สวัสดีค่ะกระทู้นี้เราอยากให้เพื่อนๆลองนั่งคิดคนเดียวดูนะคะ สมมุติว่าเราเกิดมาครบ32ประการทุกอย่าง แต่มาวันนึงเราต้องกลายเป็น"คนพิการ" เพื่อนๆจะทำยังไงคะ?
   ตอนที่ยังเดินได้เวลาเราเห็นคนนั่งรถเข็นหรือรถวิวแชร์ ก็เคยสงสัยว่าการใช้ชีวิตของเขาจะลำบากไหม? คนบางคนมองว่าคนพิการเหล่านั้นไร้ความสามารถ จนเหมือนมีกำแพงกั้นพวกเค้าออกจากสังคม
   แต่พอเราประสบอุบัติเหตุเจอกับตัวเองต้องมานั่งรถวิวแชร์ ทำให้เราเข้าใจว่าการที่เราต้องพึ่งรถวิวแชร์ในการทำกิจกรรมต่างๆในชีวิตประจำวันจะต้องใช้ความพยายามและอดทนกว่าคนปกติหลายเท่า
   แรกๆเราน้อยใจที่ไม่สามารถช่วยตัวเองได้เหมือนเมื่อก่อนต้องอยู่ในสภาพแบบนี้และทำใจยาก โรงเรียนก็ต้องหยุดไม่ได้ไป
   จากคนที่เคยเดินไปไหนได้ด้วยขา2ข้างของตัวเองแต่ตอนนี้ต้องพึ่งรถเข็นตลอดหรือให้คนอื่นช่วยและคิดว่าตัวเองไร้ประโยชน์ จนบางครั้งไม่อยากออกจากบ้านเลย
   แต่พอได้ดูทีวีการแข่งขันกีฬาพาราเกมส์คนพิการทำให้เรามีกำลังใจสู้ขึ้นมาและกลับมาคิดว่าคนพวกนั้นก็นั่งวิวแชร์เค้าแค่พิการทางร่างกายแต่ใจเค้าไม่ได้พิการยังเต็มร้อยเก่งและมีความสามารถ
   และเราก็มานั่งคิดว่าถึงเราจะไม่ได้ทำประโยชน์ให้กับประเทศชาติเหมือนนักกีฬาคนพิการแต่เราก็สามารถทำตัวให้ไม่เป็นภาระของสังคม
   การที่เราอยากให้คนในสังคมยอมรับในสิ่งที่เราเป็นแบบนี้ ก่อนอื่นเราต้องยอมรับในตัวเองให้ได้ก่อนแล้วสังคมจะเปิดโอกาศและยอมรับเรา
   ถ้าเรายอมรับว่าเราพิการแค่ร่างกายแต่ใจเราไม่พิการเราก็จะอยู่ในสังคมได้ในฐานะเพื่อนมนุษย์คนนึง
   เราและคนที่ต้องพึ่งรถเข็นหรือขาเทียมทุกคนก็มีความรู้สึกมีจิตใจและต้องการกำลังใจถ้าเลือกได้ก็อยากเป็นคนร่างกายสมบูรณ์เหมือนพวกคุณค่ะ

#วันนึงถ้าเรากลับมาเดินได้เราก็ไม่ลืมว่าครั้งนึงเคยมีเพื่อนคือ รถวิวแชร์
#พิการทางร่างกายแต่ไม่ได้พิการทางใจ
#ต้องการกำลังใจมากกว่าความสงสาร

ประสิทธิภาพจองคนปกติ กับ คนพิการ ต่างกันหรอคะ?