คือเราเป็นคนแคร์ทุกๆเรื่องเลยค่ะคิดมากเกินไปด้วยหนักสุดก็คงจะเรื่องคำพูดของคนอื่นเราต้องการให้ตัวเองperfectในสายตาคนอื่นเราอยากให้ทุกคนมองเราแต่ในแง่ดีๆพูดตรงๆก็คือเราแคร์สายตาคนอื่นมากก บางทีเพื่อนล้อเราในเรื่องต่างๆบางทีเราก็เข้าใจว่าเพื่อนพูดเล่นแต่เราไม่ตลกด้วยเราไม่ได้ตอบโต้แต่จะกลับมาร้องไห้คนเดียวมากกว่าเราคิดทุกๆวันว่าที่เราทำอยุ่ทุกวันนี้มันยังไม่ดีเหรอทำไมต้องว่าต้องล้อเราด้วยหรือจะผิดที่ตัวเราเองต้องอดทนกับคำพูดคนอื่นมากกว่านี้? เราเครียดมากแบบโดนคำพูดอะไรที่กระทบจิตใจเราก็จะร้องไห้แล้วทั้งๆที่บางครั้งคนพูดเขาไม่ได้คิดอะไรด้วยซ้ำเราเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ม.ต้นพอขึ้นม.ปลายเหมือนมันจะหนักขึ้นเรื่อยๆ  ต้องการคำแนะนำค่ะขอบคุณทุกคนล่วงหน้านะคะ