สวัสดีค่ะเรามีเรื่องที่รู้สึกผิดในใจอยากจะระบายเริ่มเลยนะคะ
เราเป็นคนที่ค่อยข้างไม่ชอบการนอกใจหรือการไม่ซื่อสัตย์เราเข้าใจว่าเวลาที่เราโดนคนที่รักและไว้ใจนอกใจมันรู้สึกยังไง
แต่สุดท้ายเราก็กลายเป็นคนแบบที่ตัวเองไม่ชอบไปซะงั้นเรารู้ค่ะว่าเราผิดเราไม่ได้ตั้งกระทู้มาเพื่อให้ใครมาคิดว่าต้องการอะไรก็รู้ทุกอย่างยังหน้าด้านทำ  จริงๆถ้าเราเป็นคนที่เข้ามาอ่านก็คงจะเกลียดตัวเองพอตัว555555 เรื่องมันมีอยู่ว่าเรารู้จักกับผู้ชายคนนึงเขาเข้ามาคุยกับเราจากการเริ่มต้นความสัมพันธ์ด้วยการทักทายปกติคุยกันแบบปกติไม่ได้ดูมีท่าทีอะไรว่าจะเกินเลยแต่ว่าในบทสนทนาส่วนใหญ่ก็จะเป็นคำที่ทำให้เรารู้สึกดีจนเวลาผ่านไปนานเข้าคุยกันทุกๆวันกลายเป็นความชินและผูกพันธ์โดยไม่รู้ตัวเริ่มจีบกันมากขึ้นหึงหวงกันซึ่งนั้นแหละค่ะเรารู้สึกกดี และโอเคมากเราคุยกันได้สักพักก็หลายเดือนอยู่นะคะเราเริ่มรู้สึกจริงจังกับเค้ามากขึ้น และรู้สึกได้ว่าเขาเองก็จริงจังและรู้สึกดีกับเรามากขึ้นเหมือนกัน จนนานเข้าเราเลยเลือกที่จะคุยเรื่องนี้กับเขาแบบเริ่มจะจริงจังมากขึ้นเพราะเขาโตกว่าเรา เราก็หวังว่าการคุยแบบผู้ใหญ่ จะมีอะไรชัดเจนขึ้น เราคุยกันอยู่เกือบปี เราเลยตัดสินใจถามเกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์นี้ของเรา ก็นั่นแหละค่ะคุยไปคุยมาจนสุดท้ายก็ได้คำตอบที่ว่า “รู้สึกดีกับเรา แต่..มีแฟนแล้ว” เรางงมากว่าเรื่องราวทั้งหมดเกิดอะไรขึ้นกับเราการทำนู้นนี่หึงหวงเหมือนคนคบกันมาเป็นเวลาเกือบปีคืออะไร ความรู้สึกเราที่รู้สึกรักและผูกพันธ์ไปแล้วจะทำยังไงเรางงมาก งงไปหมดว่ามีด้วยหรอปบบนี้ ทำไมไม่บอกเราแต่แรก หรือเราผิดเองที่ไม่ถาม อยู่ดีๆเราก็แอบคุยกับแฟนคนอื่นมาเป็นปีทั้งๆที่ไม่รู้ตัว และตอนนี้เราก็รักเขาไปแล้ว เราควรทำยังไงดีคะ เขายังเหมือนเดิมทุกอย่างมาหา บอกคิดถึง เป็นห่วง ปล.ไม่ได้เข้าข้างเขานะแต่เขาเป็นคนดีมากในเรื่องของการดูและและเคียงข้างเราเวลาเจอปัญหา ตอนนี้เรายังตัดใจไม่ได้ใครเคยเจอเหตุการ์ณแบบนี้ หรือมีข้อแนะนำแนะนำเราทีนะคะ