คือพ่อไปเอาแมวมาเลี้ยงแล้วเวลาเราเห็นแมวมันจะรู้สึกอยากแกล้ง ไม่ได้แกล้วหยอกๆน่ารักๆเหมือนคนอื่น แต่ชอบแกล้งให้มันตกใจ  บางทีชอบวิ่งไล่มันให้มันกลัว แรกๆมันก็วิ่งหนี แต่หลังๆมันเบือนหน้าหนีแทน55555 บางทีก็ชอบเอาหน้าไปใกล้ๆแล้วขู่มันจนมันกลัว ชอบแกล้งอุ้มมันจะทำเป็นโยนลงบ้าน แล้วเราก็ชอบไปแกล้งไปกวนมัน เวลามันเล่นกับเราเราจะไม่ชอบเล่นกับมันละรำคาญมากๆ อีกส่วนนึงคือหมั่นไส้แมวเพราะพ่อชอบเข้าข้าง พอเวลามันนอน เราชอบไปพลิกตัวมันไปมา หรือไม่ก็จับมันมาเต้น ไม่ชอบเห็นแมวมีความสุขค่ะ เพราะอิจฉารึเปล่าไม่รู้ ตอนนั้นแมวทำบ้านเละพ่อไม่เชื่อค่ะแล้วบอกว่าน้องยังเล็กแล้วให้เราเก็บ โมโหมากเลยจับแมวมาเก็บทิษชู่ พ่อมาด่าเราพาล เอ้า สรุปเราผิดหรอก แค่ตะสอนมันว่าถ้าจะทำเละต้องเก็บ แล้วเราก็รู้สึกไม่ชอบแมว ชอบอย่างเดียวคือชอบแกล้ง แต่ก็ไม่เคยแกล้งให้แมวเจ็บตัว เวลาแมวกวนตีนอยากตีมากแต่ก็ตีไม่ลงแค่ชอบแกล้งให้ตกใจ ชอบแกล้งมากๆ แกล้งให้มันกลัว รู้สึกเห็นแล้วต้องแกล้ง ไม่ใช่แค่แมวตัวเอง แมวบ้านข้างๆเวลามาป้วนเปี่ยนที่บ้านก็แกล้ง โดยเฉพาะแมวที่ชอบทำตัวเปรี้ยวๆเสียงดังโวยวายทำตัวไม่น่ารักยิ่งชอบแกล้ง รู้สึกผิดและก็รู้สึกสงสารมาก รู้สึกขอโทษแมว แต่มันก็อดไม่ได้ว่าถ้าเห็นแมวแล้วอยากจะแกล้ง แบบนี้เข้าข่ายโรคจิตชอบทารุณสัตว์ไหมคะ หนักมากไหมหรือยังไง บางทีก็รู้สึกขอโทษแมวแต่ไม่พูดขอโทษเหมือนคนอื่นจะซื้อขนมให้แทน แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเป็นทาสแมวอยู่ดี ถ้าเรานิสัยแบบนี้เริ่มเข้าข่ายโรคจิตมีวิธรเปลี่ยนความคิดให้รักแมวไหมคะ อยากจะรักแต่หมั่นไส้