ผมมีปัญหากับสัตว์ โดยเฉพาะสัตว์เล็ก เช่น กระต่าย หนู หรือลูกหมา คือไม่ใช่ว่าผมรังเกียจนะครับ แต่ผมรู้สึกกลัวตัวเองว่า วันนึงผมอาจจะลุกขึ้นมาทำร้ายหรือฆ่ามัน สมัยประถมผมเคยเลี้ยงหนูแฮมสเตอร์ (วัยรุ่นยุค 90 นิยมครับ) ผมว่ามันน่ารัก แต่ในความน่ารักของมัน ทำให้ผมรู้สึกอยากทำร้าย จำได้ว่าผมอุ้มมันในมือแล้วอยู่ๆ ก็บีบมันแน่นจนมันอ้าปากค้างเกือบตาย ผมถึงได้ยอมปล่อย หรือแม้แต่ลูกหมา คุณตาของผมท่านเอาลูกหมามาให้เลี้ยง ความรู้สึกแบบนั้นก็เกิดขึ้นอีก คือทั้งเอ็นดูและอยากทำร้ายให้มันเจ็บ และถึงตาย ผมใช้เชือกผูกคอมันผูกกับขาโต๊ะแน่น ปล่อยให้มันร้องคราง จนคุณยายมาเห็น ผมถึงได้ยอมปล่อยมัน (แต่คุณยายเข้าใจว่าผมไม่ได้ตั้งใจ)

ผมห่างจากสัตว์ไปนาน พอโตขึ้นมองย้อนกลับไปก็เข้าใจว่าคงเพราะเรายังเด็ก แต่มาภายหลัง ผมรู้สึกว่าไม่ใช่แล้ว ผมชอบดูคลิปและถึงกับ search หาภาพที่สัตว์เล็กๆ ถูกรังแก ผมชอบเสพมัน ล่าสุดผมไปทำธุระที่อิมพีเรียล สำโรง ปรากฏว่าเค้าเอาสัตว์มาขาย ตัวเล็กๆ ราคาไม่แพง ตั้งแต่ 100 ขึ้นไป ผมไปยืนดูมันอยู่นาน ด้วยความรู้สึกที่อยากซื้อมันมาก แต่ในหัวผมคือ ซื้อไป แล้วก็เอามันไปแกล้ง ไปทรมานเล่น แล้วก็ปล่อยมันทิ้งไปตามมีตามเกิด และผมดีใจมากครับที่สุดท้ายผมเลือกจะเดินหนีไป

น้องสาวผมก็เลี้ยงแมว แถมเลี้ยงตั้ง 3 ตัว ตอนมันเล็กๆ ผมก็ไปหาและแอบทำร้ายมันบ้าง แต่เนื่องจากผมกับน้องสาวอยู่กันคนละห้อง (แมวอยู่ห้องน้อง) และผมเองก็ทำงานที่กรุงเทพฯ เป็นหลัก จึงไม่ได้ไปวุ่นวายอะไรกับมันมาก ทุกวันนี้มันโตแล้ว ผมไปหามัน เล่นกับมัน ก็ไม่ได้รู้สึกว่าอยากทำร้ายอะไรมันอีก

ผมยอมรับครับ ว่าคนรักสัตว์อ่านแล้วอาจจะเกลียดผม ผมเองก็ไม่ได้ชอบและอยากเป็นแบบนี้ แต่ในหัวหรือในความรู้สึกตอนเห็นสัตว์เล็กๆ หน้าตาน่าเอ็นดู มันรู้สึกอยากทำร้ายจริงๆ ปัญหานี้เคยเกิดขึ้นกับใครบ้างไหมครับ และมีทางแก้ไหม

ป.ล.ผมไม่เคยฆ่าสัตว์จริงๆ นะครับ ยกเว้นมดกับยุง