เราเคยรักคนๆนึงมากๆ ทุ่มเทมากๆ เขาเป็นคนแรกของเราทุกอย่าง เลิกกันได้จะ 2 ปีละ กลับมาคุยกันบ่อยเหมือนกัน แต่ความรุสึกของเขามันเปลี่ยนไปแล้ว ทุกครั้งที่คุยกัน ฉันต้องฝืนความรุสึกว่ายังรักเข้าไว้ พยายามคุยแบบพี่น้อง แต่ช่วงนี้ก็ห่างๆกันบ้างแล้ว (กว่าจะออกมาได้ก็เกือบปี) ฉันมีคนเข้ามาคุยเยอะนะ แต่ก็เลิกคุยไป ไม่รุว่าเขาเหล่านั้นไม่ใช่ หรือฉันไม่ยอมเปิดใจเอง บางคนที่คุยอ่ะ เหมือนจะไปได้สวยนะ แต่พอแฟนเก่าทักมาเท่านั้นแหล่ะ ความรุสึกกับคนใหม่ก็หายไปอัตโนมัติเลย แล้วเราก็มาเสียใจทีหลัง เพราะคนที่คุยเขาดีมาก แล้วแฟนเก่าเราก้อหายไป เราก็ไม่เหลือใคร เชื่อป่ะ เราไม่กล้ามีไรกะใครเลยนะ ตอนนี้เรากะลังคุยกะคนนึงยุ ใจเราก็แอบคิดถึงแฟนเก่ายุตลอดเวลา พยายามจะไม่นึกถึงนะ แต่มันก้ออดไม่ได้ จนมีวันนึง ความรุสึกเราเหมือนเฉยๆกะแฟนเก่าไปละ (รึเราหลอกตัวเองก็ไม่รุ) แล้วเราก็แอบไปมีไรกะแฟนเก่าทั้งๆที่ยังคุยกะคนนี้ยุ (รุสึกชั่ว) แล้ววันนั้นความรุสึกเราก้อกลับมาคิดถึงอีกละ ในขณะที่โทสับกับคนคุยคนใหม่ยุ ตอนนั้นความรุสึกเหมือนเราเบื่อๆ อยากยุคนเดียวไรงี้ แต่อีกใจนึงเราก้อไม่อยากเสียเขาไป คือไม่อยากเสียคนดีๆไปอีกคนแล้ว (กลัวไม่เหลือใคร เพราะยิ่งยุคนเดียวจะยิ่งฟุ้งซ่าน) เราเปนแบบนี้หลายครั้งกับหลายคนที่คุยละ ตั้งแต่เลิกกับแฟนเก่ามา เราก้อเปลี่ยนเปนคนละคนอ่ะ ไม่อยากจริงจังกะใคร คุยเยอะ สับราง อะไรชั่วๆนี่ทำหมด จนเราได้ฉายาว่า "ไม่ธรรมดา" เราอยากเลิกนิสัยแบบนี้นะ เราอยากเจอคนๆนึงที่ทำให้เราหยุดได้ หยุดไปหาแฟนเก่าได้ เข้าใจเรา เอาใจใส่เรา ทำให้เรารุสึกมากกว่าแฟนเก่า เราสงสัยว่าความรุสึกตอนนี้ของเราคืออะไรหรอ? แล้วเราควรทำยังไงหรอ ? ขอบคุณนะที่อ่านจนจบ คนที่เคยโดนทิ้งมาแล้วจะเข้าใจ หัวอกเดียวกัน : )