การที่เราชอบใครคนนึงมากๆ ซึ่งคิดว่าพี่เค้านี่ก็น่าจะรู้แหละว่าเราชอบ แต่เราก็รู้นะว่าพี่เค้าไม่ชอบเราหรอก ในเมื่อคนที่พี่เค้าชอบทั้งน่ารัก ทั้งสวย ไอ้เราจะเอาไรไปสู้กับพี่เค้าได้วะ นี่ก็ทำใจมาหลายทีแล้วนะแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมยังชอบอยู่เหมือนเดิมมันเริ่มวนเวียนกลับเข้ามาคล้ายๆสถานการณืเดิมที่เคยเกิดขึ้นกับเรานั่นก็คือการเต๊าะเล่นๆแต่ดันมาชอบพี่เค้าจริงๆทั้งที่ก็รู้นะว่าเป็นไปไม่ได้ ความรู้สึกของคำว่าอกหักมันเริ่มกลับมาอีกครั้งเป็นครั้งที่สอง มันเหนื่อยนะเว่ยทีาต้องชอบเค้าแต่เค้าไม่ชอบนี่ แต่ก็ลืมไปเค้าไม่ได้ขอเราซะหน่อย เจ็บนะเว้ยที่รู้ว่าคนที่เราชอบแอบชอบใครอยู่ ดันเจอกันทุกวันอีกเรา นี่ตอนเจอหน้าก็ไม่อะไรมากนะ พอกลับบ้านทีไรมานั่งคิดน้อยใจตัวเองว่าทำไม ทำไมเค้าไม่เคยมองเราเลย เราพยายามน้อยไปหรอ?หรืออะไร?ไม่ดีพอหรอ?ไม่สวยพอหรอ?แต่ลืมไปเค้าไม่ได้ขอให้เรามาชอบซะหน่อย  เห้อนี่จขกท.ควรตัดใจใช่มั้ยคะ จะได้เลิกเจ็บซักที หรือควรจะลองใหม่อีกทีดีคะ?