"Matera อาจจะอยู่ไกลจาก Brindisi สักหน่อย แต่เป็นเมืองที่ฉันชอบที่สุดในแถบนี้ เธอน่าจะหาเวลาไปให้ได้นะ" เพื่อนสนิทชาวญี่ปุ่นพูดกับผมขณะที่ผมพักอยู่ที่เมือง Brindisi ระหว่างการมาเหยียบส้นรองเท้าบู๊ทเป็นครั้งแรก
แต่จนแล้วจนรอด ผมก็ไม่มีเวลาไป จนกระทั่งได้มาเยือนภูมิภาคนี้อีกเป็นครั้งที่ ๒ จึงได้ตัดสินใจไปพักที่ Matera ซะเลย
ไม่กี่วันก่อนที่จะบินมาลง มีข่าวรถไฟชนกันแถบนี้ เพราะที่นี่ยังใช้ระบบรางเดียวอยู่ แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้รู้สึกเป็นกังวลอะไร
พอเครื่องลงจอดที่เมือง Bari ผมต่อรถเข้ามาในเมืองเพื่อขึ้นรถไฟไปที่ Matera อีกที รถไฟก็วิ่งไปตามปกติไปสัก ๓-๔ สถานี จู่ ๆ ก็หยุด แล้วถอยหลังกลับเข้าสถานีก่อนหน้า สักพัก มีรถไฟอีกขบวนวิ่งสวนมาบนรางเดี่ยวที่รถไฟของผมเพิ่งร่นถอยออกมา....
เกือบไม่รอดแล้วไหมล่ะ
อีกสักพักใหญ่ ผมก็มาถึงสถานีรถไฟ Matera เป็นสถานีรถไฟใหม่ที่เข้ามาถึงใจกลางเมือง โดยสถานีและตัวรางอยู่ใต้ดิน!
เมื่อหลายสิบปีก่อน Matera เป็นเมืองที่ยากจนมาก ถึงขนาดที่สถานีรถไฟไม่มีป้ายชื่อ และในตอนนั้น สถานีที่ใกล้ที่สุดตั้งอยู่นอกตัวเมืองไปหลายกิโล ไม่ได้สะดวกสบายอย่างทุกวันนี้
หลังจากเช็กอินเสร็จเรียบร้อย ผมก็กินข้าวเติมพลัง พร้อมสำรวจเมือง
Sassi หรือตัวเมืองเก่าของ Matera มีการตั้งถิ่นฐานตั้งแต่สมัยยุคหิน บ้านเรือนสร้างโดยขุดเข้าไปในภูเขาหินปูนที่ตั้งอยู่บนเชิงเขาโกรกธาร (canyon) ที่เกิดจากแม่น้ำกัดเซาะ เกิดเป็นเมืองสีขาวที่ลดหลั่นไปตามเชิงเขา จนได้รับฉายาว่า la Città Sotterranea (เมืองใต้ดิน)
ราวปี ๒๕๒๓ รัฐบาลอิตาลีเคยบังคับให้ผู้คนย้ายออกจาก Sassi เพื่อไปตั้งรกรากใหม่ในบริเวณที่กำลังพัฒนาและมีความทันสมัยกว่า
แต่ต่อมา เมื่อยูเนสโก้ได้ประกาศให้ Matera เป็นเมืองมรดกโลกเมื่อปี ๒๕๓๖ ประกอบกับเป็นสถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องดัง The Passion of the Christ ทำให้ Matera เริ่มเป็นที่รู้จัก เม็ดเงินเริ่มไหลเข้ามา คนท้องถิ่นได้ประโยชน์จากการท่องเที่ยว
บ้านเรือนใน Sassi ยังคงมีคนอาศัยอยู่ บางที่เปิดเป็นที่พัก บ้างก็ถูกทิ้งร้าง ใครจะพักในตัวเมืองเก่าจริง ๆ อาจจะลำบากหน่อย เพราะรถยนต์เข้าไปไม่ได้ และต้องหอบสัมภาระเดินขึ้นลงเขาเข้าไป ส่วนตัวผมพักอยู่นอกเมืองแต่ติดกับทางเข้าของตัวเมืองเก่าเลย
ตอนที่ผมไปเมื่อ ๒ ปีที่แล้ว นักท่องเที่ยวเริ่มมีบ้างแล้ว แต่ไม่เยอะเท่าไหร่ เดินได้สบาย ๆ ผู้คนยังใช้ชีวิตประจำวันอยู่ ผมได้รับเชิญจากคุณยายคุณย่าชาวอิตาเลียนให้ไปนั่งคุยด้วย แต่ภาษาอิตาเลียนของผมไม่แข็ง เลยแต่ได้ถู ๆ ไถ ๆ ตอนนี้ก็พูดไม่ได้แล้ว
คิดว่า "ณ ส้นรองเท้าบู๊ทอิตาลี" ใกล้มาถึงตอนจบทุกทีแล้ว ตอนหน้าเป็นเมืองอะไร โปรดติดตาม
-----------------------------------------------------
ใครสนใจการเรียน การทำงาน และการท่องเที่ยวแนว hidden gems ในยุโรป ก็ขอเชิญไปเยี่ยมชมหรือพูดคุยกันได้ที่เฟสบุ๊คแฟนเพจครับ
https://www.facebook.com/IRememberEurope/
ณ ส้นรองเท้าบู๊ทอิตาลี (๕) : ศรัทธาในเมืองใต้ดิน Matera
แต่จนแล้วจนรอด ผมก็ไม่มีเวลาไป จนกระทั่งได้มาเยือนภูมิภาคนี้อีกเป็นครั้งที่ ๒ จึงได้ตัดสินใจไปพักที่ Matera ซะเลย
ไม่กี่วันก่อนที่จะบินมาลง มีข่าวรถไฟชนกันแถบนี้ เพราะที่นี่ยังใช้ระบบรางเดียวอยู่ แต่ตอนนั้นก็ไม่ได้รู้สึกเป็นกังวลอะไร
พอเครื่องลงจอดที่เมือง Bari ผมต่อรถเข้ามาในเมืองเพื่อขึ้นรถไฟไปที่ Matera อีกที รถไฟก็วิ่งไปตามปกติไปสัก ๓-๔ สถานี จู่ ๆ ก็หยุด แล้วถอยหลังกลับเข้าสถานีก่อนหน้า สักพัก มีรถไฟอีกขบวนวิ่งสวนมาบนรางเดี่ยวที่รถไฟของผมเพิ่งร่นถอยออกมา....
