียงพระคำใหม่ๆเลยว่าเจ้าน้อยมีเมียบ่าวซุกซ่อนไว้หรือเปล่า
    เอาจริงๆ ถ้าไม่เพิ่มจุดนี้ขึ้นมา ทางเชียงพระคำอาจจะถึงขั้นง่วงเหงาหาวนอนเลยทีเดียว เพราะในนิยายไม่มีอะไรเลย ชีวิตแม้นเมืองช่างสงบราบเรียบ (นอกจากฝันร้ายและจังหวะนรก) สำหรับเรารับได้นะ เพิ่มมาแล้วคันไม้คันมือดี พร้อมด่าละอองคำได้ตลอดเวลา นางสายอ่อยแบบยิ้มหวานหน้าซื่อตาใส(แต่ใจคิดคดนะยะ)
    นับจริงๆ ละอองคำออกไม่ได้มากเลย เพียงแต่ระหว่างที่ละอองคำเดินสายอ่อยเจ้าน้อย ขอนู่นนิดขอนี่หน่อยจากแม้นเมือง ละครก็ต้องเล่าเรื่อง 3 เมืองไปพร้อมๆกัน เลยเล่าแบบตัดภาพไปมา ทำให้คนดูรู้สึกว่าละอองคำสะตออยู่กับเรานานจัง (ตั้ง 4 ตอน แถมโผล่มาแต่ละทีนางก็ขอนู่นนี่ไปทีละนิดละหน่อย) ทั้งที่บางตอนละอองคำมาแค่ 2-3 เบรคเองนะ แถมบางเบรคละอองคำไม่มา ส่งเจ้าย่ามาแทน ก็โดนคนดูด่าเหมารวมเป็นแพคคู่กันไป
    เจ้าย่าเองไม่ได้เกลียดแม้นเมือง ก็รักและเอ็นดูตามสมควร แต่ย่ามีหลานสะใภ้ในใจแล้วก็ลำเอียงนิดนึง(เลี้ยงมาแต่เล็กเนอะ) ขอแค่ละอองคำได้เป็นเมียเจ้าน้อยตามที่ตั้งใจไว้ก็คงปิดจ๊อบ กลับมาเป็นเจ้าย่าแสนดีคนเดิมของคอนิยาย
    จังหวะนรก ถามว่ารำคาญไหม รำคาญมาก บางซีนนี่บทจะเผือกก็เผือกไม่สุด ฟังครึ่งๆกลางๆเดินหนีไปแล้ว ส่วนซีนที่เผือกจนสุดก็ดันเป็นบทสนทนาที่ไม่สมควรจะได้ยิน อันนี้ก็มีมาตั้งแต่ในนิยาย มันเป็นจุดหนึ่งที่ผลักดันให้การกระทำของตัวละครแต่ละตัวไปถึงจุดพีคของเรื่องนั่นแหละ
    ส่วนที่คนดูอาจจะไม่อินกับความทุกข์ในใจของแม้นเมือง อาจเป็นเพราะถึงแม้แม้นเมืองฝันร้ายบ่อย คนดูเห็นแค่แม้นเมืองนอนกระสับกระส่าย เรียกชื่อมิ่งหล้าๆๆๆๆ พอรู้สึกตัวก็เล่าแค่ว่าฝันบะดีเลย ฝันเห็นมิ่งหล้า แต่คนดูไม่เห็นภาพว่าฝันถึงอะไร มีแรงจูงใจอะไรถึงฝันแบบเดิมซ้ำๆ
    เมืองมัณฑ์ เป็นส่วนที่เรียกได้ว่าเพิ่มมาเยอะมาก เป็นการขยายที่มีการขอยืมประวัติศาสตร์บางส่วนมาใช้ ดูมีชั้นเชิงการเมือง ชิงอำนาจ ดูไปลุ้นไป จะแอบง่วงก็พวกฉากแสดงมหรสพทุกคืนนี่ล่ะ ดูอะไรกันเยอะแยะคะหม่องหม่อง ซูซู เอาเวลาไปวางแผนบริหารบ้านเมืองบ้างค่ะ
    เชียงเงิน จะทิ้งไว้กลางทางก็ไม่ได้ เดี๋ยวไม่แซบเท่าอีก 2 เมือง ไม่งั้นมีแต่สะสมอาวุธอย่างเดียว อุตส่าห์ได้พี่อู๋กับน้ำฝน(สรวง)มาเล่น และพี่ออฟไม่เคยทอดทิ้งตัวละคร เลยใส่ดราม่าข่ายคำ VS บุญมา ซึ่งจุดนี้คนดูอาจจะลำไย แต่นี่รอดูชีวิตข่ายคำอยู่นะเจ้า
    แต่สิ่งที่เรายังสับสน คือ แม้นเมืองโดนคนดูบางส่วนด่าว่าแย่งผู้ชายของมิ่งหล้า โกหก/หักหลังมิ่งหล้า แม้นเมืองอยากได้เจ้าน้อยเอง (บางคนถึงกับด่าว่าตอแ_ล) ไม่รู้ว่าปัญหาอยู่ที่ละครสื่อความไม่ครบถ้วนหรืออยู่ที่คนดูไม่ชอบคาแรคเตอร์นางเอกแนวนี้ (อ่านที่ด่าๆกันนี่ถึงกับสับสนว่าเขาดูละครเรื่องเดียวกับเราหรือเปล่า)

