เราอายุประมาณ 20 ฐานะดี การเรียนดีมาก หน้าตาดี จริงๆเราจะไม่ควรมีปัญหาอะไรเลย
เราไม่ได้ยอตัวเองนะคะ เรามาขอคำปรึกษา เราจะเล่าตามความเป็นจริงทั้งหมดค่ะ
แต่เราไม่มีความสุขกับชีวิตเลยค่ะ เรารู้สึกว่าเรามีปัญหาทางจิต 2 ปัญหา
ขอเล่าทีละปัญหานะคะ
1) เราไม่รู้จักความพอดีค่ะ ในหลายๆอย่าง เราเป็นคนอยากสวยมาก ขอเงินพ่อแม่ไปศัลยกรรม
เอาเงินไปฉีดฟิลเลอร์ โบท็อก ร้อยไหม ฉีดผิว ทำนู่นทำนี่สารพัด รวมทั้งซื้อเสื้อผ้า
ทำผมตั้งแต่ดัด จนยืด จนผมเสียมากๆ ต้องตัดทิ้ง เราทำทุกอย่างจนพ่อแม่ไม่ให้เงินแล้วค่ะ
พอเราไม่มีเงินเราก็เครียดค่ะ อยากจะไปทำนู่นทำนี่อีก ทั้งๆที่ทำไปไม่ได้สวยขึ้นเลย
มีแต่แย่ลง แต่เราก็อยากทำ เหมือนเราควบคุมตัวเองไม่ได้ มีวันนึงเราเครียดมาก
ตัดผมตัวเองทิ้งจนกลายเป็นเหมือนทรงเด็ก ม.ต้น เลยค่ะ เรารู้สึกว่าเราบ้าไปแล้ว
เราอยากได้เงินมาก จนเคยคิดอยากขายตัวเลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้ทำ เพราะเรากลัว เรายังไม่เคย
และสถานภาพในสังคมเราค่อนข้างสูง กลัวว่าถ้ามีคนรับรู้จะเสื่อมเสียชื่อเสียงครอบครัว
แต่ตอนนี้เราก็ยังหยุดความต้องการของเราไม่ได้เลยค่ะ คิดอยากจะโกนหัว หรือหายามาฉีดเองด้วยซ้ำ
2) เราชอบดูหนังหรือคลิปที่ใช้ความรุนแรงค่ะ มีการฆ่า ทนมานกัน หรือพวกหนังโรคจิต
เรามีหนังแนวโรคจิต อย่าง Saw, Hostel, Scream, etc. ครบเลยค่ะ เรียกได้ว่ามีเต็มห้อง
เป็นคอลเลคชั่นเลยทีเดียว แต่การชอบหนังพวกนี้ยังไม่ทำให้เราโรคจิตหรอกค่ะ
จนวันนึงเราไปเข้าแข่งขันการประกวดเป็นพรีเซนเตอร์โฆษณาบางอย่าง
เราทุ่มเทมากค่ะ แต่สุดท้ายก็ไม่ถึงรอบชิง วันนั้นเรารู้สึกแย่มากค่ะ
เลยเดินเคว้งคว้างวนไปวนมาในที่ๆคนเยอะๆอยู่พักนึง
จนฝนตกหนักมาก คนก็พากันรีบเดินวุ่นไปหมด เราก็เดินแบบเหมือนเหม่อลอยอ่ะค่ะ
มีคนกลุ่มนึงเป็นผู้ใหญ่กับคนแก่หนึ่งคน อยู่ข้างหลังเรา เหมือนเราไปขวางทางขึ้นรถเค้า
คือเราก็ไม่รู้ตัวนะคะ เค้าก็พูดเหมือนขอทางเรา เราตอนนั้นได้ยินเสียงว่าเค้าพูดค่ะ
