เมืองมัณฑ์เป็นคนกำหนดเองว่าต้องการตัวมิ่งหล้าไปเป็นบาทบาจาริกา
แต่พอไปถึงเมืองมัณฑ์เข้าจริงๆ ดูเหมือนทั้งเจ้านางปัทมสุดาทั้งเจ้าหลวงเมืองมัณฑ์
ต่างไม่มีใครรับรู้ในการมาของมิ่งหล้าเลย
มันเหมือนกับจู่ๆเชียงเงินส่งลูกสาวมาบรรณาการโดยที่เมืองมัณฑ์ไม่ได้ร้องขอไปก่อน
นอกจากไม่รับรู้แถมยังกีดกันไม่ให้พบ จนมิ่งหล้าต้องตะเกียกตะกายหาทางไปเข้าเฝ้าเอง
มันแหม่งๆพิกลไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไร

อย่างเวอร์ชั่นก่อนทั้งเจ้าหลวงทั้งเจ้านางปัทมสุดาต่างรับรู้และรอคอยนะ
ปัทมสุดาไม่ได้กีดกันอะไรเลย พาเข้าเฝ้าเสียด้วยซ้ำ เพียงแต่ส่งคนไปควบคุมตำหนักเท่านั้น

ปัทมสุดาเวอร์ชั่นนี้ไม่ใจเลย ไม่มีบารมีไม่มีออร่า อย่างที่มิ่งหล้า(มิว)พูดนั่นแหล่ะ
ถอดเครื่องประดับออกมาก็แม่หญิงชาวบ้านธรรมดาๆ
เสียดายถ้าได้คุณน้ำผึ้ง-ณัฐริกา น่าจะปังกว่านี้
ฉากโยนเหรียญที่ใครๆอวยกันนักกันหนา(กลับไปดูไม่ทันฉากนี้ ไปตะกุยในท่อหาดูย้อนหลังเอา)
บอกตรงๆ...............เฉยมาก

ก็รู้ว่าเวอร์ชั่นนี้มีการปรับบางอย่างนะ แต่ควรปรับแล้วให้ปังกว่าเดิม(อย่างภาษากับเครื่องแต่งกายนี่ปังมาก)
แต่บางอย่างหรือตัวละครบางตัว มันสำคัญและเป็นจุดเปลี่ยนของเรื่องได้ ควรเน้นมากกว่าปรับให้ซอลฟ์ลง
เพราะถ้าปรับแล้วอ่อนกว่าเดิม มันจะกลายเป็นละครจืดๆไป
หวังว่าฉากมิ่งหล้าโดนกรอก.........คงไม่ถูกปรับออกไปนะ นั่นหน่ะจุดพีคจุดหนึ่งของเรื่องเลย