การใช้ภาษาเหนือ
    การใช้ภาษาเหนือในการสื่อเรื่องราว อาจเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้บางคนเลิกดู แต่สำหรับเราไม่มีปัญหา ช่วงแรกๆเผลออ่านซับ แล้วค่อยไปดูซ้ำในยูทูปเพื่อเก็บรายละเอียดของนักแสดง แต่พอผ่านไปซัก 2 ตอน ไม่อ่านแล้ว เพราะจับความได้ ยกเว้นศัพท์เทคนิคกำเมือง ตรงจุดนี้คิดว่าการใช้ภาษาเหนือเป็นการเพิ่มกลิ่นอาย เพิ่มความเชื่อว่าเรื่องนี้เกิดที่ภาคเหนือจริงๆ
    ส่วนเรื่องความเพี้ยนไม่เพี้ยน อันนี้งดออกความเห็นเพราะไม่สามารถแยกแยะได้ขนาดนั้น แต่ภาษาเหนือเป็นภาษาที่โดนด่าแล้วยังไม่รู้สึกโกรธ มันมุ้งมิ้งเกิน ฉากฟันดาบนี่ผู้ชายด่ากันอารมณ์มาเต็ม แต่คนดูแอบยิ้ม ...ขี้จุ๊ ...อี่วอก ด่ากันน่าเอ็นดู

การตัดต่อ
    เป็นสิ่งหนึ่งที่แอบเสียดายเบาๆ ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะจำนวนตอนที่ตอนแรกยังสรุปไม่ได้ว่าจะได้ฉายกี่ตอนหรือว่าอะไร (สุดท้ายก็ปรับจาก 10 เป็น 12) ทำให้บางซีนที่ควรไปต่อให้สุดกว่านี้โดนตัดไปห้วนๆ หรือบางซีนที่ยาวต่อเนื่องเกินไปจนแอบง่วง เลยเดาว่ามีซีนที่ตัดทิ้งตัดขว้างไปอีกเยอะพอสมควร ถ้ารู้จำนวนตอนที่แน่นอนตั้งแต่แรก แล้วตัดต่อดีๆ นำมาฉายในเวลาที่เหมาะสม เราว่าละครจะพาอารมณ์เราไปได้สุดกว่านี้ (แต่แค่นี้พี่ก็หน่วงจนนอนไม่หลับแล้ว)
    เชียงพระคำ เข้า-ออกง่ายเกิน หน่อเมืองนี่เข้ามาถึงคุ้ม ถึงห้องนอนเจ้าน้อยเลย เจ้าหลวงยังรู้แค่ว่ามีม้าจากเชียงเงินเข้ามา ...เจ้าหลวงคะ หลานชายนี่เกือบโดนอิหน่อฟันตายแล้วนะคะ เข้มงวดเรื่องต.ม.นิดนึงน่าจะปลอดภัยขึ้น
    ฉากช่วยมิ่งหล้าออกจากเมืองมัณฑ์ หม่องเจ้าน้อยกับหม่องอินทร มาเร็วเคลมเร็ว หายใจเฮือกเดียวไปถึงเมืองมัณฑ์ กะพริบตาอีกทีกลับถึงเชียงพระคำแล้ว (ไม่รู้ว่าถ่ายไว้แต่ตัดทิ้ง/ไม่ได้ถ่าย/เวลาหมด เอาไปดูแค่นี้พอ รู้ว่าช่วยออกมาได้พอละ เพราะดราม่าหลังจากนี้ยังรออยู่อีกเยอะ)