แต่ไม่ได้ฟัง ไม่ได้จับใจความว่าเค้าพูดอะไร เค้าก็พูดไปประมาณ 2-3 ครั้ง
จนมีคนนึงเค้าผลักเราเลยค่ะ จนเราล้มข้างทาง เปียกสกปรกไปหมดเลยค่ะเพราะฝนตก
แถมพวกเค้ายังต่อว่าเราอีก ทั้งๆที่เราไม่ได้ตั้งใจจะขวางทาง
ตอนนั้นเราโกรธแค้นมากค่ะ เราพูดออกมาเบาๆว่า "กุจะฆ่าเมิง"
เหมือนพูดกับตัวเองค่ะ เราอยากฆ่าเค้าจริงๆนะคะ แต่เราเริ่มรู้สึกตัวว่า
เราผิดปกติทางจิตแล้วค่ะ ที่มีความคิดอย่างนั้น
หลังจากนั้นก็มีเรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นอีกเวลาเรามีปัญหากับคนอื่น
เราจะพึมพำกับตัวเองว่าจะฆ่าเค้า แล้วอยู่บ้านบางทีเราก็คิดแผนการจะฆ่าคนจริงๆด้วยค่ะ
ตอนนี้ถึงกับซื้อพวกมีดใหญ่ๆมาบ้างแล้วค่ะ แต่ยังไม่กล้าลงมือ
เราไม่กล้าปรึกษาเรื่องพวกนี้กับใครจริงๆ ที่พิมมานี้เหมือนระบายอย่างหนึ่ง
มันเป็นเรื่องที่เราไม่สามารถบอกใครได้ ยาวไปก็ขอโทษนะคะ
จะว่าเราบ้า ควรไปหาหมอก็ได้ค่ะ แต่เราไม่ไปหรอกนะคะ เราไม่กล้าไปค่ะ
ที่เข้ามาตั้งกระทู้นี้ ยังกลัวมีคนมาเห็นเลยค่ะ
ขอบคุณที่อุส่าเข้ามาอ่านนะคะ
เรารู้สึกว่ามีปัญหาทางจิตค่ะ ถึงกับมีความคิดอยากฆ่าคน ขอคำปรึกษา
เราไม่ได้ยอตัวเองนะคะ เรามาขอคำปรึกษา เราจะเล่าตามความเป็นจริงทั้งหมดค่ะ
แต่เราไม่มีความสุขกับชีวิตเลยค่ะ เรารู้สึกว่าเรามีปัญหาทางจิต 2 ปัญหา
ขอเล่าทีละปัญหานะคะ
1) เราไม่รู้จักความพอดีค่ะ ในหลายๆอย่าง เราเป็นคนอยากสวยมาก ขอเงินพ่อแม่ไปศัลยกรรม
เอาเงินไปฉีดฟิลเลอร์ โบท็อก ร้อยไหม ฉีดผิว ทำนู่นทำนี่สารพัด รวมทั้งซื้อเสื้อผ้า
ทำผมตั้งแต่ดัด จนยืด จนผมเสียมากๆ ต้องตัดทิ้ง เราทำทุกอย่างจนพ่อแม่ไม่ให้เงินแล้วค่ะ
พอเราไม่มีเงินเราก็เครียดค่ะ อยากจะไปทำนู่นทำนี่อีก ทั้งๆที่ทำไปไม่ได้สวยขึ้นเลย
มีแต่แย่ลง แต่เราก็อยากทำ เหมือนเราควบคุมตัวเองไม่ได้ มีวันนึงเราเครียดมาก
ตัดผมตัวเองทิ้งจนกลายเป็นเหมือนทรงเด็ก ม.ต้น เลยค่ะ เรารู้สึกว่าเราบ้าไปแล้ว
เราอยากได้เงินมาก จนเคยคิดอยากขายตัวเลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้ทำ เพราะเรากลัว เรายังไม่เคย
