ตอนเด็กๆ เราก็ไม่คิดหรอกว่า เรื่องเงินจะกลายมาเป็นปัญหาสำคัญในชีวิตคู่ จนวันที่พ่อกับแม่ทะเลาะกันเรื่องเงิน
ตอนนั้นละรู้ซึ้งเลยว่า เราไม่ได้อยู่ในโลกลาเวนเดอร์ เราอยู่ในโลกแห่งความจริง

ถ้าเราจะเลิกกะเค้าเพราะเรื่องเงิน หลายๆคนในนี้คงคิดว่า อะไร เงินแค่นี้ เป็นผู้หญิงเราไม่ต้องการใครมาดูแล เราหาเงินเองได้ บลาๆๆๆ
แต่เอาชีวิตจริงที่ไม่ใช่ทุ่งลาเวนเดอร์ ผู้หญิงทุกคนล้วนแล้วแต่ต้องการให้ผู้ชายเสียสละ มีน้ำใจ ไม่ต้องสายเปย์ก็ได้
แค่มีน้ำใจสักเดือนละครั้ง สองเดือนครั้ง หรือแค่ออกให้ก่อนแล้วเราจ่ายให้ทีหลัง เราไม่ต้องควักจ่ายก่อนทุกครั้งเพื่อไม่ให้น่าเกลียดก็จะรู้สึกมีพระคุณ

เราไม่ได้มองหาคนที่รวยกว่าหรอกนะคะ เพราะในชีวิตเราก็มีแฟนที่ฐานะทางบ้านมีน้อยกว่าเรา สิ่งนี้ทำให้
แฟนเราเป็นคนซีเรียสเรื่องเงินมากๆค่ะ เราใช้ชีวิตกันอย่างหารครึ่งตลอด ถ้าจะเลี้ยงก็จะเป็นโอกาสพิเศษจริงๆ
เรานั่งรถจากจังหวัดนึงกลับมาหาเค้าทุกอาทิตย์ เพื่อจะได้เจอกัน ค่ารถอาทิตย์นึงก็ตกหลายร้อย
บางทีค่าน้ำ ค่าขนม ค่าข้าว ของฝากที่เค้าฝากซื้อ เราจ่ายไปก่อน เราก็หยวนๆ ไม่คิดให้ ไม่เป็นไร แต่ถ้ามันเยอะๆก็ไม่ไหวเหมือนกันค่ะ

แต่กับเค้า เค้าจะชอบคิดว่า เค้าเสียสละเงินให้เรามาก เค้าออกให้เราตลอด เรายังงงอยู่ว่า
เค้าเสียสละออกเงินให้เราเนี่ย โอเค ยอมรับตามตรง อาจจะมีค่าข้าวบ้าง แต่ก็แค่ค่าข้าวค่ะ 30-40 บาท และน้อยครั้งมาก
พอเราทวงเรื่องเงินที่เค้าติด เค้าจะบอกว่า เค้าจ่ายแล้ว และเราติดเค้าอยู่ ซึ่งตอนแรกๆเราก็เชื่อค่ะ พอหลังๆเราเริ่มจดบ้าง
แต่เค้าก็มั่นใจในความจำของเค้า ทำให้เราทะเลาะกันบ่อยๆเรื่องคืนเงินหรือยัง คืนไปแล้วทำไมหาว่ายังไม่คืน

ที่บ่นมายืดยาวเพื่อจะบอกว่า ชีวิตคู่กับเงินมันสำคัญมากๆค่ะ ใครที่บ้านเคยขาดจะรู้ซึ้งดีว่า เงินมันสำคัญขนาดไหน
ถ้าเป็นจริงก็อยากให้โลกนี้ไม่มีเงิน กลับไปใช้วิธีเอาของมาแลกของ พ่อกับแม่ของเราอาจจะได้กลับมาด้วยกันเหมือนเดิมก็ได้ค่ะ