ฉากที่ประทับใจแบบเกินคาด (ฉากประทับใจก่อนหน้านี้คงมีคนตั้งไปหลายกระทู้แล้ว)
    ฉากปิดเมืองมัณฑ์ จากความโหดของพระนางปัทมสุดาที่ตอนแรกคิดว่าตอนเมืองมัณฑ์แตกนี่คงจะสมน้ำหน้ามากถึงมากที่สุด แต่สุดท้ายเรายังต้องสะเทือนใจกับจุดจบของเมืองมัณฑ์ จากคนที่อยู่เคยอยู่ในจุดสูงสุดต้องมาโดนเนรเทศจากบ้านจากเมือง ไม่ว่าก่อนหน้านี้จะเคยร้ายขนาดไหน แต่นาทีนั้นมันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด สูญเสีย เริ่มปวดใจหนึบๆตั้งแต่ตอนหม่องหม่องน้ำตาไหลหน้าบัลลังก์แล้ว (แพ้น้ำตาผู้ชายตลอด) ชอบการจับมือกันของหม่องหม่องและซูซูในวินาทีตกต่ำสุดในชีวิตก็เหลือกันแค่ 2 คนนี้แหละ สุดท้ายคือซีนที่ขิ่นแหม่เช็ดเท้าพระนางปัทมสุดาแล้วเอารองเท้าตัวเองใส่ให้แทน แล้วกอดรองเท้าขาดๆไว้ ถึงกับน้ำตาซึมไว้อาลัยให้ทีมเมืองมัณฑ์เลยทีเดียว

    ทีมงานเองก็รับฟังความคิดเห็นของผู้ชมตลอด ไม่ว่าจะติหรือชม อย่างเพลงเปิดที่ช่วงแรกมีเสียงวิจารณ์จนทีมงานต้องเปลี่ยนเพลง ซึ่งยอมรับว่าฟังตอนแรกนี่สะดุดเลย เสียงใครร้องเนี่ย แต่พอดูผ่านไปซัก 3 ตอน เฮ้ย มันเพราะมากนะ นี่มันชีวิตแม้นเมืองชัดๆ ทั้งแทนความในใจ(เนื้อเพลง) แทนความเป็นตัวตนของแม้นเมือง (ใช้ภาษาเหนือสื่อความ) พอเริ่มตอน 4 อ้าว..เปลี่ยนเพลงซะแล้ว แอบเสียดายเล็กๆที่ย้ายไปไว้ตอนปิด เพราะเรารู้สึกว่าเนื้อเพลงเข้ากับภาพไตเติ้ลเปิดเรื่อง ฟังแล้วหวานๆเย็นๆแต่น้ำตาแทบหยด ดนตรีสะเทือนอารมณ์ดี ส่วนเพลงหัวใจรอคำว่ารัก เหมาะเป็นเพลงปิดมากกว่า (และควรเปิดให้จบเพลง)

    เราชอบนัยยะแฝงที่ใส่มาในแต่ละฉาก ชอบอารมณ์การดูละครแล้วนำไปขบคิดต่อ หาข้อมูลเพิ่มเติม ไม่ว่าจะเป็นประวัติศาสตร์ หรือการยอมรับความเปลี่ยนแปลงของโลก หรืออะไรก็ตาม ได้เห็นกระทู้พันทิปและทวิตเตอร์พูดถึงเหตุการณ์บ้านเมืองในช่วงนั้น อ่านแล้วได้ความรู้ เพิ่มรอยหยักสมอง

    ขอบคุณเจ้าของบทประพันธ์ คุณปิยะพร ศักดิ์เกษม

    ขอบคุณพี่ออฟ พี่แดง ที่ให้โอกาสหมากได้เป็นส่วนหนึ่งของละครเรื่องนี้ ขอบคุณที่เชื่อว่าหมากสามารถเป็นเจ้าน้อยศุขวงศ์ที่เดินออกมาจากนิยาย ขอบคุณที่ช่วยชี้แนะ ขัดเกลา ให้หมากเป็นนักแสดงที่เข้าใจในศาสตร์ด้านการแสดงมากขึ้น แสดงความรู้สึกได้ละเอียดขึ้น เป็นเจ้าน้อยที่คนรัก และยังทำให้เป็นเจ้าน้อยที่หล่อมากๆในทุกๆฉาก โดยเฉพาะนุ่งโจงใส่เสื้อเชียงพระคำ

    ขอบคุณทีมงานทุกคน ที่ทุ่มเททั้งความคิด แรงกายแรงใจ เพื่อให้รากนคราออกมาได้อย่างสมบูรณ์ที่สุดเท่าที่จะทำได้  เราได้เห็นความตั้งใจ ความทุ่มเทในการทำงานของทุกๆฝ่าย เรารับรู้ได้ถึงความตั้งใจของทุกคนที่จะทำให้รากนคราเป็นผลงาน masterpiece เราเห็นความตั้งใจนั้นสะท้อนออกมาในชิ้นงานจริงๆ