เกือบไม่รอดแล้วไหมล่ะ
อีกสักพักใหญ่ ผมก็มาถึงสถานีรถไฟ Matera เป็นสถานีรถไฟใหม่ที่เข้ามาถึงใจกลางเมือง โดยสถานีและตัวรางอยู่ใต้ดิน!
เมื่อหลายสิบปีก่อน Matera เป็นเมืองที่ยากจนมาก ถึงขนาดที่สถานีรถไฟไม่มีป้ายชื่อ และในตอนนั้น สถานีที่ใกล้ที่สุดตั้งอยู่นอกตัวเมืองไปหลายกิโล ไม่ได้สะดวกสบายอย่างทุกวันนี้
หลังจากเช็กอินเสร็จเรียบร้อย ผมก็กินข้าวเติมพลัง พร้อมสำรวจเมือง
Sassi หรือตัวเมืองเก่าของ Matera มีการตั้งถิ่นฐานตั้งแต่สมัยยุคหิน บ้านเรือนสร้างโดยขุดเข้าไปในภูเขาหินปูนที่ตั้งอยู่บนเชิงเขาโกรกธาร (canyon) ที่เกิดจากแม่น้ำกัดเซาะ เกิดเป็นเมืองสีขาวที่ลดหลั่นไปตามเชิงเขา จนได้รับฉายาว่า la Città Sotterranea (เมืองใต้ดิน)
ราวปี ๒๕๒๓ รัฐบาลอิตาลีเคยบังคับให้ผู้คนย้ายออกจาก Sassi เพื่อไปตั้งรกรากใหม่ในบริเวณที่กำลังพัฒนาและมีความทันสมัยกว่า
แต่ต่อมา เมื่อยูเนสโก้ได้ประกาศให้ Matera เป็นเมืองมรดกโลกเมื่อปี ๒๕๓๖ ประกอบกับเป็นสถานที่ถ่ายทำภาพยนตร์เรื่องดัง The Passion of the Christ ทำให้ Matera เริ่มเป็นที่รู้จัก เม็ดเงินเริ่มไหลเข้ามา คนท้องถิ่นได้ประโยชน์จากการท่องเที่ยว
บ้านเรือนใน Sassi ยังคงมีคนอาศัยอยู่ บางที่เปิดเป็นที่พัก บ้างก็ถูกทิ้งร้าง ใครจะพักในตัวเมืองเก่าจริง ๆ อาจจะลำบากหน่อย เพราะรถยนต์เข้าไปไม่ได้ และต้องหอบสัมภาระเดินขึ้นลงเขาเข้าไป ส่วนตัวผมพักอยู่นอกเมืองแต่ติดกับทางเข้าของตัวเมืองเก่าเลย
ตอนที่ผมไปเมื่อ ๒ ปีที่แล้ว นักท่องเที่ยวเริ่มมีบ้างแล้ว แต่ไม่เยอะเท่าไหร่ เดินได้สบาย ๆ ผู้คนยังใช้ชีวิตประจำวันอยู่ ผมได้รับเชิญจากคุณยายคุณย่าชาวอิตาเลียนให้ไปนั่งคุยด้วย แต่ภาษาอิตาเลียนของผมไม่แข็ง เลยแต่ได้ถู ๆ ไถ ๆ ตอนนี้ก็พูดไม่ได้แล้ว
คิดว่า "ณ ส้นรองเท้าบู๊ทอิตาลี" ใกล้มาถึงตอนจบทุกทีแล้ว ตอนหน้าเป็นเมืองอะไร โปรดติดตาม
ใครสนใจการเรียน การทำงาน และการท่องเที่ยวแนว hidden gems ในยุโรป ก็ขอเชิญไปเยี่ยมชมหรือพูดคุยกันได้ที่เฟสบุ๊คแฟนเพจครับ https://www.facebook.com/IRememberEurope/