ผู้ชายฉลาดช่างคิดแบบเจ้าน้อย มาเจอสายอ่อยอย่างมิ่งหล้า มันไม่น่าสนใจ
และพอผู้ชายไม่ชอบแล้ว ยิ่งผู้หญิงพยายามรุก ผู้ชายก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่มีเสน่ห์
( แถมเจ้าน้อยมีการทำหน้าอึดอัด อยากจะชิ่งหนีมิ่งหล้าเป็นระยะ)
แต่แม้นเมือง แสดงออกว่าไม่แคร์ ไม่สนเจ้าน้อย มันท้าทาย กระหายให้เข้าใกล้ บวกกับความรู้ความสามารถของแม้นเมือง ไม่เหมือนผู้หญิงทั่วไป
เลยกลายเป็นแม้นเมืองยิ่งหนี เจ้าน้อยยิ่งไล่ และเจ้าแม้นเมืองก็เป็นสาวงามคนหนึ่งด้วย
(แต้วสวยมาก ไม่แพ้มิวเลย  เพียงแต่สวยกันคนละแบบเท่านั้นเอง)
ระหว่างสาวงามที่มาออดอ้อนแทบจะเกยบ่า เหมือนขนมที่หยิบใส่ปากเมื่อไรก็ได้ กับสาวงามที่ต้องออกแรงไขว่คว้า คนหลังนี่เสน่ห์ล้น
ดูแล้วไม่แปลกใจว่าทำไมจับใจเจ้าน้อยได้ในเวลาสั้น

ส่วนมิ่งหล้าคือผู้หญิงแบบที่เจ้าหลวงเมืองมัณฑ์ต้องการ เพราะเจ้าหลวงอยู่ใต้อำนาจเจ้านางปัทมสุดา
เป็นเหมือนผู้แพ้อยู่ตลอดเวลา เลยต้องการผู้หญิงสวย ช่างเอาอกเอาใจ ยกย่องเจ้าหลวงเป็นใหญ่ พอมาเจอมิ่งหล้า เลยหลงหัวปักหัวปำ