    ขอบคุณนักแสดงทุกท่านในเรื่องนี้ที่แสดงกันอย่างสุดฝีมือ
    - หมาก เจ้าน้อยที่เดินมาจากนิยายพร้อมสโลแกน หล่อ ละมุน เชียงพระคำ
    - แต้ว แม้นเมืองที่รับส่งอารมณ์กับเจ้าน้อยได้อย่างดีเยี่ยม หมากจะเป็นศุขวงศ์ที่มีคนรักไม่ได้ขนาดนี้ ถ้าขาดการเป็นคู่นักแสดงที่ดีจากแต้ว
    - มิว มิ่งหล้าที่งามมาก เป็นมิ่งหล้าที่ทำอะไรร้ายๆแล้วด่าไม่ลง
    - นิว เจ้าหน่อเมืองที่แข็งกร้าว เป็นดัชนีลดทอนความสุขของแม้นเมือง ที่ทำให้เราปวดใจได้ทุกฉากที่หน่อเมืองออกมา
    - พลอย ละอองคำขี้ขอแบบตาใสและน่าหมั่นไส้ที่สุด มอบซีม่าโลชั่นแก้คันให้ใช้ตลอดปีไปเลย
    - อาโย เจ้าย่าที่โดนคนดูถอนหงอก แต่ข้าเจ้าเข้าใจสิ่งที่เจ้าย่ายะนะเจ้า
    - น้ำฝน เจ้านางปัทมสุดาที่โหดร้ายแบบไม่แคร์เวิลด์ น้ำฝนสามารถสลัดภาพเก่าๆของน้ำฝนออกไปได้จนคนดูเชื่อว่าน้ำฝนคือปัทมสุดาที่แท้ทรู
    - เอ็ม หม่องหม่องผู้มีจิตใจดี อาจจะแอบหื่นเบาๆ แต่ก็เป็นสมาชิกชมรมพ่อบ้านใจกล้านะจ๊ะ
    - พี่อู๋ เจ้าหลวงแสนอินทะ ถึงพี่จะเป็นพ่อที่ใจร้าย น้องให้อภัยได้ค่ะ แต่สุดท้ายเจ้าปี้ต้องอยู่ตัวคนเดียวเน่อ
    - น้ำฝน(สรวง) เจ้านางข่ายคำ ที่ร้ายลึกกว่าที่คิด จุดจบอนาถพอสมควร ไม่ตายแต่สติหลุดไปเลย
    - บอล เจ้าอุปราชจักรคำ น้องชายที่แสนดีของเจ้าน้อย
    - พี่ต้น เจ้าหลวงศรีวงศ์ ทีมเจ้าน้อยตลอดๆ
    - พี่ถนอม อินทรผู้ยะได้กุ๊สิ่งกุ๊อย่างเพื่อความสุขของเจ้าน้อยและแม้นเมือง ไม่ว่าจะบุกช่วยมิ่งหล้า ลอกบอน ทำเปลเด็ก เพาะต้นกล้า ย้ายต้นกล้า ตามสืบข่าว พิสูจน์ยาพิษ เสิร์ฟอาหารและเป็นเพื่อนเม้าท์ของเจ้าน้อย ...เปิ้นฮักตั๋วเน้อ
    - กรมวัง ซานตาคลอสผู้ที่มีเสียงที่หล่อที่สุดในเรื่องนี้
    - ทีมเชียงพระคำ เขียนจันทร์ คำแก้ว ฟองจันทร์ ทำให้เห็นว่าบ่าวทุกคนรักและหวังดีกับเจ้านาย พร้อมจะเป็นทุกข์ไปกับเจ้านายจริงๆ
    - ทีมเมืองมัณฑ์ มิ่น ขิ่นแหม่ (ที่แซงโค้งตอนเก็บรองเท้ามากอด)
    - มิสเตอร์แบร๊กกินส์ เพื่อนที่แสนดีของเจ้าน้อย
    - และทุกๆท่านที่ไม่ได้เอ่ยถึง ขอบคุณในฝีมือการแสดงของทุกคน ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองดีมาก ทำให้เราเชื่อว่าตัวละครมีตัวตน ทำให้เรารู้สึกรัก โกรธ เกลียด เสียใจ น้อยใจ และเอาใจช่วยไปกับทุกตัวละครเลยทีเดียว

    ขอบคุณทีมงาน #รากนครา2560 ทุกท่าน  ถึงแม้อาจไม่เป็นไปตามความคาดหวังทั้งหมด แต่ #รากนครา2560 จะสวยงามอยู่ในใจตลอดไป

ป.ล.1 ที่เขียนมายาวยืดนี่ไม่อินกับละครเลย สาบานได้
ป.ล.2 อยากรู้ว่าพี่ออฟจะทำ Boxset ออกมาไหมน้อ อยากได้แบบตัดต่อใหม่ทั้งหมด อยากใส่อะไรจัดมาให้เต็มที่ ไม่ตัดทิ้งตัดขว้าง น้องพร้อมโอนตังค์