และสถานภาพในสังคมเราค่อนข้างสูง กลัวว่าถ้ามีคนรับรู้จะเสื่อมเสียชื่อเสียงครอบครัว
แต่ตอนนี้เราก็ยังหยุดความต้องการของเราไม่ได้เลยค่ะ คิดอยากจะโกนหัว หรือหายามาฉีดเองด้วยซ้ำ
2) เราชอบดูหนังหรือคลิปที่ใช้ความรุนแรงค่ะ มีการฆ่า ทนมานกัน หรือพวกหนังโรคจิต
เรามีหนังแนวโรคจิต อย่าง Saw, Hostel, Scream, etc. ครบเลยค่ะ เรียกได้ว่ามีเต็มห้อง
เป็นคอลเลคชั่นเลยทีเดียว แต่การชอบหนังพวกนี้ยังไม่ทำให้เราโรคจิตหรอกค่ะ
จนวันนึงเราไปเข้าแข่งขันการประกวดเป็นพรีเซนเตอร์โฆษณาบางอย่าง
เราทุ่มเทมากค่ะ แต่สุดท้ายก็ไม่ถึงรอบชิง วันนั้นเรารู้สึกแย่มากค่ะ
เลยเดินเคว้งคว้างวนไปวนมาในที่ๆคนเยอะๆอยู่พักนึง
จนฝนตกหนักมาก คนก็พากันรีบเดินวุ่นไปหมด เราก็เดินแบบเหมือนเหม่อลอยอ่ะค่ะ
มีคนกลุ่มนึงเป็นผู้ใหญ่กับคนแก่หนึ่งคน อยู่ข้างหลังเรา เหมือนเราไปขวางทางขึ้นรถเค้า
คือเราก็ไม่รู้ตัวนะคะ เค้าก็พูดเหมือนขอทางเรา เราตอนนั้นได้ยินเสียงว่าเค้าพูดค่ะ
แต่ไม่ได้ฟัง ไม่ได้จับใจความว่าเค้าพูดอะไร เค้าก็พูดไปประมาณ 2-3 ครั้ง
จนมีคนนึงเค้าผลักเราเลยค่ะ จนเราล้มข้างทาง เปียกสกปรกไปหมดเลยค่ะเพราะฝนตก
แถมพวกเค้ายังต่อว่าเราอีก ทั้งๆที่เราไม่ได้ตั้งใจจะขวางทาง
ตอนนั้นเราโกรธแค้นมากค่ะ เราพูดออกมาเบาๆว่า "กุจะฆ่าเมิง"
เหมือนพูดกับตัวเองค่ะ เราอยากฆ่าเค้าจริงๆนะคะ แต่เราเริ่มรู้สึกตัวว่า
เราผิดปกติทางจิตแล้วค่ะ ที่มีความคิดอย่างนั้น
หลังจากนั้นก็มีเรื่องทำนองนี้เกิดขึ้นอีกเวลาเรามีปัญหากับคนอื่น
เราจะพึมพำกับตัวเองว่าจะฆ่าเค้า แล้วอยู่บ้านบางทีเราก็คิดแผนการจะฆ่าคนจริงๆด้วยค่ะ
ตอนนี้ถึงกับซื้อพวกมีดใหญ่ๆมาบ้างแล้วค่ะ แต่ยังไม่กล้าลงมือ
เราไม่กล้าปรึกษาเรื่องพวกนี้กับใครจริงๆ ที่พิมมานี้เหมือนระบายอย่างหนึ่ง
มันเป็นเรื่องที่เราไม่สามารถบอกใครได้ ยาวไปก็ขอโทษนะคะ
จะว่าเราบ้า ควรไปหาหมอก็ได้ค่ะ แต่เราไม่ไปหรอกนะคะ เราไม่กล้าไปค่ะ
ที่เข้ามาตั้งกระทู้นี้ ยังกลัวมีคนมาเห็นเลยค่ะ
ขอบคุณที่อุส่าเข้ามาอ่านนะคะ