เราเห็นกระทู้หลายๆกระทู้ที่บ่นถึงเรื่องนี้ และบทนี้ ซึ่งเราขอตั้งอีกสักกระทู้หนึ่งแล้วกัน อัดอั้นตันใจมากกับบทละอองคำ รำคาญ ลำไยแบบว่ามาทั้งสวนทั่วประเทศก็ไม่พอ

จริงๆเรารอดูละครเรื่องนี้มานานมาก ชอบเวอร์ก่อนด้วยส่วนหนึ่ง และเวอร์ชั่นนี้คุณอ๊อฟทำไม่น่าผิดหวัง ละครออกมาตอนแรกก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ภาพสวยแบบนัวร์ๆ สร้างบรรยากาศ ดูเป็นละครดื่มด่ำความงามได้ดีมาก เดินเรื่องไว แต่พอพาร์ทเชียงพระคำ ที่แม้นเมืองต้องมาแต่งงานเพื่อการเมือง และมาอยู่นี้ ทำให้เราดื่มจนง่วง กลั้วด้วยความลำไยกับตัวละครอย่าง ละอองคำ

นางเป็นตัวละครที่ออกมาทีไร ก็ทำให้เรารู้สึกว่า...



เป็นตัวละครที่แบบว่า น่าถีบให้ตกภูผาเมือง มาทีไรก็ "น้องขอผัวของเจ้าปี้นะกะเจ้า ได้ก่อเจ้า" ไม่ว่าทางตรง ทางอ้อม นางพูดทุกทาง ทำไงก็ได้ให้เขายกให้ มาเยี่ยมแม้นเมืองทีไรก็มาขอผัวทุกที วนเวียนอยู่อย่างนี้ ไม่ไปไหน ส่วนแม้นเมืองก็ทำหน้าบูดเป็นก้นสุนั้ข หมองจนยูวีไม่อยากส่องหน้าเพราะหมองอยู่แล้ว มีปมเรื่องมิ่งหล้าอยู่แล้ว ก็มาเจอละอองคำอีก อิผี!! หมองแล้วหมองอีก

คือมันเป็นพาร์ทยืดเยื้อไปป่ะ กับตัวละครนี้ จะเพิ่มมาพิสูจน์ใจ พิสูจน์รักก็ไม่ควรลากยาวขนาดนี้ ไม่จำเป็น น่ารำคาญมาก คือพลอยเล่นบทนี้ออกมาดี น่าถีบให้ตกน้ำตก แต่ควรยาวขนาดนี้เลยเหรอ ควรปิดจ็อบภายใน 1 หรือ 2ตอนไหม เพราะมันดูเป็นส่วนเกินมาก ไม่จำเป็นต้องต่อความยาวสาวความยืด ซึ่งความรำคาญนี้ไม่ถือว่าเป็นการประสบความสำเร็จนะ มันคือหลุมของละคร

พาร์ทเชียงพระคำควรเป็นช่วงที่แม้นเมืองได้กดทับความทุกข์ในใจที่ว่าตัวเองผิดคำสัญญากับน้อง และเข้าใจผิดว่าสามีไม่รัก แต่คนที่เขารักคือน้องสาว และมีความสุขในชีวิตที่นี้ และเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ แต่ความทุกข์จะถูกปลดล็อกอีกครั้งพอศุขวงศ์ช่วยมิ่งหล้าออกมาจากเมืองมัณฑ์

แต่ละครกลับเลือกซ้อนทับปมรักสามเส้าของศุขวงศ์ - แม้นเมือง - มิ่งหล้า โดยเอาละอองคำมาเป็นตัวแปร ยืดเยื้อบท ขยี้ความดราม่า ทุกข์โศก และโชคชะตาที่น่าเวทนาของแม้นเมืองแทน ซึ่งดูแล้วเบื่อค่ะ ทำทำไม ขยี้ทำไม ไม่จำเป็นเลย เมืองมัณฑ์ก็เจอความฟาดฟันของมิ่งหล้า - ปัทมสุดา แต่พาร์ทเชียงพระคำแทนที่จะหวาน ให้คนดูสบายอารมณ์ แต่ต้องมาเจอความอึดอัด ดราม่าไม่เลิกไม่แล้วของแม้นเมือง อืม น่ารำคาญค่ะ ไม่น่าดู

อย่าหาว่าพูดแรงเลย เอาตรงๆ เราว่าละครเรื่องนี้สามารถดีกว่านี้ได้ ถ้าไม่มีบทละอองคำ เพราะมันเป็นส่วนเกิน