ครับ เรื่องมีอยู่ว่า ผมกับผู้หญิงคนนึง เราคุยกัน แล้วผมก้อรักเค้า แต่ที่ทำให้มีปัญหาคือ ก่อนที่จะรู้จักกันกับผม นางตามจีบแบบทุ่มเทมากๆกับเพื่อนผม และเราเปนทหารที่อยู่หน่วยเดียวกัน แต่เพื่อนผทแค่คุยกะนางโดยที่ไท่ได้ใส่ใจไรเทอเลย แค่บอกชอบนะ แบบผ่านๆ พูดโดยไม่ใส่ใจ แต่นางรักมันมาก พอหลังเพื่อนผมก้อขี้เกียจที่จะตอบแชทนาง เลยปล่อยไว้งั้นแหละ ต่อมานางแอดเฟชมาหาผม เอ้อผมก้อทักไปคุยโดยไม่ได้คิด พอยิ่งคุย ยิ่งสนุก ยิ่งคุยยิ่งคิดว่าใช่ โดยส่วนตัวผมนี่แอบชอบนางมาแต่แรกเเล้วด้วย เราก้อคุยๆกันแบบเพื่อน แล้วมันก้อพีคตรงที่ไอ้เพื่อนผมทิ้งนาง นางก้อมาระบายกับผม ผมปลอบใจแบบนานมาก ไอ้เราก้อแพ้ผู้หญิงร้องไห้ซะด้วยสิ55+ พอนานไปเราก้อคุยกะนมากขึ้นๆๆๆ มากจนผมรักนางมากสุดใจ จนผมเกิดรู้สึกแบบหึงหวงเทอ แล้วเทอก้อเปลี่ยนไป ตั้งแต่เราทะเลาะกัน เอเปลี่ยนไปมาก เทอบอกขออยู่คนเดียว ผมนี่งงเลย ถ้าไม่ชอบผมตั้งแต่แรก แล้วทำใมต้องคุยดี ต้องพูดว่าแพ้ทางความดีผมเเล้ว บอกคิดถึงด้วยทีนึง ผมก้อไม่เข้าใจ ซึ่งผมเองก้อมีความคิดว่า ถ้าเมิงเปนแบบนี้อยู่ ผมจะเลิกคุย แต่สุดท้ายผมก้อทำไม่ได้ ผทรักเทอมากจริงๆ คนอื่นๆอาจมองว่าไร้สาระ แต่เรื่องนี้ ผมซีเรียสมาก เพราะผมเองนังไม่เคยทีแฟนมาก่อนเลยด้วยซ้ำ ยิ่งแต่ทุกวันนี้ ดูเหมือนเอจะพยายามห่างผม แต่ผมกบับพยายามมากขึ้น นางก้อบอกว่าไม่ต้องพยายาม ตอนที่ทะเลาะกัน ผมเคยถามว่า ความดีที่มีให้ มันไม่มีความหมายกัยเทอเลยหรอ นางก้อบอกมี แต่บางที  แล้วผมก้อถามว่า ถ้าไม่ได้มีใจตั้งแต่แรก จะมาคุยดีกะเค้าทำใม จะมาทำดีกะเค้าทำใม ไม่ต้องสนใจผมตั้งแต่แรก มันก้อจะไม่เปนแบบนี้ นางก้อบอก เออ ต้องการไรจากเค้าว่ามา ผมนี่อึ้งเลย ร้องไห้เลย น้ำตาทหาร555+ แต่สุดท้ายผมก้อพยามยามยื้อเทอมาเรื่อยๆ จนถึงตอนนี้ เทอยิ่งเฉยชากับผมมาก ผมคิดอยากจะเลิกแล้วอยู่คนเดียวอย่างเดิมดีกว่า พอพรุ่งนี้มา ผมก้อรู้สึกใจหาย สุดท้ายก้อต้องกลับไปขอโทษ ขอแก้ตัวที่งี่เง่า แต่ทุกวันนี้การกระทำของเค้า กลับจะเฉยเมยกับผมซะมากกว่า และเวลาทะเลาะกัน นางจะพูดบ่อยมาก ว่าถ้ารับไท่ได้กะไม่ต้องคุย ผมนี่อกหัก ทั้งๆที่ไม่ได้เปนไรกันเลย นางบอกอยากอยู่คนเดียว แต่ที่ผ่านมา ทำใมต้องทำดีกับผม ไม่เข้าใจ สุดท้าย ก้อเปนผมเอง ที่กลืนไม่ได้ คายไม่ออก ผมเสียใจมาก แต่เสือกรักไปแล้ว